Σε αντίθεση με τον κλάδο ζωής, στον οποίο η ανακατανομή μεριδίων είναι σχεδόν αναίμακτη διαδικασία, στον κλάδο αυτοκινήτου τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η διοχέτευση στην αγορά του στόλου των 351.000 αυτοκινήτων σήμανε συναγερμό και οι μεγάλοι του κλάδου είδαν πίσω από το κλείσιμο των δύο εταιρειών μια ευκαιρία να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους ή ακόμα και να «πάρουν το αίμα τους πίσω». Η Εθνική Ασφαλιστική, ο μεγάλος χαμένος τα τελευταία χρόνια από τη γιγάντωση της Εγνατίας, πρωτοστατεί μαζί με την Interamerican στην επιχείρηση προσεταιρισμού του στόλου των αυτοκινήτων, ενώ ανάλογη προσπάθεια κάνει η Ιντερσαλόνικα, η Ασπίς Πρόνοια κ.α.
Υπερβολικές προσφορές
Οι πληροφορίες που φέρουν την αγορά να επιδίδεται σε προσφορές, κατεβάζοντας το τιμολόγιο της αστικής ευθύνης του αυτοκινήτου στα ίδια επίπεδα, στα οποία πουλούσε η Εγνατία «ακυρώνει», σύμφωνα με ορισμένα στελέχη της αγοράς, το εγχείρημα της εξυγίανσης, στο βαθμό που η μόνιμη επωδός κατά της Εγνατίας ήταν ότι το χαμηλό ασφάλιστρο σε συνδυασμό με τη μη κάλυψη της μαύρης τρύπας στα αποθέματά της, ήταν οι βασικές αιτίες που την οδήγησαν στο κλείσιμο. Πολλώ δε μάλλον όταν το χαρτοφυλάκιο αναλαμβάνεται με όρους, όπως η δωρεάν κάλυψη του υπόλοιπου χρόνου που μένει μέχρι την ανανέωση του συμβολαίου, που συνήθως είναι το τρίμηνο, όρος που δημιουργεί μια επιβάρυνση της εταιρείας από την πρώτη στιγμή της ανάληψης του χαρτοφυλακίου. Η πρακτική αυτή, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της Επιτροπής Αυτοκινήτου της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος και διευθύνων σύμβουλος της Αγροτικής Ασφαλιστικής κ. Γιάννης Παυλίδης οδήγησε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν σε κλείσιμο την εταιρεία Οικονομική, η οποία επιχείρησε να αποσπάσει με τους ίδιους όρους την ασφαλιστική παραγωγή της Astra. Ενας πρόσθετος επιβαρυντικός παράγοντας είναι οι υψηλές προμήθειες που διακινούνται για τη μεταφορά του χαρτοφυλακίου και οι οποίες φθάνουν ακόμα και το 30%, φαινόμενο που με τη σειρά ακυρώνει το επιχείρημα της ανάγκης εξορθολογισμού του κόστους στον ζημιογόνο κλάδο του αυτοκινήτου.
Ο γενικός γραμματέας της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταρειών και πρόεδρος του ομίλου της International, η οποία συγκαταλέγεται μαζί με άλλες εταιρείες, όπως η Allianz σε αυτές που δεν έχουν υποκύψει στην τακτική της ανάληψης του χαρτοφυλακίου με παρόμοιους όρους, χαρακτηρίζει την κατάσταση «απαράδεκτη». Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες πίσω από τις προσπάθειες μεταφοράς της παραγωγής με αμφιλεγόμενους όρους, βρίσκεται ο ίδιος ο ιδιοκτήτης των εταιρειών Εγνατία και Le Monde κ. Ελευθέριος Γονής, ο οποίος ελέγχοντας ένα σκληρό πυρήνα πρακτόρων με σημαντική παραγωγή, επιδιώκει να αποκομίσει οφέλη από τη διαδικασία μεταφοράς της παραγωγής. Το νοσηρό κλίμα συμπληρώνεται από τη φημολογία για προσπάθεια απόσπασης από την εταιρεία τρεις ημέρες πριν κλείσει, πολύτιμης κινητής περιουσίας, όπως έπιπλα, τα οποία με βάση το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που είχε συναφθεί, αποτιμώνται στα 2,6 εκατ. ευρώ.
Η λεηλασία της κινητής περιουσίας που καταγγέλλεται θα φέρει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση το Επικουρικό Κεφάλαιο, το οποίο θα κληθεί να καλύψει μέρος των ζημιών που άφησε πίσω της η Εγνατία από την περιουσία της εταιρείας, όταν αυτή εκποιηθεί. Σημειώνεται ότι το Επικουρικό φέρει ήδη τα βάρη των ασφαλιστικών που έκλεισαν τον προηγούμενο χρόνο και οι ζημιές που έχει αναλάβει ξεπερνούν τα 80 δισ. ευρώ, ενώ υπέρογκο θα είναι όπως είναι φυσικό το κόστος των εταιρειών Εγνατία και Le Monde, που είχαν την 5η θέση στην κατάταξη των εταιρειών του κλάδου αυτοκινήτου. Στη βεβαρημένη κατάσταση του Επικουρικού θα πρέπει να προστεθούν και οι μαύρες τρύπες που Εγνατία και Le Monde κληροδοτούν στο Σύστημα Αμεσης Πληρωμής (ΣΑΠ), το γνωστό ως σύστημα φιλικού διακανονισμού. Ηδη έχουν καταγραφεί 50 περίπου περιπτώσεις πελατών που είχαν λάβει αντί αποζημιώσεων μεταχρονολογημένες επιταγές, αν και είναι άγνωστο μέχρι στιγμής, το ύψος αυτής της μαύρης τρύπας.
Σε δεινή θέση 430 εργαζόμενοι
Μελανό σημείο στην ιστορία ανάκλησης αδειών των ασφαλιστικών εταιρειών τα δύο τελευταία χρόνια είναι η τύχη των εργαζομένων σε αυτές. Πρόκειται για 430 θέσεις εργασίας ενώ πρόσθετο στοιχείο που επιδεινώνει τη θέση τους είναι ο αποκλεισμός τους από το δικαίωμα της αποζημίωσης. Η δέσμευση του υπουργείου Ανάπτυξης να νομοθετήσει με ειδική τροπολογία, το δικαίωμά τους στην αποζημίωση από το προϊόν της εκκαθάρισης, δεν έχει ακόμα επαληθευθεί με συνέπεια οι εργαζόμενοι των δύο εταιρειών να μπαίνουν στον κατάλογο των απολυμένων αυτών που στερούνται το βασικό αυτό δικαίωμα. Αντίστοιχα μελανό σημείο είναι η μη υλοποίηση της δέσμευσης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης να μεταφέρει την αρμοδιότητα της εκκαθάρισης στο ίδιο το Επικουρικό Κεφάλαιο, ώστε να περιοριστεί ο χρόνος της εκκαθάρισης. Οπως παραδέχεται ο πρόεδρος του Επικουρικού Κεφαλαίου κ. Σπύρος Λευθεριώτης «δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι καμιά εκκαθάριση των 20 τελευταίων χρόνων, δεν έχει ακόμα περαιωθεί». Παρά το γεγονός ότι όπως εύλογα θα υπέθετε κανείς, η πολιτική των ανακλήσεων προϋποθέτει συμπληρωματικά μέτρα για την αποτελεσματικότερη υλοποίησή της, το σχετικό νομοσχέδιο δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
