Η χώρα μοιάζει σαν να συζητάει συνεχώς για το ύψος των φορολογικών συντελεστών. Να τους μειώσουμε λίγο; Να τους αυξήσουμε στους πλουσιότερους; Να βάλουμε ενδιάμεση βαθμίδα; Ολα αυτά είναι χρήσιμα τεχνικά ερωτήματα. Αλλά δεν αγγίζουν το μείζον. Γιατί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες κάνουμε το ίδιο λάθος. Αλλοτε λόγω ανάγκης, άλλοτε λόγω διαφορετικών προτεραιοτήτων. Σχεδιάζουμε φορολογία για να κλείνουμε τρύπες στα δημόσια ταμεία, όχι για να στηρίζουμε την οικονομία. Το αποτέλεσμα; Ενα σύστημα που αδικεί τους πολλούς και προστατεύει τους λίγους.
Το σημαντικό είναι ποια κοινωνία θέλουμε να στηρίξουμε με τη φορολογία μας. Κυρίως όμως ποια είναι η πιο δίκαιη κλίμακα, που ταυτόχρονα να ενισχύει αυτούς που έχουν ανάγκη και να τονώνει την ανάπτυξη. Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη. Εξαρτάται από το αν δίνουμε προτεραιότητα στην αναδιανομή του εισοδήματος, στην ενίσχυση της μεσαίας τάξης ή στη δημιουργία κινήτρων για επενδύσεις. Ή και σε άλλους παράγοντες όπως το δημογραφικό.
Αυτό που σίγουρα δεν χρειάζεται η Ελλάδα είναι μία ακόμη δήθεν «έξυπνη» κλίμακα φόρου εισοδήματος. Χρειάζεται μια κλίμακα που να αποτελεί μέρος μιας ολοκληρωμένης πολιτικής. Εν προκειμένω, η κυβέρνηση ενόψει ΔΕΘ είναι σαφές ότι έχει προκρίνει μια πολιτική που να μιλάει στη γερασμένη κοινωνία και στη μεσαία τάξη η οποία έχει σηκώσει δυσανάλογο βάρος για σχεδόν μια δεκαπενταετία. Επομένως, η φορολογική κλίμακα δεν μπορεί να είναι μια αφηρημένη αριθμητική εξίσωση. Οφείλει να είναι εργαλείο δημογραφικής και ταυτόχρονα κοινωνικής πολιτικής. Τι σημαίνει αυτό; Οτι το αφορολόγητο πρέπει να είναι γενναιόδωρο για οικογένειες με παιδιά και μάλιστα ανεξαρτήτως εισοδήματος. Η αύξηση μόνο του αφορολογήτου, όπως γινόταν στο παρελθόν, δεν θα έλεγε τίποτα. Πάλι το όφελος θα ήταν μικρό για τους πολλούς. Είναι πιο σημαντικό να γνωρίζουν όλοι οι φορολογούμενοι –και των υψηλοτέρων εισοδημάτων– ότι όσα περισσότερα παιδιά έχουν, τόσο λιγότερο φόρο θα πληρώνουν. Οτι η έκπτωση φόρου σε κάθε κλιμάκιο, που υπάρχει ή θα δημιουργηθεί, θα προβλέπει γενική έκπτωση προς όλους τους πληγέντες της μεσαίας τάξης, αλλά θα δίνει μια ακόμη μεγαλύτερη έκπτωση αυξημένη ανά παιδί. Οτι για παράδειγμα, ο συντελεστής 36% για εισοδήματα πάνω από 30.000 ευρώ θα μειώνεται σε 30% για μια οικογένεια με δύο παιδιά ή ο συντελεστής 44% θα μειώνεται σε 40% για μια οικογένεια με ένα παιδί.
Η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών το δείχνει καθαρά. Κάθε υπουργός Οικονομικών που υποσχέθηκε απλοποίηση και ελάφρυνση της φορολογίας απέτυχε, γιατί δεν τόλμησε να συνδέσει την κλίμακα με το κοινωνικό και δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Εχω την αίσθηση ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης το έχει λάβει σοβαρά υπόψη του…
