Υπήρχε μια εποχή που οι «εθνικοί πρωταθλητές» της οικονομίας ήταν προφανείς. Οι τράπεζες, οι τηλεπικοινωνίες, οι κατασκευές. Ηταν οι τομείς που έδιναν ρυθμό στην ανάπτυξη, άνοιγαν δρόμους στα Βαλκάνια και έδιναν στην Ελλάδα παρουσία πέρα από τα σύνορά της. Σήμερα η θέση αυτή έχει αλλάξει χέρια. Οι νέοι εθνικοί πρωταθλητές, αυτοί που αυξάνουν την ελληνική επιρροή στο εξωτερικό, είναι οι ενεργειακές εταιρείες. Με έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, δίκτυα, φυσικό αέριο, υποδομές. Πρόκειται ίσως για την πιο σοβαρή ελληνική ολική επαναφορά στην περιοχή εδώ και τρεις δεκαετίες, μετά την αποχώρηση των ελληνικών εταιρειών από τις περισσότερες χώρες την προηγούμενη δεκαετία. Για διάφορους λόγους οι ενεργειακές ανάγκες των περισσότερων χωρών της περιοχής μας έχουν αυξηθεί απότομα και αυτές αδυνατούν να τις εξυπηρετήσουν. Εμείς αντίστοιχα είμαστε έτοιμοι να τις εξυπηρετήσουμε. Διαθέτουμε τεράστιο απόθεμα παραγωγής και τις εγκαταστάσεις προκειμένου να τις τροφοδοτήσουμε.
Στη Βουλγαρία και στη Βόρεια Μακεδονία οι λιγνιτικές μονάδες έκλεισαν ή κλείνουν υποχρεωτικά μέσα στους επόμενους μήνες. Οχι επειδή το αποφάσισαν πολιτικά, αλλά επειδή το κόστος των ρύπων έχει κάνει ασύμφορη την ενέργεια που παράγεται από αυτές και οι δύο χώρες είναι απροετοίμαστες. Στον ηλεκτρισμό, τώρα ξεκινάει το πραγματικό παιχνίδι. Η ΔΕΗ έχει ήδη ισχυρή παρουσία και δημιουργεί ένα νέο διάδρομο έργων που ενώνει τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία με την Κροατία και την Ιταλία. Δημιουργεί έναν νέο ενεργειακό άξονα. Εξελίσσεται σε κεντρικό παίκτη ολόκληρης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μαζί έχουν χτίσει θέσεις όμως και όλες οι μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, η Metlen, ο Ακτωρ, η ΔΕΠΑ, η HELLENiQ ENERGY κ.ά.
Και αν η χρήση λιγνίτη είναι ενεργειακό πρόβλημα, η διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου είναι και γεωπολιτικό. Η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία και η υπόλοιπη βαλκανική ενδοχώρα βρέθηκαν μέσα σε δύο χρόνια να πρέπει να αλλάξουν προμηθευτή φυσικού αερίου. Εκεί που κάποτε η Ελλάδα μόνο εισήγε αέριο, τώρα εξάγει. Ο κάθετος διάδρομος Ελλάδας – Βουλγαρίας – Ρουμανίας λειτουργεί σαν οξυγόνο για τις χώρες που κόβουν δεσμούς με τη Μόσχα και η Ελλάδα έστω και ως ενδιάμεσος σταθμός του αμερικανικού LNG αποκτά κρίσιμο ρόλο.
Πολλοί αναρωτιούνται τι θα γίνει με τις τιμές στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο σταθερό, πιο μεγάλο και πιο ενσωματωμένο είναι το ελληνικό ενεργειακό σύστημα, όσο περισσότερες διασυνδέσεις έχουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να δούμε σταθερά ή χαμηλότερα από τα σημερινά επίπεδα τιμών. Και αυτό σε μια εποχή διεθνών αναταράξεων δεν είναι μικρό.
