Ο Ιάκωβος ΣΤ’ στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στις 29 Ιουλίου 1567 στο Στέρλινγκ, ενώ η σύζυγός του, Αννα της Δανίας, στέφθηκε βασίλισσα στις 17 Μαΐου 1590 στο Εδιμβούργο. Μετά τον θάνατο της Ελισάβετ Α΄, ωστόσο, ο Ιάκωβος θα στεφόταν και βασιλιάς της Αγγλίας ως Ιάκωβος Α΄.
Οι συζητήσεις για την πιθανότητα ανόδου του στον θρόνο της Αγγλίας είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1601, όπως αποδεικνύει η σχετική αλληλογραφία μεταξύ του Ιάκωβου και Αγγλων υπουργών όπως ο Ρόμπερτ Σέσιλ, κόμης του Σόλσμπερι. Ετσι, τον Μάρτιο του 1603, την ημέρα που έφυγε από τη ζωή η Ελισάβετ, ο Ιάκωβος ανακηρύχθηκε βασιλιάς στο Λονδίνο, χωρίς να είναι ο ίδιος εκεί. Το ταξίδι του από το Εδιμβούργο προς το Λονδίνο ξεκίνησε έντεκα μέρες μετά τον θάνατο της Ελισάβετ, στις 5 Απριλίου. Κατά τη διάρκειά του, επισκέφθηκε εξοχικές κατοικίες και έχρισε ιππότες ορισμένους από τους νέους υπηκόους του. Δύο εβδομάδες μετά την αρχή του ταξιδιού του, στις 19 Απριλίου του 1603, συναντήθηκε με τον Σέσιλ στην Υόρκη, όπου αποφασίστηκε ότι η στέψη του, μαζί με την Αννα, θα γινόταν στις 25 Ιουλίου.
Στο Λονδίνο ο Ιάκωβος έφτασε στις 7 Μαΐου. Την ημέρα της άφιξής του, μάλιστα, ο δικηγόρος Ρίτσαρντ Μάρτιν εκφώνησε ομιλία εκ μέρους του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων, αποκαλώντας τον «φωτεινό αστέρι του Βορρά». Υστερα από παραμονή τριών ημερών στο Τσάρτερχαους, μετακόμισε αρχικά στον Πύργο του Λονδίνου και στη συνέχεια στο Παλάτι του Γκρίνουιτς. Στις 23 Μαΐου εγκαταστάθηκε στο Παλάτι του Ουάιτχολ. Η σύζυγός του, Αννα, έφτασε στο Λονδίνο τον Ιούνιο. Στη συνέχεια, το βασιλικό ζεύγος πήγε μαζί στο Κάστρο του Ουίνδσορ, αφού πριν επισκέφθηκε κατοικίες αυλικών.
Οι προετοιμασίες για τη στέψη ήταν πυρετώδεις. Η πόλη του Λονδίνου δαπάνησε τουλάχιστον 4.100 λίρες, ενώ έγιναν και πολλές δωρεές για τις παρελάσεις που θα πραγματοποιούνταν. Το ποσό που δαπανήθηκε για τις άμαξες και τα λάβαρα στους δρόμους λέγεται ότι ήταν σχεδόν το ίδιο με εκείνο που χρειάστηκε για την ενδυμασία του ζεύγους για την τελετή. Σύμφωνα με τον ποιητή Τόμας Ντέκερ, οι δρόμοι είχαν γεμίσει από ανθρώπους που είχαν κατέβει για να δουν την πομπή των αμαξών, υπήρχαν πάγκοι, πάνω στους οποίους αντί για εμπορεύματα υπήρχαν παιδιά, και τα παράθυρα των σπιτιών ήταν ανοιχτά με τις γυναίκες να κοιτούν από ψηλά.
Σύμφωνα δε με τον κόμη της Βιλαμεντιάνα, τον Ισπανό πρέσβη και τον Βενετό διπλωμάτη Νικολό Μολίν, τα πλήθη διασκέδαζαν με διάφορες δραστηριότητες που είχαν οργανωθεί στο πλαίσιο της στέψης. Ολες οι σωζόμενες μαρτυρίες δείχνουν ότι για τους Αγγλους υπηκόους, η στέψη του Ιάκωβου αποτελούσε ένδειξη πως δεν θα υπήρχαν ταραχές. Μάλιστα, η τελετή της στέψης υμνήθηκε ακόμα και με αλληγορικά έργα από ποιητές όπως ο Τόμας Ντέκερ και ο Μπεν Τζόνσον.
Με την άνοδο του Ιάκωβου στον αγγλικό θρόνο, επήλθε μια ένωση των στεμμάτων σε ένα πρόσωπο. Ωστόσο, οι δύο χώρες, παρότι είχαν κοινό βασιλιά, δεν ήταν ακόμα ενωμένες σε ένα ενιαίο κράτος. Στόχος του Ιακώβου Α΄ ήταν βέβαια να ενώσει τη Σκωτία και την Αγγλία σε μία χώρα, με ένα κοινοβούλιο, κοινή γλώσσα και νομοθεσία, ωστόσο συνάντησε έντονες αντιδράσεις και από τις δύο πλευρές. Η πολιτική ένωση Αγγλίας και Σκωτίας θα λάμβανε χώρα αρκετά αργότερα – έναν αιώνα μετά την άνοδο του Ιάκωβου στον θρόνο, το 1707.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
