Τα δικαστήρια έχουν αποφανθεί υπέρ των πιστωτικών ιδρυμάτων σε κάθε νομική προσπάθεια που τελεσιδίκησε από τις προσφυγές των άτυχων δανειοληπτών του ελβετικού φράγκου της δεκαετίας του 2000. Αρα θέμα δικαίου ή αδίκου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την τήρηση της ελληνικής έννομης τάξης, δεν υπάρχει. Υπάρχει σαφώς μια εκκρεμότητα σε ό,τι αφορά την ουσία, καθώς κάπως πρέπει να λυθεί το ζήτημα με όσους συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται.
Η ισοτιμία έχει χειροτερέψει ακόμη περισσότερο την τελευταία πενταετία, κάνοντας σχεδόν αδύνατη την αποπληρωμή των συγκεκριμένων δανείων. Για όσους δεν γνωρίζουν, οι δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου βλέπουν εδώ και χρόνια το χρέος τους να αυξάνεται ενώ πληρώνουν κανονικά τη δόση τους ή ακόμη χειρότερα έχουν σταματήσει να το εξυπηρετούν και κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.
Το ΥΠΟΙΚ το επεξεργάζεται. Το θέμα είναι ποια είναι η βέλτιστη λύση. Η σωστή ερώτηση ωστόσο είναι ποια θα είναι η πιο δίκαιη λύση, με δεδομένο ότι πολλά από αυτά τα δάνεια έχουν αποπληρωθεί. Αλλα έχουν μετατραπεί σε συνδεόμενα με το ευρώ και πολλά άλλα έχουν πάρει τον δρόμο των αναγκαστικών μέτρων και των πλειστηριασμών. Εχουν δημιουργηθεί δηλαδή τετελεσμένα.
Η όποια λύση θα αφορά προφανώς μόνον όσους έχουν ακόμη «ζωντανά» δάνεια σε ελβετικό φράγκο ή τέλος πάντων δεν έχουν χαθεί τα σπίτια τους. Και επίσης προφανώς η όποια λύση θα αφορά το υπόλοιπο του δανείου τους. Οχι δηλαδή το αποπληρωμένο μέρος του. Σε αυτή την περίμετρο ανήκουν περί τους 20.000 δανειολήπτες.
Διόλου αμελητέο μέγεθος, αλλά σίγουρα πολύ μικρότερο από τους 70.000 που αναπαράγεται σαν «καραμέλα» την τελευταία δεκαπενταετία. Από αυτούς περίπου οι μισοί συνεχίζουν να αποπληρώνουν το δάνειό τους στις τέσσερις συστημικές τράπεζες. Οι άλλοι μισοί είναι «βαθιά κοκκινισμένοι» ή ρυθμισμένοι και έχουν περάσει στην ευθύνη των funds και των εταιρειών διαχείρισης κόκκινων δανείων. Για τους τελευταίους η αυτόματη υπαγωγή τους, χωρίς εγκρίσεις και διαδικασίες, στον εξωδικαστικό θα μπορούσε να «αναστήσει» πολλά από αυτά, με κριτήρια σαφή και δοκιμασμένα που φθάνουν μέχρι γενναία «κουρέματα», χωρίς να δημιουργούν θέματα στο σχέδιο «Ηρακλής» και στις κρατικές εγγυήσεις που το συνοδεύουν.
Για τους «ηρωικούς» που ακόμη εξυπηρετούν τα δάνειά τους, μια λύση που θα περιλαμβάνει τη μετατροπή σε ευρώ είναι μονόδρομος. Αλλά δεν αρκεί. Θα χρειαστούν και άλλες λύσεις, μέχρι κάποιο ήπιο «κούρεμα». Μια ελάφρυνση. Οχι για τις παλιές ισοτιμίες. Αυτές έχουν κριθεί από τα δικαστήρια. Αλλά για την εις βάρος των δανειοληπτών ισοτιμία της τελευταίας πενταετίας, που έχει φορτώσει με ακόμη περισσότερο βάρος την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση. Εβγαζαν και βγάζουν χρήματα από αυτή την κατάσταση οι τράπεζες, καιρός είναι να βάλουν λίγο το χέρι στην τσέπη.
