Ζούμε σε μια εποχή βαθιών και επιταχυνόμενων μετασχηματισμών. Η τεχνολογική πρόοδος, η κλιματική μετάβαση και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις επαναχαράσσουν τον παγκόσμιο χάρτη ισχύος και ευημερίας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η ανταγωνιστικότητα δεν αποτελεί πολυτέλεια· είναι προϋπόθεση επιβίωσης για κράτη, επιχειρήσεις και κοινωνίες.
Οπως υπογραμμίζει το Global Federation of Competitiveness Councils (GFCC) στη διεθνή του Πρόσκληση για δράση 2025, η ανταγωνιστικότητα είναι η βάση της ευημερίας. Είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου οι οικονομίες δημιουργούν αξία, προσελκύουν επενδύσεις, αναπτύσσουν ταλέντο και εξασφαλίζουν πρόσβαση σε αγορές, πόρους και κεφάλαια.
Μεταξύ των δέκα στρατηγικών αξόνων του GFCC –από τις επενδύσεις στην καινοτομία και την ενίσχυση των υποδομών έως τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη διά βίου μάθηση– ξεχωρίζει ένα κάλεσμα που δεν επικεντρώνεται στο τι πρέπει να γίνει, αλλά στο πώς. Και αυτό το πώς έχει στον πυρήνα του τη ρήξη και την τόλμη να αμφισβητηθεί και να αλλάξει το κατεστημένο.
Η αναζήτηση μιας πολιτικής που δεν περιορίζεται στη διαχείριση της εξουσίας, αλλά λειτουργεί ως μέσο για τη διασφάλιση της ευημερίας και της αρμονίας με βάση τη γνώση και τη δικαιοσύνη –όπως εύστοχα σημειώνει ο Πλάτων στην «Πολιτεία»– αναδεικνύεται εκ νέου ως επιτακτική ανάγκη. Οι πολιτικοί που θα τολμήσουν να υπηρετήσουν την ουσία της πολιτικής, δηλαδή να ηγηθούν με διορατικότητα και ευθύνη για το κοινό καλό, θα καθορίσουν το μέλλον.
«Δείξτε τόλμη. Δρομολογήστε μετασχηματιστικά έργα που κινητοποιούν ολόκληρα συστήματα».
Η φράση αυτή αποτυπώνει τον πυρήνα της ελληνικής πρόκλησης: να ξεφύγουμε από τη στασιμότητα και να αναμετρηθούμε με τα συμφέροντα που συντηρούν το status quo. Να επιδιώξουμε αλλαγές που επηρεάζουν οριζόντια την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση και την κοινωνία.
Η ανταγωνιστικότητα δεν επιτυγχάνεται με ημιτελείς μεταρρυθμίσεις ή αποσπασματικές επενδύσεις. Προϋποθέτει μετατόπιση νοοτροπίας: από τη διαχείριση στη δημιουργία, από το βόλεμα στη συνεχή μάθηση, από το ατομικό στο συλλογικό.
Η τόλμη που ζητάει στο κάλεσμά του το GFCC δεν είναι απλώς πολιτική πράξη· είναι υπαρξιακή επιλογή. Είναι η επιλογή να φανταστούμε μια Ελλάδα που δεν φοβάται να αλλάξει, να πειραματιστεί, να συγκρουστεί με το παλιό.
Ο αληθινός μετασχηματισμός δεν είναι να προσαρμοζόμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει, αλλά να συμβάλλουμε ενεργά στη διαμόρφωσή του.
Μόνο τότε η Ελλάδα θα μπορεί να σταθεί με αυτοπεποίθηση στη διεθνή σκηνή – όχι ως ουραγός εξελίξεων, αλλά ως χώρα που τόλμησε και μπόρεσε να αλλάξει.
*Ο κ. Σίμος Αναστασόπουλος είναι πρόεδρος του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας.
