Οταν ένας διευθύνων σύμβουλος αποκαλύπτει μια μεγάλη συγχώνευση, η ανησυχία ξεκινά, ενώ τα ερωτήματα σχετικά με την πιθανότητα να επαναληφθεί μια καταστροφή, όπως αυτή της AOL-Time Warner ή της Bayer-Monsanto, επανέρχονται στην επιφάνεια. Τέτοιοι είναι οι προβληματισμοί ειδικά φέτος, μια χρονιά κατά την οποία τα επιτόκια δείχνουν σταθερότερα και η εφαρμογή των ρυθμιστικών αντιμονοπωλιακών κανόνων πιο χαλαρή, ενώ, ταυτόχρονα, υπάρχει ενδιαφέρον για μεγάλες επιχειρηματικές κινήσεις. Οταν, βέβαια, οι εξαγορές ανέρχονται σε 10 δισ. δολάρια ή και περισσότερο, τότε οι χειρότεροι φόβοι των μετόχων συχνά επιβεβαιώνονται, πλην ολιγάριθμων χαρακτηριστικών εξαιρέσεων. Αξίζει να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με τον όμιλο του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου, διεκπεραιώθηκαν το παρελθόν έτος μεγαλοσυγχωνεύσεις αξίας 660 δισ. δολαρίων, ήτοι ελαφρώς περισσότερες από ό,τι το 2023, αλλά σαφώς μικρότερες από το 1 τρισ. δολάρια του 2019 και του 2015. Κατά την τελευταία πενταετία, οι μεγάλες επιχειρηματικές κινήσεις αντιστοιχούσαν σχεδόν στο ένα πέμπτο της συνολικής δραστηριότητας, ήτοι 27% λιγότερο από την προηγούμενη πενταετία.
Οι δε κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ευρώπης περικόπτουν τα επιτόκια, γεγονός το οποίο θα συνδράμει τις συμφωνίες που χρησιμοποιούν δανεισμό, ενώ και η ζωηρή κινητικότητα των χρηματιστηριακών δεικτών προσφέρει κίνητρο στις εταιρικές διοικήσεις. Σήμερα, ο S&P 500 έχει συγκεντρώσει κέρδη 25% έναντι 12 μηνών νωρίτερα. Οι δε αρχές του ανταγωνισμού δείχνουν σημάδια άμβλυνσης της πρόσφατης επιθετικής στάσης τους. Ο υποψήφιος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου των ΗΠΑ, Αντριου Φέργκιουσον, έχει δηλώσει ότι θα θέσει τέλος στον «πόλεμο κατά των συγχωνεύσεων», που κήρυξε η προκάτοχός του Λίνα Καν, ενώ η αρμόδια Ευρωπαία επίτροπος κατά των μονοπωλίων, Τερέσα Ριμπέρα, επιθυμεί «οι σχετικοί κανόνες να εξελιχθούν ώστε οι εταιρείες να μπορούν να συνενωθούν». Τα τραπεζικά στελέχη αρμόδια για τις επενδύσεις προετοιμάζονται για έναν πολύ φορτωμένο χρόνο. Παρά ταύτα, οι μέτοχοι έχουν λιγότερους λόγους να πανηγυρίζουν, όπως προκύπτει από ανάλυση του Breakingviews επί 60 συναλλαγών της τελευταίας πενταετίας. Πρόκειται για εταιρείες οι οποίες άπασες είχαν εισαχθεί στο χρηματιστήριο, και η κάθε συμφωνία άξιζε τουλάχιστον 10 δισ. δολάρια, συμπεριλαμβανομένου του χρέους.
Η ανάλυση ξεκινά με την εταιρεία επεξεργασίας πληρωμών Worldline, που απέκτησε αντί 10 δισ. δολαρίων τη γαλλική ομόλογό της Ingenico προ πενταετίας, και ολοκληρώνεται με την εξαγορά, ύψους 23 δισ. δολαρίων, της ενεργειακής Marathon Oil από την ConocoPhillips πέρυσι. Σε εκάστη περίπτωση υπολογίζεται η συνολική απόδοση για τους μετόχους, συμπεριλαμβανομένου του εκ νέου επενδυμένου μερίσματος, από την προηγούμενη ημέρα της δημοσιοποίησης της συμφωνίας και συγκρίνεται με την αντίστοιχη επίδοση ενός συναφούς κλαδικού δείκτη τη δεδομένη περίοδο. Τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά, διότι 75% όσων αγόρασαν μονάδες έπονται του κλαδικού τους δείκτη. Ο μέσος αγοραστής υστερεί 5 ποσοστιαίες μονάδες του κλάδου του σε όρους ετήσιας συνολικής απόδοσης. Αξιολογώντας κατά κλάδο, οι διευθύνοντες σύμβουλοι στην παροχή χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και στην περίθαλψη είναι ιδιαιτέρως κακοί στις μεγαλοσυγχωνεύσεις: οι αγοράστριες εταιρείες κατά μέσον όρο έπονται του κλαδικού δείκτη κατά 9 και 10 ποσοστιαίες μονάδες αντίστοιχα σε όρους ετησίων αποδόσεων. Ωστόσο, όσοι επενδύουν στον τομέα της ενέργειας βλέπουν τουλάχιστον τις αγοράστριες εταιρείες κατά μέσον όρο να έχουν μόνον ελαφρώς χειρότερη απόδοση από τον κλαδικό δείκτη, χάρις στην απόκτηση της Southwestern Energy από την Chesapeake Energy στις αρχές του 2024, ώστε να συμπήξουν την Expand Energy.
