Ο Γκούσταβ Κλιμτ γεννήθηκε στο Μπάουμγκαρτεν, κοντά στη Βιέννη, στις 14 Ιουλίου 1862. Η ικανότητά του στο σχέδιο φάνηκε αρκετά γρήγορα. Eτσι, σε ηλικία 14 ετών έγινε δεκτός στο Kunstgewerbeschule της Βιέννης, όπου σπούδασε έως το 1883 κοντά στον Φέρντιναντ Λάουφμπεργκερ και αργότερα στον Γιούλιους Βίκτορ Μπέργκερ.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ζωγραφίζοντας τοιχογραφίες και οροφές στο εσωτερικό μεγάλων δημόσιων κτιρίων. Το 1886 το στούντιο στο οποίο εργαζόταν ανέλαβε τη διακόσμηση του δημοτικού θεάτρου του Karlsbad – συγκεκριμένα τη θολωτή οροφή και την αυλαία. Την ίδια χρονιά, το στούντιο ανέλαβε τη διακόσμηση της οροφής και των τοιχογραφιών στις δύο σκάλες του θεάτρου Burgtheater, στη Βιέννη. Για τη συμβολή του σε αυτές τις τοιχογραφίες, ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ του απένειμε το 1888 τον Χρυσό Σταυρό Αξίας, την υψηλότερη καλλιτεχνική τιμή της χώρας.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο νεαρός ζωγράφος ανέλαβε να φιλοτεχνήσει τρία έργα για την οροφή της Μεγάλης Αίθουσας του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Τα έργα αυτά –Φιλοσοφία, Ιατρική και Νομολογία-, τα οποία δεν είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, επικρίθηκαν έντονα από τους συγχρόνους τους και χαρακτηρίστηκαν «πορνογραφικά». Η δημόσια κατακραυγή, και μάλιστα από όλες τις πλευρές, είχε ως αποτέλεσμα αυτή να είναι η τελευταία δημόσια παραγγελία για τον καλλιτέχνη.
Το 1897 ο Κλιμτ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη και πρόεδρος του λεγόμενου «Ζετσεσιονισμού» (Απόσχισης) της Βιέννης και του περιοδικού Ver Sacrum (Ιερή Aνοιξη). Στόχος της ομάδας ήταν να διοργανώνει εκθέσεις για νέους αντισυμβατικούς καλλιτέχνες, να φέρνει τα έργα των καλύτερων ξένων καλλιτεχνών στη Βιέννη και να εκδίδει το δικό της περιοδικό για το έργο των μελών της. Σύμβολο της ομάδας ήταν η Παλλάδα Αθηνά, της οποίας το ανατρεπτικό πορτρέτο ήταν έργο του Κλιμτ. Μέχρι το 1902 η ομάδα είχε διοργανώσει 14 εκθέσεις, ωστόσο σταδιακά οι ασυμφωνίες μεταξύ των μελών αυξάνονταν, και πλέον από το 1905 εκδηλώθηκε ένας εσωτερικός διχασμός, με τον Κλιμτ να δημιουργεί ουσιαστικά την «ομάδα Κλιμτ».
Αρκετά χρόνια πριν (από τα τέλη της δεκαετίας του 1890), ο Αυστριακός ζωγράφος έκανε ετήσιες καλοκαιρινές διακοπές με την οικογένεια Flöge στις ακτές του Attersee, και εκεί ζωγράφισε πολλά τοπία. Φαίνεται, μάλιστα, ότι τα τοπία αυτά αποτέλεσαν το μόνο θέμα, εκτός από τις μορφές, που ενδιέφερε σοβαρά τον Κλιμτ. Από το 1900, πάντως, έγινε διάσημος ως «ζωγράφος γυναικών». Χαρακτηριστικό του ακόμη είναι ότι με την ένταξή του στην ομάδα της Απόσχισης άρχισε να ενσωματώνει φύλλα χρυσού στους πίνακές του –εξέλιξη που έμεινε γνωστή ως η «Χρυσή Φάση» του– πιθανότατα επηρεασμένος από τα ψηφιδωτά που είδε στη Ραβέννα και τη Βενετία.
Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, ο Κλιμτ θα αναγνωριζόταν εκ νέου, όταν το 1911, ο πίνακάς του Θάνατος και Ζωή έλαβε το πρώτο βραβείο στην παγκόσμια έκθεση της Ρώμης.
Εφτά χρόνια αργότερα, στις 11 Ιανουαρίου 1918, ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης που δεν δίστασε να συνδέσει τις γυναίκες με τον αισθησιασμό και τη σεξουαλικότητα, και άφησε το στίγμα του στο ρεύμα της Αρ Νουβό, υπέστη εγκεφαλικό που τον άφησε παράλυτο. Eφυγε από τη ζωή στις 6 Φεβρουαρίου, ύστερα από πνευμονία που προκλήθηκε από την ισπανική γρίπη.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
