Μέχρι σχετικά προσφάτως οι εταιρείες εξορύξεων το αντιμετώπιζαν ως μηδαμινής αξίας υποπροϊόν των εξορύξεων χρυσού, αλλά το λευκό και παραδόξως εύθραυστο μέταλλο αυτή τη στιγμή το αναζητούν οι πάντες, γεωλόγοι και εταιρείες εξόρυξης που έχουν επιδοθεί σε εντατικές έρευνες στην Αλάσκα. Ο λόγος για το αντιμόνιο, μέταλλο αναγκαίο στην αμυντική βιομηχανία που βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της σινοαμερικανικής διαμάχης, καθώς το Πεκίνο αποφάσισε μεν να άρει την απαγόρευση στις εξαγωγές του όπως έκανε επίσης για το γάλλιο και το γερμάνιο, αλλά διατηρεί σε ισχύ τους σχετικούς περιορισμούς. Εχει εν ολίγοις παρεμφερή τύχη με εκείνη των σπάνιων γαιών και των άλλων στρατηγικής σημασίας μετάλλων και έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον που επιδοτεί έρευνες και εξορύξεις για αντιμόνιο.
Οι τιμές του έχουν τετραπλασιαστεί σε σύγκριση με πριν από δύο χρόνια, ενώ η ζήτηση έχει εκτοξευθεί στα ύψη.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν από το περασμένο έτος, όταν η Κίνα επέβαλε αυστηρότατους περιορισμούς στις εξαγωγές αντιμονίου και ειδικότερα τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους όταν το Πεκίνο απαγόρευσε πλήρως τις εξαγωγές αντιμονίου στις ΗΠΑ. Ηταν τα αντίποινα στους σκληρούς περιορισμούς που είχε επιβάλει τότε η κυβέρνηση Μπάιντεν στις εξαγωγές αμερικανικής τεχνολογίας προς την Κίνα. Σύντομα οι αμυντικές βιομηχανίες άρχισαν να αντιμετωπίζουν ελλείψεις καθώς χρησιμοποιούν το αντιμόνιο για να σκληραίνουν ορισμένα υλικά όπως οι σφαίρες. Παράλληλα, οι τιμές του αντιμονίου κυριολεκτικά έχουν τετραπλασιαστεί σε σύγκριση με τα επίπεδα στα οποία βρίσκονταν πριν από δύο χρόνια, ενώ η ζήτηση έχει εκτοξευθεί στα ύψη καθώς οι αμυντικές βιομηχανίες προσπαθούν να αναπληρώσουν τα αποθέματά τους που έχουν εξαντληθεί εν μέσω των δύο πολέμων στη Γάζα και στην Ουκρανία.
Το πρόβλημα με το αντιμόνιο είναι παρεμφερές με αυτό των σπάνιων γαιών καθώς η Κίνα έχει και πάλι σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο στην εξόρυξή του εφόσον εξορύσσει το 60% του μετάλλου. Σε ό,τι αφορά την υπόλοιπη παραγωγή του, αυτή προέρχεται από τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ, αντιθέτως, δεν παράγουν παρά αμελητέες ποσότητες αντιμονίου εδώ και πολλά χρόνια. Και τώρα οι αμερικανικές εταιρείες διερευνούν επισταμένως κάθε γωνιά της Αλάσκας αλλά και του Αϊντάχο, δύο περιοχών που παρήγαν αντιμόνιο στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Τον Σεπτέμβριο το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει με 43 εκατ. δολ. τις έρευνες για αντιμόνιο στην Αλάσκα και η κυβέρνηση Τραμπ υπέγραψε συμβόλαιο για 245 εκατ. δολ. για τη διάθεση αντιμονίου στα εθνικά αποθέματα των ΗΠΑ. Και όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις σπάνιες γαίες έχουν ενταθεί οι προσπάθειες για εγχώρια παραγωγή στις ΗΠΑ με κυρίαρχο ρόλο να έχει αναλάβει η αμερικανική εταιρεία U.S. Antimony που έχει στραφεί στα πλούσια αποθέματα της Αλάσκας. Επικεφαλής της εταιρείας και των προσπαθειών της στην Αλάσκα είναι ο Ροντ Μπλέικσταντ, βετεράνος της αναζήτησης χρυσού στο Μάλι και στην Γκάνα, που απέκτησε φήμη όταν ανακάλυψε ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία χρυσού των ΗΠΑ. «Αν ψάχναμε για χρυσό, τώρα θα δίναμε τα χέρια με ενθουσιασμό», τονίζει ο Μπλέικσταντ, υπογραμμίζοντας πόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα με το αντιμόνιο.
Στις αρχές του έτους οι κινεζικές αρχές κατέλαβαν ένα από τα πλοία της U.S. Antimony που μετέφερε φορτίο αντιμονίου από την Αυστραλία αλλά περνούσε από ένα κινεζικό λιμάνι. Το κράτησαν εκεί επί μήνες. Οι κινεζικές βιομηχανίες έχουν αποδυθεί και αυτές σε αγώνα δρόμου ανά τον κόσμο για να εξασφαλίσουν την προσφορά του μεταλλεύματος από τη στιγμή που μειώθηκε η παραγωγή σε ένα τεράστιο ορυχείο της Κίνας. Και στο μεταξύ, το περασμένο έτος η U.S. Antimony αναγκάστηκε να διακόψει τις εξορύξεις αντιμονίου σε ένα ορυχείο στο Μεξικό, καθώς η παρουσία των καρτέλ στην περιοχή καθιστούσε πολύ επικίνδυνη τη δραστηριότητά της. Εχει, πάντως, επιταχύνει τις δραστηριότητές της στη Μοντάνα σε ένα ορυχείο που είχε κλείσει από τη δεκαετία του 1980, καθώς δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις εξοντωτικά χαμηλές τιμές της Κίνας. Παράλληλα δραστηριοποιούνται και άλλες εταιρείες, όπως η Felix Gold της Αυστραλίας που έχει εντοπίσει μεγάλης περιεκτικότητας κοίτασμα αντιμονίου στην περιοχή Φέρμπανκς της Αλάσκας και το εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως το κοίτασμα βρίσκεται στην επιφάνεια του εδάφους και γυαλίζει με το φως του ήλιου. «Είμαστε κυνηγοί πολύτιμων μετάλλων και πάντα ελπίζουμε πως θα βρούμε το καλό υλικό», τονίζει ο Τζο Γουέμπ, διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας που διευκολύνεται από το γεγονός ότι τα σχέδιά της στην Αλάσκα δεν βρίσκονται σε αφιλόξενες απομονωμένες περιοχές, αλλά κοντά σε μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αλάσκας. Θα έχει όμως να κάνει με τους κατοίκους της περιοχής που δεν ενθουσιάζονται από την προοπτική των ορυχείων.
