Την τελευταία φορά που οι Δημοκρατικοί της Γερουσίας βρέθηκαν να αναλαμβάνουν την ευθύνη για το «λουκέτο» της κυβέρνησης υπέκυψαν γρήγορα και έσπευσαν να ανοίξουν ξανά τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες το 2018, καθώς τα πιο μετριοπαθή μέλη τους απαίτησαν μια γρήγορη επίλυση έπειτα από μόλις τρεις ημέρες. Αυτό το shutdown θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Οι Δημοκρατικοί από τις «κόκκινες» πολιτείες που κατήγγειλαν τη στρατηγική του «λουκέτου» ως έναν ανόητο, λανθασμένο υπολογισμό και πίεσαν για την άμεση ανατροπή του στην αναμέτρηση με τον πρόεδρο Τραμπ πριν από επτά χρόνια, έχουν εξαφανιστεί προ πολλού. Η ιδεολογική σύνθεση του κόμματος έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά και οι Δημοκρατικοί προετοιμάζονται τώρα για μια εκτεταμένη αντιπαράθεση με τον Λευκό Οίκο και τους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου, παρά τους σαφείς πολιτικούς κινδύνους. Η ίδια δυναμική διαδραματίζεται και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο έχει κλίνει προς τα δεξιά υπό τον Τραμπ και δεν βλέπει πλέον περιθώρια για συμβιβασμούς.
Οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι έχουν ένα ισχυρό μήνυμα για την υγειονομική περίθαλψη, με ορισμένους Αμερικανούς να αντιμετωπίζουν αυξανόμενα ασφάλιστρα, εκτός εάν οι Ρεπουμπλικανοί συμφωνήσουν να επεκτείνουν τις ομοσπονδιακές επιδοτήσεις βάσει του νόμου για την προσιτή φροντίδα υγείας. Αγνόησαν την απειλή του Τραμπ ότι θα προβεί σε μαζικές απολύσεις ομοσπονδιακών υπαλλήλων, λέγοντας ότι θα το πράξει ανεξάρτητα από την κατάσταση της κυβερνητικής χρηματοδότησης. Και οι Δημοκρατικοί δεν βλέπουν μεγάλο όφελος από την υποστήριξη σε μια προσωρινή παράταση των δαπανών, καθώς ο Τραμπ και ο επικεφαλής του προϋπολογισμού Ράσελ Βόουτ έχουν ήδη δείξει ότι είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν ομοσπονδιακά χρήματα –ή να μην τα δαπανήσουν, ανάλογα με την περίπτωση– όπως θέλουν, ανεξάρτητα από το τι λέει το Κογκρέσο. Η προοπτική να διατηρήσουν την κυβέρνηση ανοιχτή χωρίς να λάβουν κάτι σε αντάλλαγμα φαινόταν απαράδεκτη για τους περισσότερους Δημοκρατικούς. Πολλοί δήλωσαν επίσης κατ’ ιδίαν ότι μια υποχώρηση θα τους στερούσε κάθε πλεονέκτημα σε μεγάλες επικείμενες μάχες. Ηταν μια έντονη απόκλιση από τον Ιανουάριο του 2018, όταν οι Δημοκρατικοί μπλόκαραν ένα κυβερνητικό μέτρο δαπανών και απαίτησαν μόνιμη προστασία για εκατοντάδες χιλιάδες παράτυπους μετανάστες που ήρθαν στις ΗΠΑ ως παιδιά – τους λεγόμενους «Ονειροπόλους» Οι Δημοκρατικοί πίστευαν ότι η δημόσια συμπάθεια για τους «Ονειροπόλους» θα ήταν αρκετή για να τους προστατεύσει από μια αντίδραση στο «λουκέτο». Γρήγορα ανακάλυψαν ότι έκαναν λάθος, καθώς η κυβέρνηση έκλεισε το Σαββατοκύριακο και επικρίθηκαν έντονα για τη στάση τους. Το πλήγμα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο για 10 Δημοκρατικούς της Γερουσίας, που αντιμετώπιζαν την επανεκλογή τους σε πολιτείες που είχε κερδίσει ο Τραμπ το 2016. Τότε, οι Δημοκρατικοί εξακολουθούσαν να κατέχουν έδρες στη Βόρεια Ντακότα, στην Ιντιάνα, στη Δυτική Βιρτζίνια, στο Μιζούρι, στη Μοντάνα και τη Φλόριντα και η σύγκρουση με τον Λευκό Οίκο απειλούσε τις ήδη δύσκολες προοπτικές επανεκλογής τους. Αναζήτησαν μια γρήγορη διέξοδο και ξεκίνησαν διακομματικές διαπραγματεύσεις χωρίς τη συμμετοχή των ηγετών των κομμάτων. Μέχρι τη Δευτέρα οι Δημοκρατικοί έψαχναν για κάλυψη και συμβιβάστηκαν με την υπόσχεση του γερουσιαστή Μιτς ΜακΚόνελ, του Ρεπουμπλικανού από το Κεντάκι και τότε ηγέτη της πλειοψηφίας, ότι η Γερουσία κάποια στιγμή θα συζητούσε και θα ψήφιζε για το μέλλον του προγράμματος Dreamers. Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε περίπου ένα μήνα αργότερα και τρεις ξεχωριστές προτάσεις απέτυχαν.
Πλέον, η ιδεολογική δυναμική έχει αλλάξει και για τα δύο κόμματα. Οι έδρες στις κόκκινες πολιτείες που κατείχαν οι Δημοκρατικοί το 2018 τώρα καλύπτονται ως επί το πλείστον από Ρεπουμπλικανούς, μειώνοντας σημαντικά την πίεση στους Δημοκρατικούς να συνθηκολογήσουν. Τώρα η μεγαλύτερη πίεση προέρχεται από τους Δημοκρατικούς ψηφοφόρους και ακτιβιστές που θέλουν το κόμμα να παραμείνει σταθερό απέναντι στον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου.
Ο Τσακ Σούμερ, ηγέτης των Δημοκρατικών στη Γερουσία, ο οποίος εξόργισε την Αριστερά τον Μάρτιο όταν συμφώνησε να παρατείνει τις δαπάνες έως τις 30 Σεπτεμβρίου για να αποφύγει ένα shutdown και είδε τη δημοτικότητά του να μειώνεται, θα αντιμετωπίσει χείμαρρο επιθέσεων σε περίπτωση που υποχωρήσει.
Η σύνθεση των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία έχει αλλάξει επίσης. Πολλοί από τους διαπραγματευτές έχουν αποχωρήσει, όπως οι γερουσιαστές του Τενεσί, Μπομπ Κόρκερ και Λαμάρ Αλεξάντερ, οι οποίοι συνεργάστηκαν με Δημοκρατικούς από πολιτείες με συντηρητικές τάσεις για να βρουν μια λύση για το «κλείσιμο» της κυβέρνησης το 2018. Εχουν αντικατασταθεί από πιο συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς με λίγη όρεξη να κάνουν παραχωρήσεις στους Δημοκρατικούς. Είναι μια αλλαγή για τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι στο παρελθόν έφεραν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τα λουκέτα της κυβέρνησης και έγιναν γνωστοί ως «το κόμμα του shutdown».
Εάν υπάρξει πίεση από τους Δημοκρατικούς για τον τερματισμό του «λουκέτου», είναι πιθανό να προέλθει από μέλη της Επιτροπής Πιστώσεων που θέλουν να ολοκληρώσουν τους ετήσιους λογαριασμούς δαπανών και να χρηματοδοτήσουν την κυβέρνηση με τον παραδοσιακό τρόπο.
Οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι η πολιτική του shutdown θα μπορούσε τελικά να στραφεί υπέρ τους, όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να βλέπουν τα ασφάλιστρα υγείας τους να αυξάνονται. Οι τελικές πολιτικές επιπτώσεις θα καθοριστούν από το πώς θα εξελιχθεί το shutdown και πόσο θα διαρκέσει, μεταξύ άλλων. Οι συνέπειες μπορεί να είναι απρόβλεπτες, αλλά οι βετεράνοι λένε ότι δεν υπάρχουν νικητές όταν φουντώνει η δημόσια δυσαρέσκεια.
