Το Ιστχάμπτον, μια παλιά πόλη με ανεμόμυλους στη Μασαχουσέτη, έχει περιοχές που μοιάζουν με «λείψανα» της βιομηχανικής Νέας Αγγλίας. Aλλα μέρη της ωστόσο ανθούν, με ανακαινισμένα εργοστασιακά κτίρια να έχουν μετατραπεί σε γκαλερί τέχνης και εστιατόρια που πλημμυρίζουν με κόσμο τα σαββατόβραδα. Τα πρωινά της Δευτέρας όμως, όταν το κέντρο της πόλης μοιάζει κλειστό, ένα πλήθος που αναζητάει φαγητό, όχι τέχνη και ψυχαγωγία, συγκεντρώνεται έξω από ένα κτίριο με τούβλα του 19ου αιώνα. Είναι το Κοινοτικό Παντοπωλείο. Ομάδες εθελοντών φτιάχνουν σακούλες με τρόφιμα, μερικές για ενηλίκους, άλλες για παιδιά. Ο αριθμός των οικογενειών που εξυπηρετούνται από το κέντρο έχει αυξηθεί από περίπου 1.000 πριν από την πανδημία σε περισσότερες από 5.000, ενώ δεκάδες νέες οικογένειες καταφθάνουν κάθε εβδομάδα.
Πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί βασίζονται σε τράπεζες τροφίμων, ο νόμος του Τραμπ ωστόσο που υπεγράφη την «Ημέρα Ανεξαρτησίας» είναι η πιο συντονισμένη προσπάθεια να μειωθεί το λεγόμενο δίχτυ ασφαλείας της Αμερικής και να εξαφανιστούν τα διάφορα κοινωνικά προγράμματα που θεσπίστηκαν από τη «Μεγάλη Κοινωνία» του προέδρου Λίντον Τζόνσον. Ο νόμος ψαλιδίζει το ομοσπονδιακό πρόγραμμα για τα κουπόνια τροφίμων, γνωστό πλέον ως «Πρόγραμμα Συμπληρωματικής Βοήθειας Διατροφής» ή SNAP. Το πρόγραμμα διανέμει χρήματα για τρόφιμα – κατά μέσον όρο 187 δολάρια τον μήνα ανά άτομο. Περίπου 42 εκατ. Αμερικανοί βασίζονται σε αυτό, συμπεριλαμβανομένου του 85% των πελατών της τράπεζας του Ιστχάμπτον. Η περικοπή του θα αυξήσει δραματικά την πίεση στις τράπεζες τροφίμων, που προσφέρουν μια ζωή ευπρέπειας σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Σύμφωνα με την οργάνωση Feeding America, η οποία επιβλέπει τις τράπεζες τροφίμων σε όλη τη χώρα, το πρόγραμμα SNAP παρέχει εννέα φορές περισσότερα τρόφιμα από όλες τις 200 τράπεζες τροφίμων της μαζί. Επιπλέον, επειδή τα χρήματα του SNAP πηγαίνουν κυρίως σε άτομα που έχουν άμεση ανάγκη, τα κεφάλαια δαπανώνται γρήγορα, ενισχύοντας τις τοπικές οικονομίες. Κάθε 1 δολ. σε παροχές SNAP προσθέτει έως και 1,50 δολ. στο ΑΕΠ της χώρας, ένα χρήσιμο απόθεμα σε περιόδους ύφεσης.
Τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία εκτιμούν ότι 47,4 εκατ. Αμερικανοί αντιμετώπισαν την απειλή της πείνας κάποια στιγμή το 2023. Ανάμεσά τους, 13,8 εκατ. παιδιά. Σχεδόν 7 εκατ. νοικοκυριά, κατά βάση Αφροαμερικανοί και Λατίνοι, αντιμετώπισαν πολύ χαμηλή επισιτιστική ασφάλεια, που σημαίνει ότι μερικές φορές έπρεπε να μείνουν χωρίς γεύμα. Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο, ο νόμος Τραμπ όμως θα επιδεινώσει τα πράγματα. Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου, τουλάχιστον 2 εκατ. άνθρωποι θα χάσουν τα επιδόματα SNAP. Συνολικά θα αφαιρέσει περίπου 1,2 τρισ. δολάρια από κοινωνικά προγράμματα την επόμενη δεκαετία. Οι υποστηρικτές του λένε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα μειώσουν την απάτη και τη σπατάλη και θα σώσουν τα κοινωνικά προγράμματα για το μέλλον, μέρος της προσπάθειας ωστόσο είναι σαφώς να εξοικονομηθούν χρήματα για άλλους σκοπούς – όπως η εξοικονόμηση 100 και πλέον δισ. δολαρίων που θα διατεθούν στις επιχειρήσεις-σκούπα με στόχο τους παράτυπους μετανάστες.
Για πολλούς Ρεπουμπλικανούς, ο νόμος αντιπροσωπεύει μια νίκη σε μια μακροχρόνια προσπάθεια «μεταρρύθμισης των δικαιωμάτων», για την επιδιόρθωση, αν όχι την εξάλειψη, των προγραμμάτων που αποτελούν το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας του έθνους. Υπάρχει όμως πολύς πόνος στις ΗΠΑ. Η Υπηρεσία Απογραφής εκτιμά ότι 36 εκατ. Αμερικανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενώ, σύμφωνα με μια μελέτη του 2019, περίπου 30 εκατ. Αμερικανοί που εργάζονται σε θέσεις πλήρους απασχόλησης δεν βγάζουν αξιοπρεπή μισθό. Μια πλούσια χώρα με τόσο σκληρή οικονομία χρειάζεται να παρέχει τουλάχιστον κάποια ανακουφιστικά μέτρα.
* Ο κ. Τρέισι Κίντερ είναι βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας.
