Οι πενήντα πιο εύπορες οικογένειες του Ηνωμένου Βασιλείου κατέχουν περισσότερο πλούτο από αυτόν του 50% του πληθυσμού, διαπιστώνει νέα έρευνα που φωτίζει το δραματικό άνοιγμα της ψαλίδας πλουσίων – φτωχών στη Γηραιά Αλβιώνα. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων στη χώρα έχει αυξηθεί απότομα, από μόλις 15 το 1990 σε 165 το 2024, ταυτόχρονα με την κατακόρυφη αύξηση της ανισότητας στη συνολική κατανομή του πλούτου.
Η έρευνα του Equality Trust διαπίστωσε επίσης ότι οι δισεκατομμυριούχοι έχουν γίνει «γελοία» πιο πλούσιοι, με τον μέσο πλούτο τους να αυξάνεται κατά 1.000% και πλέον, την ίδια περίοδο. Mε άλλα λόγια, οι πενήντα πλουσιότερες οικογένειες στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέχουν περισσότερα χρήματα από το φτωχότερο μισό του πληθυσμού, που αποτελείται από περισσότερα από 34 εκατομμύρια ανθρώπους.
Το ζήτημα του ακραίου πλούτου είναι πραγματικά υπαρξιακό· πρέπει να αλλάξουμε τις οικονομικές δομές, λέει η έρευνα του Equality Trust.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 2024, οι δύο πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι του Ηνωμένου Βασιλείου κατείχαν μαζί περισσότερο πλούτο από όλους τους δισεκατομμυριούχους στη λίστα των πλουσίων του 1990 μαζί. «Η ανάλυσή μας δείχνει επίσης τη… βαμπιρική φύση του ακραίου πλούτου, η οποία είναι εντελώς ασύμβατη με την ευημερία του έθνους», δήλωσε η Πρίγια Σάνι Νίκολας, συν-εκτελεστική διευθύντρια του Equality Trust. «Η αισχρή αύξηση της περιουσίας των πλουσιότερων του Ηνωμένου Βασιλείου οφείλεται στο ότι επωφελούνται από τους αγώνες της κοινωνίας, ενώ παράλληλα τους προκαλούν πρόσθετη ζημία και υπονομεύουν τους στόχους των διαδοχικών κυβερνήσεων για την απαλλαγή από τον άνθρακα, τον τερματισμό της στεγαστικής κρίσης, την ενίσχυση της ανάπτυξης νέων –και συχνά πιο οικολογικών– βιομηχανιών και την ενθάρρυνση ισχυρότερων κοινοτήτων. Το ζήτημα του ακραίου πλούτου είναι πραγματικά υπαρξιακό. Για την ίδια μας την επιβίωση πρέπει να αλλάξουμε τις οικονομικές δομές και να σχεδιάσουμε πολιτικές που τερματίζουν την ύπαρξη των δισεκατομμυριούχων», σημειώνει.
Η συμπερίληψη στη λίστα των πλουσίων θα πρέπει να αποτελεί ένδειξη ντροπής, επισημαίνει από την πλευρά της η Τζούλια Ντέιβις, μέλος των Patriotic Millionaires UK, ενός δικτύου Βρετανών εκατομμυριούχων, από πολλαπλούς κλάδους και υπόβαθρα από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. «Αυτή η διαδικασία συσσώρευσης πλούτου στα χέρια ολοένα και λιγότερων ανθρώπων βλάπτει άμεσα τους πάντες. Είναι λάθος να αποκαλούμε τους πλούσιους δημιουργούς θέσεων εργασίας. Τους αποκαλώ εξολοθρευτές θέσεων εργασίας επειδή όταν ενοποιείς επιχειρήσεις στα χέρια ολοένα και λιγότερων ανθρώπων, εξαφανίζεις τις μικρότερες και μεσαίες επιχειρήσεις», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι οι πλούσιοι χρησιμοποιούν επίσης τόσο αποτελεσματικά μέτρα διαχείρισης φόρων που «πληρώνουν πολύ χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές στην τοπική και εθνική οικονομία από τους εργαζομένους ή τις μικρές έως μεσαίες επιχειρήσεις». Η Φερνάντα Μπαλάτα, πολιτική οικονομολόγος στο New Economics Foundation και συγγραφέας του βιβλίου «Exploring An Extreme Wealth Line», δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ακολουθήσει μια πορεία οικονομικής αστάθειας, ενώ η κυβέρνηση είχε θέσει τους υπερπλούσιους πάνω από όλους τους άλλους. Αυτό, είπε, «δεν είναι τυχαίο». Τόνισε ωστόσο ότι υπάρχει ελπίδα, λόγω της ευρείας συναίνεσης πλέον ότι τα ακραία επίπεδα ανισοτήτων προκαλούν πολλαπλές ζημίες στην κοινωνία. Οι πολιτικοί πρέπει να αρχίσουν να βλέπουν τον ακραίο πλούτο ως ένα πρόβλημα από μόνο του, επισημαίνουν οι αναλυτές. «Χρειαζόμαστε ένα ακραίο όριο πλούτου: το σημείο στο οποίο ο υπερβολικός πλούτος προκαλεί αδικαιολόγητη βλάβη», τονίζει η Μπαλάτα. Ο δρ Μπέντζαμιν Τίπετ, λέκτορας Οικονομικών και Ανισότητας Πλούτου στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, έχει μοντελοποιήσει τι θα είχε αποφέρει ένας φόρος 2% στους κροίσους, εάν είχε τεθεί σε ισχύ μια πολιτική ρύθμισης, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. «Ανακάλυψα ότι ένας φόρος πλούτου 2% στους φορολογούμενους κατοίκους της λίστας των πλουσίων θα είχε αποφέρει περίπου το ισοδύναμο των 6 δισ. λιρών ετησίως: δηλαδή 155 δισ. λίρες», είπε. «Σε σημερινά χρήματα μιλάμε για 325 δισ. λίρες – πολύ πάνω από 11.000 λίρες ανά νοικοκυριό. Αυτό είναι ένα σημαντικό εθνικό ταμείο πλούτου. Και ακόμη και με αυτόν τον φόρο, το μερίδιο του πλούτου των ανθρώπων στη λίστα των πλουσίων –το κορυφαίο 0,001%– θα είχε αυξηθεί».
