Ενας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού στη βρετανική λογοτεχνία είναι ο Πέρσι Σέλλεϋ. Παρότι το έργο του δεν βρήκε ευρεία αναγνώριση ενόσω ζούσε, η επίδρασή του υπήρξε καθοριστική για τους μεταγενέστερους ποιητές, φιλοσόφους και γενικότερα ανθρώπους του πνεύματος. Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του, ο Σέλλεϋ προκάλεσε ουκ ολίγες φορές αναστάτωση στα μέλη της κοινωνικής του τάξης τόσο από τον τρόπο ζωής του όσο και από τις προκλητικές για τους συντηρητικούς Βρετανούς αριστοκράτες απόψεις του.
Ο Σέλλεϋ γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1792 στο Φιλντ Πλέις του Σάσεξ. Ηταν ο πρωτότοκος γιος του βαρονέτου, πλούσιου γαιοκτήμονα και μέλους του Κοινοβουλίου με τους Ουίγους, σερ Τίμοθι Σέλλεϋ. Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για την ευφυΐα του. Το 1804 ξεκίνησε τη φοίτησή του στο Κολλέγιο Ητον, το ιδιωτικό σχολείο στο οποίο έχουν φοιτήσει δεκάδες Βρετανοί πρωθυπουργοί, αριστοκράτες και μεγάλοι καλλιτέχνες. Οταν ολοκλήρωσε τον δεύτερο κύκλο της εκπαίδευσής του, το 1810, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Προτού προλάβει να συμπληρώσει έναν χρόνο φοίτησης στο πανεπιστήμιο, τον Μάρτιο του 1811 αποβλήθηκε. Κύρια αιτία της αποβολής του ήταν η συγγραφή ενός φυλλαδίου με τον τίτλο “The Necessity of Atheism”, το οποίο απέστειλε σε όλα τα μέλη του συμβουλίου διοίκησης του πανεπιστημίου, καθώς και στους επισκόπους της ευρύτερης περιοχής της Οξφόρδης. Οταν ο Σέλλεϋ αρνήθηκε να δώσει απαντήσεις σχετικά με το φυλλάδιο, αποβλήθηκε από κοινού με τον συμφοιτητή και φίλο του Τόμας Τζέφερσον Χογκ, με τον οποίο συνέγραψε το φυλλάδιο.
Η αποβολή του Σέλλεϋ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης υπήρξε το πρώτο ρήγμα στις σχέσεις του με την οικογένειά του. Μερικούς μήνες μετά την αποβολή του, τον Αύγουστο του 1811, ο Σέλλεϋ παντρεύτηκε τη Χάριετ Γουέστμπρουκ, μια κοπέλα ταπεινής καταγωγής, με την οποία είχε αναπτύξει δεσμό το προηγούμενο διάστημα. Εχοντας αποκτήσει δύο παιδιά με τη Χάριετ, το 1814 ο Σέλλεϋ την εγκατέλειψε και μετέβη στην Ελβετία μαζί με τη Μαίρη Γκόντγουιν, κόρη του φιλοσόφου και συγγραφέα Ουίλιαμ Γκόντγουιν. Η σχέση του, όπως και οι ιδέες και ο τρόπος ζωής του, προκάλεσαν την κατακραυγή της κοινωνικής του τάξης, η οποία τον απέβαλε σαν ξένο σώμα από τις συναναστροφές της.
Το 1816 γνώρισε τον λόρδο Μπάιρον, έναν λογοτέχνη με τον οποίο μοιραζόταν πολλές κοινές ιδέες για τον κόσμο και την ποίηση. Δύο χρόνια αργότερα, ο Σέλλεϋ μετακόμισε στην Ιταλία, όπου και συνέγραψε μερικά από τα ωραιότερα και αρτιότερα έργα του, παίρνοντας έμπνευση από τους μύθους του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στην Πίζα, ήρθε σε επαφή με πολλούς Ευρωπαίους φιλελεύθερους, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται πολλοί Ελληνες, όπως ο Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Ιωάννης Καρατζάς, συγκροτώντας τον «Κύκλο της Πίζας».
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε σε μια βίλα στο Σαν Τερέντσο, στον κόλπο της Λα Σπέτσια. Τον Ιούλιο του 1822 επιβιβάστηκε στο ιστιοφόρο «Δον Ζουάν» με προορισμό το Λιβόρνο, όπου και συναντήθηκε με τον Μπάιρον για την έκδοση ενός νέου περιοδικού. Κατά την επιστροφή του όμως, στις 8 Ιουλίου 1822, το ιστιοφόρο του Σέλλεϋ έπεσε σε καταιγίδα και βούλιαξε. Ολοι οι επιβαίνοντες στο πλοίο έχασαν τις ζωές τους, ανάμεσά τους και ο μεγάλος Βρετανός λογοτέχνης.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
