Ο Τραμπ υποσχέθηκε στους Αμερικανούς ότι θα μπορούσαν να έχουν και τα δύο: μια ισχυρή, αναζωογονημένη οικονομία και «μαζικές απελάσεις τώρα». Θα μπορούσαν να χτίσουν νέα εργοστάσια και να πάρουν πίσω από τους ξένους ανταγωνιστές θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό κλάδο, καθώς και να απελάσουν κάθε άτομο που, κατά την άποψή του, δεν ανήκε στις ΗΠΑ. Θα μπορούσαν να ζήσουν σε μια «χρυσή εποχή» αφθονίας και να την περιφρουρήσουν με κλειστά σύνορα.
Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν μια φαντασίωση. Οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να έχουν μια ισχυρή, αναπτυσσόμενη οικονομία, η οποία απαιτεί όμως μετανάστευση για να προσελκύσουν νέους ανθρώπους και να καλύψουν τη ζήτηση για εργατικό δυναμικό, ή θα μπορούσαν να κλείσουν τα σύνορα. Ηταν μια διττή επιλογή. Η κοινωνία τους θα μπορούσε να είναι ανοιχτή ή κλειστή, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να αποκομίσουν τα οφέλη της πρώτης με τις μεθόδους της δεύτερης.
Εκατομμύρια Αμερικανοί ασπάστηκαν τη φαντασίωση. Τώρα, περίπου οκτώ μήνες μετά τη δεύτερη θητεία του Τραμπ, η πραγματικότητα είναι αναπόφευκτη. Οπως είχε υποσχεθεί, ο Τραμπ ξεκίνησε μια εκστρατεία μαζικών απελάσεων. Οι θέσεις εργασίας, ωστόσο, είναι λιγότερες στον τομέα της μεταποίησης από ό,τι το 2024.
Πήραμε μια γεύση για το πώς οι σκληρές μεταναστευτικές πολιτικές υπονομεύουν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις νωρίτερα αυτόν τον μήνα, στη Τζόρτζια, όταν οι Αρχές συνέλαβαν εκατοντάδες Νοτιοκορεάτες που εργάζονταν σε ένα εργοστάσιο μπαταριών που λειτουργούσε από τη Hyundai και την LG Electronics. Οι Αρχές συνέλαβαν σχεδόν 500 άτομα, η πλειονότητα των οποίων ήταν Νοτιοκορεάτες εργάτες που είχαν μεταφερθεί στο εργοστάσιο για να βοηθήσουν στην κατασκευή του. Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κρατήθηκαν για περισσότερο από μία εβδομάδα, περιέγραψαν άθλιες συνθήκες. Οι συνέπειες αυτής της επιδρομής ξεπερνούν το τραύμα που προκλήθηκε στους εργαζομένους. Η επιδρομή έγινε λίγες εβδομάδες αφότου η κυβέρνηση της χώρας υποσχέθηκε δισεκατομμύρια δολάρια σε νέες επενδύσεις στις ΗΠΑ και ο πρόεδρος Λι Τζάε Μιουνγκ προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να «επηρεάσει σοβαρά» τα σχέδια για μελλοντικές επενδύσεις.
Οι οικονομικές συνέπειες των μεταναστευτικών πολιτικών του προέδρου στο εργατικό δυναμικό είναι έκδηλες σε όλη τη χώρα. Σε πολιτείες με μεγάλο αριθμό παράτυπων μεταναστών, οι τομείς των κατασκευών, της γεωργίας και της φιλοξενίας κατέγραψαν μείωση της ανάπτυξης φέτος
Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι ο πληθυσμός των ΗΠΑ προβλέπεται να αυξηθεί πιο αργά από το αναμενόμενο –ακόμη και να συρρικνωθεί– ως αποτέλεσμα των απελάσεων και άλλων αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι υψηλότερος πληθωρισμός και χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη στο εγγύς μέλλον. Και σύμφωνα με μια ανάλυση από τη Σχολή Wharton, μια μακροπρόθεσμη καταστολή της μετανάστευσης θα μπορούσε να συρρικνώσει την οικονομία έως και 1% του ΑΕΠ και να μειώσει τους μισθούς για τον μέσο Αμερικανό εργαζόμενο.
Αν συνδυαστούν οι μεταναστευτικές πολιτικές με τους δασμούς στα εισαγόμενα αγαθά μιλάμε για μια προσέγγιση σχεδόν εγγυημένη να προκαλέσει στασιμοπληθωρισμό.
Το να ασπαστεί κανείς τον εθνικισμό σε έναν παγκόσμιο, συνδεδεμένο οικονομικό κόσμο ισοδυναμεί με θυσία της ευημερίας για χάρη του αποκλεισμού, όπως ακριβώς ο φυλετικός διαχωρισμός στον αμερικανικό Νότο άφησε την περιοχή φτωχή και υπανάπτυκτη. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Τραμπ ενδιαφέρεται για το αν οι υποσχέσεις του πέτυχαν για τους ανθρώπους που τις πίστεψαν, για να μην πούμε για το έθνος γενικότερα. Εχει ήδη αυτό που θέλει: ασυλία για μια ζωή παραβίασης του νόμου και έναν εύκολο τρόπο να γεμίσει τις τσέπες του. Ο αμερικανικός λαός μπορεί να μην επωφεληθεί από την προεδρία του, αλλά ο ίδιος θα επωφεληθεί. Για την ακρίβεια, έχει ήδη επωφεληθεί.
