Tους τρεις παράγοντες οι οποίοι θα λειτουργήσουν ανασταλτικά για την οικονομία της Ευρωζώνης αναλύει στο τελευταίο της Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων για την παγκόσμια οικονομία η Αlpha Bank.
Σύμφωνα με την ανάλυση της τράπεζας, η πορεία του ΑΕΠ της Ευρωζώνης το 2024 προβλέπεται να έχει χαραχθεί με ισχνό ρυθμό όπως έγινε και το 2023, και εστιάζει τις εκτιμήσεις της σε τρεις λόγους: Στην εξάρτηση της ευρωπαϊκής οικονομίας στους παραδοσιακούς κλάδους, στη μεγάλου εύρους εξάρτηση της Ε.Ε. στις εισαγωγές αγαθών από συγκεκριμένες αγορές και ιδιαίτερα της Κίνας και στον ανταγωνισμό εντός της Γηραιάς Ηπείρου.
Οπως επισημαίνεται, το 2024, η Ευρωζώνη αναμένεται να επιτύχει ισχνό ρυθμό μεγέθυνσης, της τάξης του 0,7%, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις της ΕΚΤ, έναντι σχεδόν μηδενικής ανάπτυξης το 2023 (+0,5%). Φαίνεται, δηλαδή, ότι οι θετικές επιδράσεις από την αποκλιμάκωση των επιτοκίων, κατά 100 μονάδες βάσης σωρευτικά, που ξεκίνησε τον περασμένο Ιούνιο, δεν έχουν ακόμη επηρεάσει τα μεγέθη της πραγματικής οικονομίας. Επίσης, παρά το γεγονός ότι τα πραγματικά εισοδήματα αυξάνονται, καθώς ο πληθωρισμός μειώνεται και οι ονομαστικοί μισθοί ενισχύονται, η ανάπτυξη παραμένει αδύναμη.
Προφανώς, η αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής συνέβαλε σε αυτό, αλλά αυτός δεν είναι ο κύριος παράγοντας. Η χαμηλή ανάπτυξη της Ευρωζώνης είναι διαχρονικό και διαρθρωτικό πρόβλημα και η νομισματική πολιτική –εκ φύσεως– δεν μπορεί να επιλύσει διαρθρωτικά ζητήματα. Οπως, άλλωστε, αναφέρεται στις εκθέσεις Λέτα και Ντράγκι, η Ευρωζώνη χαρακτηρίζεται από σημαντικές διαρθρωτικές ακαμψίες που έγιναν εμφανείς κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και επιδεινώθηκαν μετά την πανδημία και την ενεργειακή κρίση. Μεταξύ άλλων, η μεγάλη εξάρτηση της ευρωπαϊκής οικονομίας –και ιδιαίτερα της γερμανικής– από τους παραδοσιακούς κλάδους της μεταποίησης και των κατασκευών. Γερμανία, Σλοβακία, Λιθουανία και Φινλανδία, που εξαρτώνται έντονα από τη μεταποίηση, επλήγησαν περισσότερο από την ενεργειακή κρίση, επιτυγχάνοντας αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά, μεσογειακές χώρες, όπως Κροατία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Μάλτα και Κύπρος, που είναι προσανατολισμένες στις υπηρεσίες και στον τουρισμό, πέτυχαν καλύτερες επιδόσεις.
