Οι εθνικές εκλογές της Γερμανίας πιθανότατα θα αναδείξουν ως ισχυρότερη τη συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης, που θα προτείνει τον Φρίντριχ Μερτς ως καγκελάριο. Στη συνέχεια οι τέσσερις πιθανότερες εναλλακτικές είναι να συνασπιστεί με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), δευτερευόντως με τους Πράσινους, διότι η Χριστιανοκοινωνική Ενωση τους αντιπαθεί, και κατόπιν με τους Σοσιαλδημοκράτες και τo Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) μαζί. Η τέταρτη εκδοχή θα ήταν ο συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών, Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, ενώ κανένα άλλο κόμμα δεν θα συμμαχούσε με την Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD). Αναφορικά τώρα με τον δημοσιονομικό χώρο διακρίνουμε τρία σενάρια. Στο πρώτο θα ενεργοποιούνταν ευρείες μεταρρυθμίσεις χάρη σε μεγάλους συμβιβασμούς. Oι Χριστιανοδημοκράτες και η Χριστιανοκοινωνική Ενωση συναινούν στη διεύρυνση του δημοσιονομικού χώρου, με αιχμή του δόρατος την άμυνα και τις επενδύσεις, αλλά η Κεντροαριστερά κλίνει υπέρ των σημαντικών μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη και την προσφορά, ώστε η Γερμανία να αναβαθμιστεί ως επενδυτικός προορισμός. Στο δεύτερο σενάριο, κι αν το FDP εισέλθει στη Βουλή, απαιτείται τρικομματικός συνασπισμός (με CDU/CSU και SPD) για απλή πλειοψηφία εδρών και συμφωνία όλων των κυρίαρχων κομμάτων (CDU/CSU, SPD, Πράσινοι, FDP) για τροποποίηση του Συντάγματος με πλειοψηφία των δύο τρίτων. Ωστόσο, το FDP είναι πιο σκληροπυρηνικό ως προς το φρένο χρέους από το CDU/CSU. Οι αλλαγές στο δημοσιονομικό πεδίο θα περισταλούν πιθανώς με μόνο μία σοβαρή συμπλήρωση των κονδυλίων του αμυντικού ταμείου και ορισμένες τεχνικές προσαρμογές.
Στο τρίτο σενάριο διαμορφώνεται ένα πιο λαϊκιστικό κλίμα. Εάν το αρτιγενές αριστερό κόμμα BSW (Λογική και Δικαιοσύνη) εισέλθει στη Βουλή, τότε μαζί με την Αριστερά θα μπορούσαν από κοινού με τη δεξιά AfD να έχουν πιθανώς το 1/3 των απαιτούμενων εδρών ως τροχοπέδη σε όλες τις συνταγματικές τροποποιήσεις, της άρσης του φρένου χρέους συμπεριλαμβανομένης. Η πιθανότητα αυτού του αρνητικού σεναρίου είναι 5% έναντι 30% τον Ιανουάριο. Τα τρία λαϊκιστικά κόμματα διαμαρτυρίας, επίσης, αντιτίθενται στην παροχή βοήθειας στην Ουκρανία. Πάντως, χωρίς περιθώρια δημοσιονομικών κινήσεων, ο Μερτς ως καγκελάριος δύσκολα θα έπειθε τους δυνάμει κεντροαριστερούς εταίρους του να συμφωνήσουν σε αποφασιστική αύξηση των αμυντικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων, καθώς και της παράλληλης ελάφρυνσης της φορολογίας και των τελών ηλεκτρικού ρεύματος σε εταιρείες και νοικοκυριά.
* Ο κ. Χόλγκερ Σμίεντινγκ είναι οικονομολόγος της Berenberg Bank.
