Υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με την εμπορική συμφωνία που ο Ντόναλντ Τραμπ λέει ότι έχει συνάψει με το Βιετνάμ. Το Ανόι δεν έχει καν επιβεβαιώσει τις λεπτομέρειες που παρουσίασε ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη. Σε συνδυασμό ωστόσο με την άλλη προσωρινή συμφωνία του Τραμπ με το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτή η συμφωνία δείχνει ότι οι διμερείς δασμολογικές συνομιλίες έχουν να κάνουν περισσότερο με την προσπάθεια περιορισμού της Κίνας παρά με οτιδήποτε άλλο. Σύμφωνα με την περιγραφή του Τραμπ, οι ΗΠΑ θα επιβάλουν δασμό 20% σε εισαγωγικά προϊόντα από το Βιετνάμ. Αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από το 46% με το οποίο απείλησε την οικονομία των 480 δισ. δολαρίων τον Απρίλιο, κατά τη λεγόμενη «ημέρα απελευθέρωσης».
Το αν αυτό είναι καλό ή κακό για ξένους κατασκευαστές, όπως η Nike, θα εξαρτηθεί από το πού θα φθάσουν οι δασμοί των ΗΠΑ σε άλλες χώρες. Αλλά η Ουάσιγκτον επιβάλλει, επίσης, δασμό 40% στις λεγόμενες μεταφορτώσεις από άλλες χώρες, που σημαίνει ότι τα αγαθά επανεξάγονται χωρίς να προσθέτουν μεγάλη αξία. Αυτό απειλεί την τακτική των Κινέζων κατασκευαστών να ανακατευθύνουν την παραγωγή μέσω της χώρας της νοτιοανατολικής Ασίας σε απάντηση στους δασμούς που επιβλήθηκαν κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ.
Η Ουάσιγκτον επιβάλλει δασμό 40% στις λεγόμενες μεταφορτώσεις από άλλες χώρες.
Οι εξαγωγές του Βιετνάμ προς την Αμερική τριπλασιάστηκαν μεταξύ 2017 και 2024 στα 137 δισ. δολάρια, σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ, ενώ το μερίδιο της Κίνας στις αμερικανικές εισαγωγές μειώθηκε κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες στο 13,4%. Προς το παρόν, οι κινεζικές εταιρείες έχουν άλλες επιλογές αναδρομολόγησης στη νοτιοανατολική Ασία. Οι οικονομολόγοι συμφωνούν, επίσης, ότι η επιβολή στοχευμένων δασμών στις μεταφορτώσεις θα είναι δύσκολη. Ωστόσο το Ανόι θα αντιμετωπίσει τεράστια πίεση για να συμμορφωθεί: εάν οι εξαγωγές προς τις ΗΠΑ συνεχίσουν να αυξάνονται γρήγορα, ο Τραμπ μπορεί κάλλιστα να καταργήσει τη συμφωνία και να αυξήσει τους δασμούς και στα βιετναμέζικα προϊόντα.
Αλλά θα ήταν πολύ χειρότερο για το Πεκίνο εάν το τελικό κείμενο της συμφωνίας περιλαμβάνει απαιτήσεις όπως αυτές που διατυπώθηκαν στη συμφωνία ΗΠΑ – Ηνωμένου Βασιλείου του Μαΐου. Αν και δεν κατονομάζει την Κίνα, απαιτεί από το Λονδίνο να «ανταποκριθεί άμεσα» στις αμερικανικές απαιτήσεις για την ασφάλεια της αλυσίδας εφοδιασμού και την «ιδιοκτησία των σχετικών εγκαταστάσεων παραγωγής». Εάν το Βιετνάμ αποδεχθεί παρόμοιες υποχρεώσεις, είναι πιθανό να δημιουργήσει προηγούμενο για άλλες χώρες όπως η Καμπότζη και η Ινδονησία. Αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την προσπάθεια της Κίνας να κατασκευάσει παραγωγή χαμηλού κόστους υπεράκτια στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι ετήσιες επενδυτικές ροές προς την περιοχή από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο έχουν ανέλθει κατά μέσον όρο σε περίπου 10 δισ. δολάρια τα τελευταία τρία χρόνια, σύμφωνα με τη Rhodium, η οποία εκτιμά ότι περισσότερο από το ήμισυ αυτού κατευθύνθηκε στη μεταποίηση.
Και ο περιορισμός της ιδιοκτησίας εγχώριων περιουσιακών στοιχείων από υπηκόους οποιασδήποτε δεδομένης χώρας γίνεται πολύ πιο εύκολα από τη φορολόγηση των μεταφορτώσεων. Στο χειρότερο σενάριο για την Κίνα, αυτό θα μπορούσε τελικά να αποκλείσει τους κατασκευαστές της από περαιτέρω επέκταση στο εξωτερικό. Το προκύπτον αυξανόμενο επενδυτικό κενό θα μπορούσε αντ’ αυτού να καλυφθεί από χώρες που είναι πιο αποδεκτές από την Ουάσιγκτον, όπως η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη και η Νότια Κορέα. Αυτό θα μείωνε την οικονομική και χρηματοοικονομική μόχλευση που θα μπορούσε να ασκήσει η Κίνα στην αυλή της. Ωστόσο εν αναμονή της επιβεβαίωσης μιας πραγματικής συμφωνίας, αυτά παραμένουν μεγάλα «αν».
