Η υπόθεση της Αυστρίας είναι διδακτική τού πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση στην Ευρώπη. Την περασμένη Παρασκευή ο οίκος Fitch σόκαρε τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της χώρας, υποβαθμίζοντας για πρώτη φορά το αξιόχρεο κάτω από την ανώτατη αξιολόγηση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε την Αυστρία υπό αυξημένο δημοσιονομικό έλεγχο, καθώς εμφανίζει έλλειμμα μεγαλύτερο του 3%. Ο Fitch την έφερε στο ίδιο επίπεδο με την άλλοτε σχεδόν χρεοκοπημένη Ιρλανδία.
Η τάση σύγκλισης στην Ευρωζώνη γενικεύεται. Μια εικόνα σύγκλισης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το κόστος δανεισμού, που παρόμοια δεν έχουμε ξαναδεί από την αρχή της νομισματικής ένωσης.
Οι άλλοτε προβληματικές οικονομίες ανακάμπτουν. Οι πανίσχυρες της προηγούμενης δεκαετίας λυγίζουν υπό το βάρος των δημοσιονομικών προβλημάτων τους.
Ενας μεγάλος αριθμός χωρών-μελών της Ευρωζώνης δανείζεται περίπου στα ίδια επίπεδα, σίγουρα κάτω της μονάδας ακόμα και από το μέχρι πρότινος ακριβοθώρητο γερμανικό δεκαετές (βρίσκεται στο 2,547%), με το οποίο στη Ζώνη του Ευρώ συγκρίνονται όλοι. Το βελγικό δεκαετές ομόλογο, το αυστριακό, το φινλανδικό, το ιρλανδικό και το ολλανδικό κινούνται μεταξύ 2,8% και 3,1%. Το γαλλικό έχει ανέβει στο 3,2%. Το εντυπωσιακό σκηνικό, ωστόσο, συμπληρώνουν τα ομόλογα του Νότου. Η Ιταλία έχει το υψηλότερο, 3,4%, η Πορτογαλία το χαμηλότερο, 3%, και στη μέση η Ισπανία με 3,1%. Κανένα δεν ξεπερνάει τη μονάδα απόσταση από το γερμανικό.
Το πιο παράδοξο όλων είναι ότι το «χτυπημένο» λυσσαλέα, την προηγούμενη δεκαετία, ελληνικό δεκαετές απολαμβάνει μια θέση στον «ήλιο», λίγο πιο πάνω από το ισπανικό, λίγο πιο κάτω από το ιταλικό, αλλά σχεδόν ίδιο με το γαλλικό, κοντά στο 3,2%.
Η Ελλάδα δανείζεται, αξιολογείται στην αγορά ομολόγων το ίδιο με την πανίσχυρη γαλλική οικονομία, και αυτό πλέον δείχνει μια εικόνα παγιωμένη. Βγάλαμε έτσι το 2024, το πιθανότερο να βγει και το 2025.
Η εξέλιξη προφανώς οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών πολλών από τις άλλοτε άτρωτες ευρωπαϊκές οικονομίες. Οφείλεται ωστόσο και στην αλλαγή τάσης στον Νότο. Το οικονομικό «φτιασίδωμα» είναι κάτι που δεν κρύβεται και βάζει τις συγκεκριμένες οικονομίες στις επιλογές των επενδυτών, κάτι που φαίνεται στις εισροές κεφαλαίων στις χρηματαγορές τους, σε πρώτη φάση. Σε επόμενη, στο χέρι τους (μας) είναι να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο που θα επωφεληθούμε ακόμα περισσότερο από τη συγκυρία και η σύγκλιση που παρατηρείται στα ομόλογα να αρχίσει να φαίνεται και στις ζωές των ανθρώπων και στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Ολα αυτά, ωστόσο, θέλουν ακόμα τον χρόνο τους. Για την ώρα, ας απολαύσουμε μια εικόνα σύγκλισης από το μέλλον.
