Η ημέρα των εκλογών πλησιάζει και η Γερμανία βρίσκεται φέτος σε ασφυκτικό κλοιό απεργιών που έχουν κηρύξει τα μεγάλα εργατικά συνδικάτα της χώρας καθώς οι βιομηχανικοί κολοσσοί Bosch, Thyssenkrupp, ZF Friedrichshafen και Volkswagen σχεδιάζουν χιλιάδες απολύσεις. Με την ανεργία σχεδόν στο 6,5% και τον αριθμό των ανέργων να έχει φτάσει στα τέλη Ιανουαρίου σχεδόν στα 3 εκατομμύρια, καταγράφοντας το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 ετών, η κλίμακα των προγραμματισμένων απολύσεων είναι τουλάχιστον ανησυχητική. Κυμαίνεται από 3.800 στην Bosch μέχρι 11.000 στην Thyssenkrupp, της οποίας αντιπροσωπεύει το 11% του προσωπικού της.
Μετά και τις αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις στη διάρκεια του περασμένου έτους, όταν οι απεργίες σε Lufthansa, Deutsche Bahn και Volkswagen υπολογίζεται ότι κόστισαν αθροιστικά στις τρεις επιχειρήσεις σχεδόν 800 εκατ. ευρώ, οι διοικήσεις των εταιρειών δείχνουν να μην έχουν πια το συναινετικό πνεύμα άλλων εποχών και να μην είναι πλέον διατεθειμένες για συμβιβασμούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιπλέον, έχουν δώσει μονομερώς τέλος στις συλλογικές συμβάσεις ή έχουν διακόψει τις διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους. Ολα αυτά οφείλονται βέβαια στην κακή κατάσταση της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας που έχει συρρικνωθεί επί δύο συναπτά έτη και το τρέχον έτος αναμένεται να καθηλωθεί σε στασιμότητα, με την πλέον αισιόδοξη από όλες τις προβλέψεις να μιλάει για ανάπτυξη 0,2%. Η κακοδαιμονία της γερμανικής οικονομίας αλλά και το πλήγμα που έχουν δεχθεί οι βιομηχανίες της χώρας από το υψηλό κόστος της ενέργειας έχουν θέσει σε κίνδυνο την παραδοσιακά συναινετική διάθεση που κυριαρχεί στις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Και ιδιαιτέρως σε βιομηχανίες εντάσεως ενέργειας όπως είναι οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι χημικές βιομηχανίες. Εν ολίγοις η θεσμοθετημένη στη Γερμανία αρχή της «συναπόφασης» που διασφαλίζει στους εργαζομένους κάθε εταιρείας σημαντική επιρροή στο διοικητικό της συμβούλιο και επομένως και στις αποφάσεις της φαίνεται να αντιμετωπίζεται πλέον ως βαρίδιο και τροχοπέδη από τις επιχειρήσεις. Οπως τόνισε στο Reuters ο Αχιμ Ντίτριχ, επικεφαλής των εργατικών συμβουλίων στην ZF Friedrichshafen που προμηθεύει αυτοκινητοβιομηχανίες, «ορισμένα στελέχη επιχειρήσεων πιστεύουν πως είναι αναγκαίο να κόψουν ένα χέρι για να σώσουν το υπόλοιπο σώμα». Ο ίδιος εκτιμά ότι η κατάσταση σήμερα στη Γερμανία είναι πολύ χειρότερη από εκείνη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Η ανεργία ανέρχεται στο 6,5% και οι άνεργοι είναι σχεδόν 3 εκατομμύρια, στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 ετών.
Από τη στιγμή που έχει διακοπεί η ροή του φθηνού φυσικού αερίου από τη Ρωσία, οι γερμανικές επιχειρήσεις ασφυκτιούν από το υψηλό κόστος της ενέργειας. Ενδεικτική περίπτωση η SKW, η μεγαλύτερη βιομηχανία αμμωνίας στη Γερμανία, που αναφέρει ότι το κόστος του αερίου ανέρχεται στο 90% του συνολικού κόστους της παραγωγής της. Ετσι η υψηλή τιμή του καυσίμου σε συνδυασμό με το αυξανόμενο κόστος των εργατικών και το κόστος που καταβάλλει για τις εκπομπές καυσαερίων έχουν φτάσει την εταιρεία στο σημείο να μην μπορεί να ισοσκελίσει το κόστος της με τα έσοδά της. Δεν είναι παρά μόνον μία από τις πολλές γερμανικές επιχειρήσεις που βυθίζονται σε κρίση. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε τον περασμένο μήνα η Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), ο νέος επικεφαλής Πίτερ Λάιμπινγκερ τόνισε πως το κλίμα στις επιχειρήσεις είναι «το χειρότερο που έχει υπάρξει ποτέ». Και το αποτέλεσμα είναι να κλονίζεται η βιομηχανική βάση της Γερμανίας, με την παραγωγή της να έχει μειωθεί κατά περίπου 10% μέσα στην τελευταία διετία. Εμβληματικοί κολοσσοί όπως η Volkswagen μειώνουν την παραγωγή τους, ο επικεφαλής της Aurubis, βιομηχανίας χαλκού στο Αμβούργο, προεξοφλεί πως το 2025 θα διακυβεύσει την επιβίωση της γερμανικής βιομηχανίας και ο πρόεδρος της VDMA, της ένωσης βιομηχανιών μηχανολογικού εξοπλισμού, αναγνωρίζει πως η Γερμανία βρίσκεται σε ένα αποφασιστικό σημείο καμπής.
Στο μεταξύ, ο εν αναμονή καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, επικεφαλής Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις βέβαιος νικητής των εκλογών της 23ης Φεβρουαρίου, επαναλαμβάνει τις εκτιμήσεις οικονομολόγων ότι το «επιχειρηματικό μοντέλο της Γερμανίας έχει ξοφλήσει». Σε συνέντευξή του στον Economist, ο κ. Μερτς αναφέρει πως η Γερμανία δεν έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει. Σε ό,τι αφορά το ακανθώδες θέμα της ενέργειας, αποκλείει «προς το παρόν» την επιστροφή στο ρωσικό φυσικό αέριο, είναι ανοικτός σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια αγοράς αμερικανικού υγροποιημένου αερίου (LNG) και τονίζει ότι πρέπει να επανεξεταστεί η επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια την οποία εγκατέλειψε το Βερολίνο επί Αγκελα Μέρκελ. Πρωτίστως δίνει έμφαση στην ανάγκη να μειωθεί η γραφειοκρατία και ο καταιγισμός από κανόνες και ρυθμίσεις και επισημαίνει πως είναι αποφασισμένος να περικόψει δραστικά τα επιδόματα και τις δημόσιες δαπάνες και να πάψει πλέον το σύστημα «να πληρώνει ανθρώπους που είναι απρόθυμοι να εργαστούν».
