Μόλις 10 εβδομάδες μετά την έναρξη της θητείας του, η όρεξη του προέδρου Τραμπ για ρίσκο δείχνει να μη γνωρίζει όρια. Επέβαλε σαρωτικούς παγκόσμιους δασμούς, παρά τους φόβους για πληθωρισμό ή, χειρότερα στασιμοπληθωρισμό. Ωστόσο, ο άνθρωπος που ανέβηκε στην προεδρία ως σκληροπυρηνικός διαπραγματευτής φάνηκε ανυποχώρητος το περασμένο Σαββατοκύριακο όταν ρωτήθηκε αν ανησυχεί ότι η τιμή των αυτοκινήτων θα αυξηθεί. «Δεν θα μπορούσε να με νοιάζει λιγότερο», απάντησε. Ηταν το τελευταίο δείγμα της προθυμίας του να υιοθετήσει μια μαξιμαλιστική λογική, καλώντας ουσιαστικά τους αντιπάλους του να τον αντιμετωπίσουν. Πριν από την ανακοίνωση των δασμών, κινήθηκε για να καταστρέψει ένα παγκόσμιο σύστημα συμμαχίας, το οποίο οι ΗΠΑ ξόδεψαν 80 χρόνια για να χτίσουν πρεσβεία ανά πρεσβεία. Ο Τραμπ είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να δοκιμάσει τα όρια μιας δημοκρατίας 250 ετών για να απαντήσει στους εχθρούς ή να ψαλιδίσει τμήματα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι διακινδυνεύει το σύστημα δημόσιας υγείας ή αγνοεί τις ενδεδειγμένες διαδικασίες για τους μετανάστες που ζουν νόμιμα στη χώρα. Και παρά τον καθημερινό ανταγωνισμό με την Κίνα στην τεχνητή νοημοσύνη, το Διάστημα και τις βιολογικές επιστήμες, διακινδυνεύει με χαρά να διακόψει τη χρηματοδότηση των μεγαλύτερων ερευνητικών πανεπιστημίων της Αμερικής.
Ο Τραμπ παίρνει ρίσκα που δεν φαινόταν διατεθειμένος να πάρει στην πρώτη του θητεία. Αφού γλίτωσε τον θάνατο από τη σφαίρα του επίδοξου δολοφόνου του, το θεώρησε σημάδι ότι είχε γλιτώσει για να ολοκληρώσει το όραμά του για την Αμερική. Επίσης, οι επιφυλακτικοί σύμβουλοί του έχουν αντικατασταθεί από χειροκροτητές και ενισχυτές, συμπεριλαμβανομένου ενός δυσανάλογου αριθμού πρώην σχολιαστών του Fox News. Ακόμη και οι σημερινοί σύμβουλοι που προέρχονται από το κατεστημένο της Wall Street, όπως ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ, έχουν κατασκευάσει μια οικονομική και κοινωνική λογική γύρω από τα ένστικτα του προέδρου. Τώρα ο Τραμπ στοιχηματίζει ότι μπορεί να επισπεύσει το τέλος της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Αυτό είναι το πρώτο μέρος του στοιχήματος που έθεσε την Τετάρτη. Ο Τραμπ πιστεύει ότι οι Αμερικανοί αγοραστές είναι πρόθυμοι να πληρώσουν υψηλότερες τιμές, τουλάχιστον για λίγο, εάν αυτό είναι το κόστος για να επιστρέψουν θέσεις εργασίας στην Αμερική. Εβαλε όμως και άλλα στοιχήματα. Πιστεύει ότι έθνη σε όλο τον κόσμο θα μειώσουν τους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα, αντί να αντιμετωπίσουν νέα δεινά. Εχει υποστηρίξει ότι οι δασμοί θα προσφέρουν μια νέα ροή εσόδων, καθιστώντας την Αμερική λιγότερο εξαρτημένη από τους φόρους εισοδήματος.
Την ίδια στιγμή, οι παγκόσμιοι ηγέτες εξασκούνται στο γκολφ και κατευθύνονται στο Mαρ-α-Λάγκο για διαπραγματεύσεις. Οταν συμβεί αυτό, ο Τραμπ θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια επιλογή – ή εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες από αυτές. Εάν οι αγορές αντιδράσουν άσχημα, θα διατηρούσε τη δυνατότητα να ανακαλέσει ή να προσαρμόσει τους δασμούς. Στη δεύτερη θητεία του άλλωστε, έχει κάνει χρήση κάθε μορφής αμερικανικής ισχύος για να περάσει το δικό του. Εχει δείξει ότι είναι πρόθυμος να κλείσει ολόκληρες υπηρεσίες, όπως η Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, για να επιτύχει τους στόχους του. Είναι διατεθειμένος να ρισκάρει τη διάλυση του ΝΑΤΟ και την κατάρρευση της Ουκρανίας. Και αν το τίμημα του τερματισμού των επίμονων εμπορικών ελλειμμάτων κινδυνεύει να βλάψει τις παλαιότερες και ισχυρότερες συμμαχίες της χώρας, δεν θα διστάσει να απειλήσει τους φίλους του. Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ δηλώνει ότι οι οικονομικές σχέσεις προηγούνται. Η ασφάλεια ή οι διπλωματικές συνεργασίες έρχονται δεύτερες ή τρίτες, αν μετρούν καθόλου. Στοιχηματίζει ότι, στο τέλος της ημέρας, ο Σι Τζινπίνγκ και οι ηγέτες της Ε.Ε. θα επιλέξουν τη μη κλιμάκωση, φοβούμενοι τι μπορεί να κάνει στη συνέχεια ένας πρόεδρος που διασκεδάζει με το απρόβλεπτο.
