Κατά το παρελθόν, η εκκίνηση μιας επιθετικής εξαγοράς αντίπαλης τράπεζας αποτελούσε ένδειξη επικίνδυνης υπερβολής. Αυτές τις μέρες δείχνει ως η λογικότερη επιλογή εκ μέρους των αγοραστών. Τρεις προσφορές και μία πιθανή προσέγγιση βρίσκονται επί του παρόντος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη, δυνητικής συνολικής αξίας σχεδόν 60 δισ. ευρώ. Καμία από τις ανωτέρω δεν θεωρείται επιθυμητή από τις τράπεζες-στόχους. Οι βασικοί παίκτες στον τωρινό γύρο συγχωνεύσεων και εξαγορών είναι ο Κάρλος Τόρες Βίλα, πρόεδρος της Banco Bilbao Vizcaya Argentaria (BBVA), αξίας 63 δισ. ευρώ, και ο Αντρεά Ορσέλ, διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής UniCredit, αξίας 69 δισ. ευρώ. Ο Τόρες υπέβαλε πέρυσι τον Μάιο μια προσφορά 12 δισ. ευρώ για τη μικρότερη ισπανική αντίπαλο, Banco de Sabadell. Αργότερα ο Ορσέλ απέκτησε περίπου το 30% της γερμανικής Commerzbank, εν μέρει μέσω παραγώγων, και γνωστοποίησε ότι, εάν οι αρμόδιες τοπικές Αρχές συγκατατεθούν, τον ενδιαφέρει η πλήρης εξαγορά της. Τον Νοέμβριο ο ίδιος έκανε ακόμα μία προσφορά της τάξεως των 10 δισ. ευρώ, αυτή τη φορά για την επίσης ιταλική Banco BPM, η οποία με τη σειρά της βοήθησε να κινητοποιηθεί η Banca Monte dei Paschi di Siena και να προτείνει αντί 13 δισ. ευρώ να εξαγοράσει τη Mediobanca. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι τράπεζες που συνιστούν το αντικείμενο εξαγοράς είτε απέρριψαν επισήμως την προοπτική είτε ξεκαθάρισαν πως δεν ενδιαφέρονται.
Προκαλεί εντύπωση ότι οι εχθρικές προσεγγίσεις, που εξαφανίστηκαν μετά την κρίση του 2008, επανήλθαν. Η βάση δεδομένων περί συγχωνεύσεων και εξαγορών του LSEG απαριθμεί 24 εχθρικές και αυτόκλητες συμφωνίες 1 δισ. δολαρίων που επιχείρησαν ευρωπαϊκές τράπεζες. Μόνο το 21% ολοκληρώθηκε εν συγκρίσει με το 75% στο ευρύτερο πεδίο των τραπεζικών συναλλαγών στην περιοχή, σύμφωνα με το Breakingviews. Πολλές αποδείχθηκαν καταστρεπτικές, με αποκορύφωμα την απόκτηση της ABN Amro από την RBS το 2007, η οποία κατέληξε σε διάσωση μελών της εξαγοραζόμενης κοινοπραξίας. Ως εκ τούτου, η πρόσφατη άνοδος των ανεπιθύμητων συγχωνεύσεων και εξαγορών απαιτεί εξηγήσεις. Τα πιεστικότερα ερωτήματα αφορούν το εάν κάποια από τις πιθανές συμφωνίες θα κλείσει και αν οι μέτοχοι των αγοραστών θα έπρεπε να το επιθυμούν. Η έγκριση των κυβερνήσεων και των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών θα διαδραματίσει μεγάλο ρόλο, αλλά και το κόστος.
Σύμφωνα με τη Visible Alpha, οι αναλυτές αναμένουν οι Sabadell, Commerzbank, BPM και Mediobanca να έχουν απόδοση 10% επί των ενσώματων ιδίων κεφαλαίων το 2026 και το 2027, υπονοώντας ότι οι επενδυτές οφείλουν να αποδεχθούν μόνο μία προσφορά, που υπερβαίνει άνετα την υλική λογιστική αξία, αφού συνυπολογίσουν ένα ασφάλιστρο ελέγχου.
