Ιστορίες καθημερινών περιπετειών… από τις πολυκατοικίες της Αθήνας μέχρι τις γειτονιές όλης της χώρας, με πρωταγωνιστή την εγκατάσταση οπτικής ίνας. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να περιγράψει την προσπάθεια να φτάσει η υπερυψηλή ταχύτητα Ιντερνετ μέχρι το σπίτι. Η πρόθεση από μόνη της δεν αρκεί. Στον δρόμο παρεμβάλλονται καθυστερήσεις από παρόχους, διαφωνίες μεταξύ των ιδιοκτητών των διαμερισμάτων στις πολυκατοικίες, τεχνικές δυσκολίες και ένας γραφειοκρατικός μαραθώνιος που συχνά αποθαρρύνει ακόμη και τους πιο αποφασισμένους.
Παρά τις μεγάλες επενδύσεις που πραγματοποιούν τα τελευταία χρόνια οι τρεις βασικοί πάροχοι –ΟΤΕ, Nova, Vodafone και πιο πρόσφατα η ΔΕΗ–, η διείσδυση της οπτικής ίνας στην Ελλάδα παραμένει περιορισμένη. Το 2023, μόλις το 8% των συνδρομητών χρησιμοποιούσε υπηρεσίες υψηλής ταχύτητας άνω ή ίση των 100 Mbps, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη, σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Στα τέλη Δεκεμβρίου 2024 το ποσοστό ανέβηκε στο 14,2%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ. Η άνοδος είναι σαφώς θετική, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2019 ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, μόλις 0,2%, αλλά η Ελλάδα παραμένει πολύ πίσω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, που ανέρχεται στο 46,9%.
Η σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι ενδεικτική: στην Ισπανία το 89,3% των συνδρομητών χρησιμοποιεί οπτική ίνα, στη Γαλλία 74,9%, στη Ρουμανία 85,2% και στη Βουλγαρία 56,3%. Μόνο η Γερμανία (13,7%), η Αυστρία (13,6%) και το Βέλγιο (10,8%) βρίσκονται πιο πίσω από την Ελλάδα, υπογραμμίζοντας πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που πρέπει να καλυφθεί για να προσεγγίσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Το πραγματικό «τεστ αντοχής» ξεκινάει στην κάθετη καλωδίωση εντός της πολυκατοικίας.
Το να γίνεις συνδρομητής οπτικής ίνας σπάνια είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Δεν φτάνει οι πάροχοι να έχουν σκάψει, να έχουν περάσει τα δίκτυα και να έχουν φέρει την οπτική ίνα μέχρι την είσοδο του κτιρίου. Το πραγματικό «τεστ αντοχής» ξεκινάει στην κάθετη καλωδίωση εντός της πολυκατοικίας.
Ολοι οι ιδιοκτήτες πρέπει να συμφωνήσουν για το ποιος πάροχος θα κάνει την αρχική εγκατάσταση. Και κάπου εκεί αρχίζουν οι διαφωνίες. Ακόμη και σε ποιο σημείο θα τοποθετηθεί το κουτί. Αν όμως η πολυκατοικία καταφέρει να περάσει αυτό το πρώτο εμπόδιο και γίνει η βασική εγκατάσταση, τότε κάθε ένοικος μπορεί να επιλέξει ελεύθερα όποια εταιρεία θέλει για το δικό του διαμέρισμα, χωρίς να εξαρτάται από την αρχική επιλογή.
Η κάθετη καλωδίωση είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η επέκταση των υποδομών στον δρόμο, με τα γνωστά σκαψίματα.
Η χώρα δεν διέθετε ένα ενιαίο πλάνο ώστε οι εργασίες για φυσικό αέριο και οπτική ίνα να γίνουν συντονισμένα «μια και καλή», όπως σημειώνουν στην «Κ» πηγές με γνώση του θέματος. Το αποτέλεσμα είναι αρκετοί δήμοι να καθυστερούν να δώσουν άδειες, προβάλλοντας το ζήτημα της αποκατάστασης, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι διαδικασίες κολλάνε για αρκετό διάστημα.
Την ίδια ώρα, οι πάροχοι επενδύουν κατά προτεραιότητα στις πυκνοκατοικημένες περιοχές με υψηλό εμπορικό ενδιαφέρον, αφήνοντας άλλες γειτονιές, ιδίως στην περιφέρεια, με ελάχιστη κάλυψη, δημιουργώντας ένα ψηφιακό μωσαϊκό άνισης ανάπτυξης. Σε όλα αυτά προστίθεται και η πραγματικότητα του μικρού αριθμού συνεργείων για τον όγκο των έργων, οι κακοτεχνίες που χρειάζονται διορθώσεις, καθώς και τεχνικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στην πορεία.
«Πολλοί επικαλούνται το παράδειγμα της Ρουμανίας και το πώς κατάφερε να προηγηθεί. Ωστόσο, μιλάμε για μια χώρα που ουσιαστικά δεν διέθετε προηγούμενες υποδομές, το δίκτυο χαλκού ήταν υποτυπώδες. Συνεπώς, η ανάγκη για οπτική ίνα ήταν πολύ μεγαλύτερη, ενώ δεν τηρούνται οι αυστηρές προδιαγραφές που ακολουθούνται στην Ελλάδα», σημειώνει στην «Κ» ο καθηγητής Δημήτρης Βαρουτάς, αντιπρόεδρος Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών της ΕΕΤΤ.
Χαμηλά η ζήτηση
Η ζήτηση για υπερυψηλές ταχύτητες Ιντερνετ στη χώρα μας, εξηγεί ο κ. Βαρουτάς, εκτοξεύθηκε την περίοδο της πανδημίας και στη συνέχεια υποχώρησε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα. Ο ίδιος θεωρεί ότι σταδιακά τα προβλήματα θα μειωθούν, καθώς ακόμη η Ελλάδα βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο και μέσα στα επόμενα χρόνια προβλέπεται να επιταχυνθεί τόσο η κάλυψη όσο και η χρήση.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν συμβάλει και τα προγράμματα επιδοτήσεων Gigabit Voucher και Smart Readiness. Ειδικότερα, το κουπόνι Gigabit Voucher καλύπτει έως 50% των επιλέξιμων δαπανών, όπως το αρχικό κόστος ενεργοποίησης, ο τερματικός εξοπλισμός, η αναγκαία καλωδίωση και το μηνιαίο κόστος συνδρομής για 24 μήνες. Για παράδειγμα, ένα πακέτο σύνδεσης FTTH (Fiber To The Home) με ταχύτητα 300 Mbps, που κοστίζει αρχικά 36 ευρώ τον μήνα, μειώνεται στα 29 ευρώ με την εξαργύρωση της επιδότησης.
