Η ιστορία είναι γνωστή, απλώς λόγω ΔΕΘ αναζωπυρώθηκε χθες. Οι εκπρόσωποι του κλάδου του καφέ ζητούν τη μείωση των φόρων που βαρύνουν το προϊόν και ειδικά τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, που νομοθέτησε η κυβέρνηση Τσίπρα το 2017. Ηταν από τα τελευταία μέτρα που έκλεισαν μια από τις τελευταίες «μαύρες» αξιολογήσεις του τρίτου μνημονίου.
Η πρόσθετη «πινελιά» στη χθεσινή επανάληψη του αιτήματος του κλάδου περιλαμβάνεται στην αιτιολόγησή του από την Ελληνική Ενωση Καφέ. Επικαλείται, πέραν των ανατιμήσεων των διεθνών τιμών του καφέ, και την πρόσφατη απόφαση της Δανίας να καταργήσει τους φόρους σε καφέ και σοκολάτα από το 2026. Και λέει προς την κυβέρνηση ότι, αφού το έκαναν αυτοί, γιατί να μην το κάνουμε και εμείς.
Πράγματι, η κυβέρνηση της σκανδιναβικής χώρας ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να καταργήσει κάθε πρόσθετο φόρο σε καφέ και σοκολάτα. Μόνο που η Δανία μπορεί να έχει πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ, περίπου όσο το δικό μας, έχει όμως και δημόσιο χρέος μόλις 31%.
Ολοι ξέρουμε περίπου πόσο είναι το ελληνικό δημόσιο χρέος. Αυτό που δεν μας είπαν επίσης οι Ελληνες εκπρόσωποι του κλάδου είναι ότι ο φόρος καφέ και σοκολάτας στη Δανία είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της χώρας, καθώς και τα δύο φορολογούνταν σκληρά ως είδη πολυτελείας για περίπου έναν αιώνα, με το επιχείρημα ότι ήταν εισαγόμενα και μη απαραίτητα προϊόντα. Καταργήθηκε μάλιστα μόλις το 1992, με την ένταξη της Δανίας στο φορολογικό πλαίσιο της Ε.Ε., έμειναν ωστόσο σε ισχύ κάποια παρακλάδια φορολόγησης, τα οποία θα λήξουν και αυτά το επόμενο έτος. Με λίγα λόγια, ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της εγχώριας δανικής δημόσιας συζήτησης.
Οπως καταλαβαίνει κανείς, ό,τι και αν συμβαίνει στη βορειοευρωπαϊκή χώρα, στον κρατικό προϋπολογισμό ο ειδικός φόρος στον καφέ αποφέρει πάνω από 350 εκατ. ευρώ ετησίως. Για να τα κόψουμε, εδώ στη «Δανία του Νότου», πρέπει να κρίνουμε ότι αποτελεί προτεραιότητα για τη χώρα η επιδότηση του καφέ. Οτι είναι τόσο σημαντικό πρόβλημα ώστε να προηγηθεί της μείωσης των συντελεστών φορολόγησης της μισθωτής εργασίας ή της αύξησης των μισθών των εκπαιδευτικών ή ακόμα περισσότερο των φόρων κατανάλωσης επιπέδου Κολωνακίου που πληρώνουν ακόμα κάτοικοι των περισσότερων ακριτικών νησιών μας. Ολα είναι θέμα πολιτικών αποφάσεων και προτεραιοτήτων.
Το επιχείρημα «οι διεθνείς τιμές έχουν εκτοξευθεί» είναι σωστό. Αλλά αυτό δεν κάνει την Ελλάδα Σκανδιναβία. Και αν η κυβέρνηση θελήσει να δώσει κάτι στη ΔΕΘ, δύσκολα θα ξεκινήσει από τον εσπρέσο…
