Μια σειρά από βεβαιότητες που κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο σχετικά με τον χώρο της ενέργειας, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, έρχεται να αμφισβητήσει με το νέο του βιβλίο «Η Ελλάδα στη νέα ενεργειακή εποχή – Η έξοδος από την ενεργειακή κρίση και οι προοπτικές στο νέο διεθνές περιβάλλον» (εκδόσεις Αίολος), ο Κωστής Σταμπολής, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ).
Ο κ. Σταμπολής τεκμηριώνει με συγκεκριμένα στοιχεία ότι οι ενεργειακές ανάγκες καλύπτονται από ένα καλά ισορροπημένο μείγμα και όχι μόνο από τις ΑΠΕ. Λόγω ακριβώς της διαλείπουσας λειτουργίας τους, όπως τονίζει ο κ. Σταμπολής –και όπως επιβεβαιώνεται και από την τρέχουσα εμπειρία στη χώρα μας, με τις συνεχείς απορρίψεις της παραγωγής ΑΠΕ, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος μπλακ άουτ– οι ΑΠΕ και η μονομερής εμμονή σε αυτές προκαλούν περισσότερα προβλήματα από αυτά τα οποία καλούνται να λύσουν. Ακόμη περισσότερο, ο Κωστής Σταμπολής αποδομεί τον μύθο της «ενεργειακής μετάβασης», καθώς, όπως αναδεικνύεται από τις σελίδες του βιβλίου του, παρά τον μεγάλο όγκο «πράσινων» επενδύσεων τα τελευταία χρόνια, οι παγκόσμιες ενεργειακές ανάγκες συνεχίζουν να καλύπτονται κατά 83% από τα ορυκτά καύσιμα, έναντι 88% το 1973.
Πάντως, ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει ότι νομοτελειακά η ανθρωπότητα θα προχωρήσει αλλάζοντας για μια ακόμη φορά το ενεργειακό της σύστημα –προς τις καθαρές μορφές ενέργειας– αφού τώρα αυτό συνοδεύεται ταυτόχρονα με την αλλαγή του τεχνολογικού υποδείγματος, τη μεγάλης κλίμακας ψηφιοποίηση και τον περαιτέρω εξηλεκτρισμό του συνολικού συστήματος.
Υπογραμμίζει ότι οι λύσεις για το αύριο θα πρέπει να αναζητηθούν σε ένα πλαίσιο στο οποίο το φυσικό αέριο και η πυρηνική ενέργεια θα συνεργάζονται με τις ΑΠΕ προκειμένου να μειωθεί ή και να μηδενιστεί η χρήση άνθρακα και πετρελαίου μέσα στα επόμενα σαράντα με πενήντα χρόνια.
Ειδικότερα, όσον αφορά τη χώρα μας, τονίζει ότι αυτό ελέγχεται ως προς την ακρίβειά του λόγω του χαμηλού συντελεστή δυνητικής αξιοποίησης των ΑΠΕ (20% για υδροηλεκτρικά, 16% για φωτοβολταϊκά και 27% για αιολικά) και των αθρόων εισαγωγών ηλεκτρισμού από γειτονικές χώρες και της υψηλής χρήσης φυσικού αερίου, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί σταθερότητα και ευστάθεια στο σύστημα.
Οπως τονίζει ο Κωστής Σταμπολής, εύκολες λύσεις για την παραγωγή ηλεκτρισμού σε χαμηλότερες από τις σημερινές τιμές δεν υπάρχουν, αλλά είναι απαραίτητο, τουλάχιστον για τη βιομηχανία –έστω με μείωση φόρων και τελών, χρήσης δικτύου, όπως πράττουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε πλήρη συμμόρφωση με τους κοινοτικούς κανονισμούς– να υπάρξει νέο καθεστώς ώστε να μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ασφαλώς η όλη κατάσταση θα αλλάξει άρδην και η Ελλάδα θα αποκτήσει πάλι φθηνή ενέργεια (όπως την εποχή που ο λιγνίτης αποτελούσε το βασικό καύσιμο στην ηλεκτροπαραγωγή, δηλαδή μέχρι τη δεκαετία του 2000), αν και εφόσον καταφέρει να παράγει το δικό της φυσικό αέριο – πράγμα που θα συμβεί αν, τελικά, προχωρήσουν οι έρευνες και οι γεωτρήσεις.
