Οι αμερικανικές επιχειρήσεις πρόκειται να εξαιρεθούν από την επιβολή του παγκόσμιου ελάχιστου φορολογικού συντελεστή στο πλαίσιο του Pillar II του OECD. Το εν λόγω πλαίσιο προβλέπει την εφαρμογή κατώτατου συντελεστή 15% σε μεγάλες πολυεθνικές, με σκοπό τον περιορισμό της τεχνητής μεταφοράς κερδών σε κράτη με χαμηλότερη φορολόγηση. Σε αντάλλαγμα, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε συμφωνία με τις χώρες του G-7, με βάση την οποία οι ΗΠΑ θα καταργήσουν μια διάταξη που προέβλεπε αυξημένη φορολόγηση σε αλλοδαπές επιχειρήσεις των οποίων τα κράτη υιοθετούν φορολογικές πρακτικές που θεωρούνται επιζήμιες για τα αμερικανικά συμφέροντα. Η συμφωνία αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ενιαία εφαρμογή του Pillar II, καθώς ενδέχεται να ενθαρρύνει και άλλες χώρες να προβούν σε αντίστοιχα αιτήματα εξαιρέσεων, υπονομεύοντας τη συνοχή του πλαισίου και μετατοπίζοντας το βάρος εφαρμογής κυρίως στην Ε.Ε. και σε κράτη που έχουν ήδη ενσωματώσει τα αντίστοιχα μέτρα.
Αντισυνταγματική και αντικείμενη στο Ενωσιακό Δίκαιο η διαγραφή επιχείρησης από το Μητρώο Διακινητών Πετρελαίου Θέρμανσης λόγω μη καταχώρισης συναλλαγών στο πληροφοριακό σύστημα. Η τελωνειακή Αρχή επέβαλε σε εταιρεία με αντικείμενο τη διακίνηση πετρελαίου θέρμανσης την κύρωση της διαγραφής από το Μητρώο Διακινητών Πετρελαίου Θέρμανσης, λόγω μη καταχώρισης στο οικείο πληροφοριακό σύστημα τριών συναλλαγών πώλησης πετρελαίου θέρμανσης έτους 2015. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο ακύρωσε την πράξη της τελωνειακής Αρχής, κρίνοντας ότι η ανωτέρω κύρωση για τυπική παράβαση, η οποία δεν συνδέεται με την τέλεση λαθρεμπορίας, είναι αντισυνταγματική. Το ΣτΕ, κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος του Διοικητικού Εφετείου, έκρινε ότι η ανωτέρω κύρωση για την τυπική παράβαση της μη καταχώρισης συναλλαγών στο οικείο πληροφοριακό σύστημα, η οποία δεν επέφερε ή θα μπορούσε να επιφέρει απώλεια φορολογικών εσόδων, συνιστά δυσανάλογο και αντισυνταγματικό περιορισμό της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας, καθώς και των περιουσιακών δικαιωμάτων του υπόχρεου. Επίσης έκρινε ότι η ανωτέρω κύρωση αντίκειται στο Ενωσιακό Δίκαιο, καθώς παραβιάζει την επιχειρηματική ελευθερία και το δικαίωμα επί της ιδιοκτησίας, όπως κατοχυρώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (ΣτΕ 483/2025).
Η ιδιότητα προέδρου ή αντιπροέδρου του Δ.Σ. ανώνυμης εταιρείας δεν αρκεί για το νόμιμο της επιβολής των διασφαλιστικών μέτρων αν δεν αποδεικνύεται πραγματική άσκηση διοίκησης. Ανώνυμη εταιρεία είχε καταχωρίσει εικονικά τιμολόγια για το έτος 2003 και δεν επέδειξε βιβλία για τα έτη 2005-2010, με συνέπεια εξωλογιστικό προσδιορισμό φόρων. Η ΑΑΔΕ επέβαλε διασφαλιστικά μέτρα κατά της τότε αντιπροέδρου, η οποία κατείχε τη θέση μέχρι το 2009, από την οποία και είχε αποχωρήσει όταν ζητήθηκε η επίδειξη των βιβλίων και στοιχείων της εταιρείας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η ιδιότητα προέδρου ή αντιπροέδρου του Δ.Σ. δεν αρκεί για την επιβολή τέτοιων μέτρων αν δεν αποδεικνύεται η εν τοις πράγμασι άσκηση καθηκόντων διοίκησης ή διαχείρισης. Η φορολογική διοίκηση δεν απέδειξε ότι η αντιπρόεδρος ασκούσε τέτοια καθήκοντα ούτε τη σύνδεσή της με αποδιδόμενες παραβάσεις (ΣτΕ 1940/2024).
Η ύπαρξη σύμβασης διοικητικής συνεργασίας με τρίτη χώρα αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγηση απαλλαγής από τον ειδικό φόρο ακινήτων. Η αναιρεσείουσα εταιρεία, της οποίας μοναδικός μέτοχος είναι εταιρεία με έδρα τον Λίβανο, δεν υπέβαλε δηλώσεις ειδικού φόρου ακινήτων για τα ακίνητα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα ο έλεγχος να κρίνει ότι υπόκειται στον φόρο, δεδομένου ότι η έδρα του μετόχου θεωρείται «φορολογικός παράδεισος» και δεν υπάρχει συμφωνία διοικητικής συνδρομής μεταξύ τους. Η απουσία τέτοιας σύμβασης καθιστά αδύνατη την επαλήθευση των δηλωθέντων στοιχείων από τις ελληνικές φορολογικές αρχές, δικαιολογώντας την άρνηση χορήγησης απαλλαγής, ιδιαίτερα όταν η τρίτη χώρα θεωρείται μη συνεργάσιμη φορολογική δικαιοδοσία. Η εταιρεία προέβαλε ισχυρισμούς περί παραβίασης της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων και αθέμιτου περιορισμού επενδύσεων, υποστηρίζοντας ότι η δυνατότητα παροχής των στοιχείων των τελικών μετόχων θα έπρεπε να επαρκεί για την απαλλαγή. Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς, θεωρώντας την έλλειψη σύμβασης εύλογο περιορισμό για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και την καταπολέμηση φοροδιαφυγής και απέρριψε την προσφυγή, επιβεβαιώνοντας τη νομιμότητα της φορολογικής υποχρέωσης (ΣτΕ 1221/2024).
