Αν υπάρχει ένα πράγμα που ξέρει ο Σαμ Αλτμαν είναι πώς να τραβάει την προσοχή. Ο επικεφαλής της OpenAI, που έχει αναπτύξει την πλατφόρμα ChatGPT, εμφανίζεται σε viral κλιπ όπου το ψηφιακό του alter ego, που δημιουργείται από τη νέα υπηρεσία βίντεο Sora της εταιρείας, κλέβει τσιπ υπολογιστών. Προκαλεί τακτικά αναταραχή με ανακοινώσεις στο X, το οποίο ανήκει στον αντίπαλό του, Ελον Μασκ.
Εχει μάλιστα αποκαλύψει μεγάλα επενδυτικά σχέδια στον Λευκό Οίκο. Είναι, επίσης, καλός στο να διατηρεί την προσοχή, με την εταιρεία να διαθέτει 800 εκατ. εβδομαδιαίους ενεργούς χρήστες και ένα δισ. στον ορίζοντα. Η πραγματική δοκιμασία για τον Αλτμαν και τους ανταγωνιστές του, ωστόσο, είναι το πόσο καλά μπορούν να κερδίσουν ένα πιο επιφυλακτικό κοινό: τις μεγάλες εταιρείες.
Αυτή τη στιγμή, η OpenAI βγάζει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων της από απλούς ανθρώπους. Ο ετήσιος ρυθμός εσόδων της εταιρείας έχει φτάσει τα 13 δισ. δολάρια και μπορεί να φτάσει τα 20 δισ. δολάρια μέχρι το τέλος του έτους. Περίπου το 70% του ποσού αυτού προέρχεται από τους καταναλωτές που πληρώνουν για συνδρομές ChatGPT. Πάνω από το 5% των χρηστών του chatbot πληρώνει, αν και αυτό είναι αρκετό για να καλύψει το άμεσο κόστος της υπολογιστικής ισχύος που παράγει απαντήσεις για όλους, αν όχι τα άλλα τεράστια έξοδα της OpenAI.
Το υπόλοιπο 30% των εσόδων προέρχεται από εταιρικές προσφορές. Ενα μέρος του προέρχεται από την τιμολόγηση που βασίζεται στη χρήση για την πρόσβαση στα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα της OpenAI μέσω αυτού που είναι γνωστό ως διεπαφή προγραμματισμού εφαρμογών (API).
Το 70% των ετήσιων εσόδων, ύψους 13 δισ. δολ., του ChatGPT της OpenAI προέρχεται από καταναλωτές και το 30% από τις εταιρείες.
Οι πελάτες χρεώνονται ανά μονάδα εισόδου ή εξόδου, γνωστή ως διακριτικό. Οι τιμές για αυτά τα διακριτικά είναι υψηλές όταν ένα μοντέλο αιχμής είναι νέο, αλλά γρήγορα μπαίνουν σε ελεύθερη πτώση: μεταξύ της αρχικής κυκλοφορίας του GPT-4 και του βελτιωμένου μοντέλου GPT-4o Mini που κυκλοφόρησε 18 μήνες αργότερα, το κόστος μειώθηκε κατά 99%.
Επομένως, πρόκειται για έναν συνεχή πόλεμο για να κρατηθούν οι μεγάλες εταιρείες προσκολλημένες στα πιο πρόσφατα, σπουδαία και πιο ακριβά μοντέλα. Ενας τρόπος για να επιτευχθεί λίγη περισσότερη σταθερότητα, ωστόσο, είναι να δεσμευθούν εταιρικοί πελάτες όπως η Morgan Stanley και η T-Mobile σε μεγαλύτερα, πιο ολοκληρωμένα συμβόλαια.
Αν πειστούν, οι εταιρείες αποτελούν ένα γιγάντιο έπαθλο. Η Gartner προβλέπει ότι οι δαπάνες για εταιρικό λογισμικό θα φτάσουν τα 2 τρισ. δολάρια παγκοσμίως έως το 2029, εκ των οποίων μόλις 76 δισ. δολάρια θα διατεθούν στην παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη. Εάν τα chatbots είναι πραγματικά τόσο ανατρεπτικά όσο υποδηλώνουν οι υποστηρικτές τους, θα μπορούσαν να αποσπάσουν πολύ μεγαλύτερο μέρος αυτού του προϋπολογισμού.
Επιπλέον, οι καταναλωτές είναι ασταθείς, αλλάζοντας συνεχώς μεταξύ νέων και λαμπερών προϊόντων. Το Gemini για παράδειγμα, που αναπτύχθηκε από την Alphabet, έχει διπλασιάσει το μερίδιο αγοράς στο 14% τον τελευταίο χρόνο, καθώς το μερίδιο του ChatGPT έχει μειωθεί. Οι εταιρικοί αγοραστές μπορεί να είναι πολύ πιο ασταθείς. Επιπλέον, ορισμένες δυτικές εταιρείες τεχνολογίας –συμπεριλαμβανομένης της Airbnb– στρέφονται σε κινεζικά μοντέλα όπως η Qwen για την προσιτή τιμή και την ευελιξία τους.
Ο Σαμ Αλτμαν μπορεί να είναι ο βασιλιάς των καταναλωτών προς το παρόν, καθώς καινοτομίες όπως το Sora ή οι νέες ενημερώσεις του ChatGPT γίνονται γνωστές στο Διαδίκτυο. Η κατάκτηση των εταιρειών όμως είναι μια λιγότερο συναρπαστική, αν και όχι λιγότερο επείγουσα, προσπάθεια.
