Η δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ είναι μια σκληρή φάρσα. Ο Τραμπ έθεσε υποψηφιότητα όχι γιατί ήθελε να μεταμορφώσει την Αμερική για τον 21ο αιώνα, αλλά για να μην μπει φυλακή. Στη συνέχεια επέστρεψε στον Λευκό Οίκο με το κεφάλι του ακόμα γεμάτο με ιδέες της δεκαετίας του 1970.
Ξεκίνησε έναν εμπορικό πόλεμο χωρίς συμμάχους και χωρίς σοβαρή προετοιμασία –γι’ αυτό και αλλάζει τους δασμούς του σχεδόν κάθε μέρα– και χωρίς να κατανοεί ότι η παγκόσμια οικονομία είναι πλέον ένα πολύπλοκο οικοσύστημα στο οποίο τα προϊόντα συναρμολογούνται από εξαρτήματα από πολλές χώρες. Αλλά αυτή η φάρσα πρόκειται να αγγίξει κάθε Αμερικανό.
Επιτιθέμενος στους στενότερους συμμάχους μας –Καναδά, Μεξικό, Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Ε.E.– και ταυτόχρονα στον μεγαλύτερο αντίπαλό μας, την Κίνα, ξεκαθαρίζει ότι ευνοεί τη Ρωσία έναντι της Ουκρανίας και προτιμά τις ενεργειακές βιομηχανίες που καταστρέφουν το κλίμα έναντι των βιομηχανιών που είναι προσανατολισμένες στο μέλλον, ενώ προκαλεί σοβαρή απώλεια της παγκόσμιας εμπιστοσύνης στην Αμερική.
Ο κόσμος βλέπει τώρα την Αμερική του Τραμπ ακριβώς όπως γίνεται: ως ένα αδίστακτο κράτος με επικεφαλής έναν παρορμητικό ισχυρό άνδρα αποκομμένο από το κράτος δικαίου και άλλες αμερικανικές αρχές και αξίες. Και ξέρετε τι κάνουν οι δημοκρατικοί σύμμαχοί μας με τα αδίστακτα κράτη;
Πρώτον, δεν αγοράζουν ομόλογα του Δημοσίου τόσο πολύ όσο παλιά. Ετσι, η Αμερική πρέπει να τους προσφέρει υψηλότερα επιτόκια.
Δεύτερον, οι σύμμαχοί μας χάνουν την εμπιστοσύνη στους θεσμούς μας.
Και τρίτον, οι άνθρωποι στο εξωτερικό λένε στον εαυτό τους και στα παιδιά τους ότι ίσως δεν είναι πλέον καλή ιδέα να σπουδάζουν στην Αμερική. Υπάρχει κάποιος σαν τον Σύρο βιολογικό πατέρα του Στιβ Τζομπς, ο οποίος ήρθε στη χώρα μας τη δεκαετία του 1950 για να πάρει διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, που τώρα θέλει να πάει στον Καναδά ή στην Ευρώπη.
Συνοψίστε όλα αυτά –την ικανότητά μας να προσελκύουμε τους πιο ενεργητικούς και επιχειρηματικούς μετανάστες του κόσμου, κάτι που μας επέτρεψε να είμαστε το κέντρο καινοτομίας στον κόσμο· τη δύναμή μας να προσελκύουμε ένα δυσανάλογο μερίδιο των παγκόσμιων αποταμιεύσεων, κάτι που μας επέτρεψε να ζούμε πέρα από τις δυνατότητές μας για δεκαετίες· και τη φήμη μας για την υπεράσπιση του κράτους δικαίου– και με την πάροδο του χρόνου καταλήγετε σε μια Αμερική που θα είναι λιγότερο ευημερούσα, λιγότερο σεβάσμια και ολοένα και πιο απομονωμένη.
Αν ο Τραμπ δεν σταματήσει την αδίστακτη συμπεριφορά του, θα καταστρέψει όλα όσα έκαναν την Αμερική ισχυρή και ευημερούσα. Ποτέ στη ζωή μου δεν φοβήθηκα περισσότερο για το μέλλον της.
