Στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εντυπωσιακή αύξηση των νομίμως καταγεγραμμένων υπερωριών που φανέρωσε η ψηφιακή κάρτα εργασίας. Οι επιχειρηματίες του κλάδου δηλώνουν ότι φέτος, λόγω ακριβώς της απότομης αλλαγής που έφερε η ψηφιακή κάρτα, υπολειτουργούν, και αυτό θα έχει επίπτωση στην ανταγωνιστικότητα και στα έσοδα.
Στις μονάδες και στους προορισμούς που έχουν μικρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ή χαρακτηρίζονται από χαμηλής ποιότητας τουριστικές επενδύσεις επικρατεί αλαλούμ. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ραχοκοκαλιά του ελληνικού τουρισμού, που απασχολούσαν μέχρι και πέρυσι τους εργαζομένους τους το πρωί στο κατάλυμα ή στα πρωινά της εστίασης και στη συνέχεια τους ίδιους εργαζομένους μετά το απόγευμα, στο εστιατόριο ή στο μπαρ της επιχείρησης, πλέον δεν μπορούν να το κάνουν. Τουλάχιστον νόμιμα. Με την ψηφιακή κάρτα εργασίας υπάρχει υποχρέωση 11ωρης ανάπαυσης και όποιος το παραβεί απειλείται από πενταψήφιο πρόστιμο. Οι μικρές αυτές επιχειρήσεις είτε υπολειτουργούν σε κάποια τμήματά τους (υποτυπώδες πρωινό κ.λπ.) είτε λειτουργούν για κάποιες ώρες αποκλειστικά με τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι εξαντλημένοι προσπαθούν να καλύψουν τα κενά. Η άλλη εικόνα, των μεγάλων ξενοδοχείων, έχει να αντιμετωπίσει πολλά αυξημένα κόστη. Σε αυτές τις επιχειρήσεις, λόγω μεγέθους, οι δυνατότητες «σκαστών» παρανομιών δεν υπάρχουν. Οι νόμιμες λύσεις περιορίζονται σε πολλές «προαγωγές» εργαζομένων σε θέσεις ευθύνης προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν περισσότερες ώρες και μέρες. Αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται.
Η αλήθεια είναι ότι, όσο και να φωνάζουν οι άνθρωποι του τουρισμού, η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας συνέβαλε στο να «ασπρίσει» μεγάλο μέρος της αγοράς εργασίας. Ακόμη, περιόρισε την εικόνα εργασίας χωρίς ρεπό επί επτά ημέρες την εβδομάδα, που ήταν ο κανόνας της τουριστικής σεζόν στην Ελλάδα για πολλά χρόνια.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι φέτος, σε μια χρονιά μεγάλων ελλείψεων εργαζομένων, λόγω της καθιέρωσης της ψηφιακής κάρτας εργασίας οι κενές θέσεις εργασίας στον τουρισμό απογειώθηκαν. Ολη αυτή η αλλαγή επηρεάζει τα κόστη και τα οικονομικά των τουριστικών επιχειρήσεων, κάνοντας το ελληνικό προϊόν πολύ ακριβότερο από ό,τι στο παρελθόν. Εκτός αυτού, οι υπηρεσίες που προσφέρονται λόγω των ελλείψεων είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου. Το μείγμα των δύο, δηλαδή ακριβότερο προϊόν με χαμηλότερη ποιότητα, είναι καταστροφικό για τη βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα συζητούμε κατόπιν εορτής. Πώς γίνεται να εφαρμόζεται μια τόσο μεγάλη αλλαγή και να μην έχουν ληφθεί υπόψη οι ιδιαιτερότητες του κλάδου;
