Μόνο τα χθεσινά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για τις ταξιδιωτικές δαπάνες αν λάβουμε υπόψη, θα δούμε ότι στο οκτάμηνο του έτους έπεσε στην ελληνική οικονομία ως κατανάλωση 1,8 δισ. ευρώ, νέο χρήμα που δεν υπήρχε το 2024. Αν σκεφτούμε επίσης ότι η κατανάλωση των Ελλήνων δεν ανθεί, αλλά δεν κινείται και αρνητικά. Εστω και οριακά θετική, κινείται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 15 χρόνων, ενώ η σύσταση νέων εταιρειών σε βασικούς τομείς της κατανάλωσης (μπακάλικα, μικροεστίαση) κινείται σε επίπεδα-ρεκόρ. Και όμως, αν ακούσει κάποιος έναν εκπρόσωπο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, θα πιστεύει ότι η κατάσταση των επιχειρήσεών τους βρίσκεται ακόμη στην εποχή των μνημονίων. Το εντυπωσιακό είναι ότι και ο πρωθυπουργός, μιλώντας χθες στον Αρη Πορτοσάλτε, αναγνώρισε ότι οι μικρομεσαίοι έχουν αδικηθεί και χρήζουν ενίσχυσης – ενδεχομένως και στο αμέσως επόμενο πακέτο που θα ανακοινώσει. Υπάρχει προφανώς μια αύξηση του κόστους λειτουργίας τους λόγω υψηλότερης μισθοδοσίας, ενοικίων και ενεργειακού κόστους. Το «άσπρισμα» της οικονομίας επίσης στοιχίζει, αλλά είναι κάτι που έπρεπε να γίνει. Αλλά μέχρι εκεί.
Το βασικό επιχείρημα των εκπροσώπων τους είναι ότι η κατανάλωση έχει πέσει «κατακόρυφα», κάτι που δεν αποδεικνύεται τουλάχιστον για τους περισσότερους. Λένε επίσης ότι η πλειονότητα των μικρομεσαίων αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και τα χρέη τους αυξάνονται «ανεξέλεγκτα». Και ζητούν μια νέα ρύθμιση χρεών, προφανώς με περισσότερες από τις έως 48 δόσεις, που προβλέπει το υπάρχον πλαίσιο. Το εντυπωσιακό είναι ότι το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο συνηγορεί εμμέσως υπέρ της επιχειρηματολογίας των μικρομεσαίων, διατηρώντας στο «λογιστικό βιβλίο» του πάνω από 160 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμα χρέη πολιτών και επιχειρήσεων προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία.
Επί των 160 δισ., όμως, εκδηλώνεται το αίτημα για νέα ρύθμιση από τους μικρομεσαίους. Χωρίς να πουν ότι τα μισά είναι σκελετοί, το άλλο μισό είναι χρέη εταιρειών-ζόμπι και μόνο ένα τμήμα τους αφορά ζωντανές επιχειρήσεις που στριμώχνονται σήμερα. Ζητούν λύσεις πάνω σε ένα νούμερο που είναι σε μεγάλο ποσοστό μυθολογία, λες και μπορείς να ρυθμίσεις αυτόν που δεν υπάρχει, να «κουρέψεις» αυτόν που έχει ήδη χρεοκοπήσει ή να ξυπνήσεις αυτόν που έχει «θαφτεί» φορολογικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Από το σύνολο των οφειλών, όλοι γνωρίζουν ότι το πολύ 25 δισ. χρέη προς τις εφορίες και άλλα 30 δισ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι «ζωντανά» και επιδέχονται είσπραξη. Μικρή λεπτομέρεια, την οποία αρνείται να δει με τον τρόπο του και το ελληνικό Δημόσιο…
