Μπορεί ο κίνδυνος για το ξέσπασμα μιας νέας κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη στα επόμενα δύο χρόνια να είναι χαμηλός, ωστόσο οι πιθανότητες αυξάνονται όσο πλησιάζουμε στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, εκτιμά η UBS.
Η Γαλλία (κυρίως), η Ιταλία και το Βέλγιο είναι οι πιο ευάλωτες στις ανησυχίες της αγοράς για τα δημοσιονομικά τους –αν και όχι οι μόνες–, ενώ χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες βρέθηκαν αντιμέτωπες με μνημόνια, παρουσιάζουν βελτιωμένη ανθεκτικότητα, όπως επισημαίνει.
Ο κίνδυνος νέας κρίσης χρέους βραχυπρόθεσμα είναι περιορισμένος λόγω των μειώσεων των επιτοκίων και της περαιτέρω νομισματικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα οποία και στηρίζουν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως εξηγεί ο ελβετικός οίκος.
Επιπλέον, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σημείωσαν ιστορικά χαμηλά κόστη δανεισμού την περίοδο 2015-2021, κάτι που σημαίνει ότι το απόθεμα του χρέους τους θα ανατιμολογηθεί πιο αργά ως απάντηση στην αύξηση των αποδόσεων στην αγορά. Οπως τονίζει η UBS, αν και οι μεγάλοι όγκοι μετακύλισης χρέους αποτελούν έναν παράγοντα κινδύνου, τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα προσελκύουν ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή και αυξάνουν την ευαισθησία στις πιέσεις στην αγορά ομολόγων.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που είναι πιο ευαίσθητες στις ανησυχίες για τα δημοσιονομικά, κατά την άποψη της UBS, είναι η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία. Αντίθετα, οι χώρες που βρέθηκαν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και έλαβαν προγράμματα διάσωσης, δηλαδή η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, έχουν βελτιώσει σημαντικά τις δημοσιονομικές θέσεις τους, παρουσιάζοντας υγιή δημοσιονομικά ισοζύγια και μείωση των δεικτών χρέους. Αν και τα προγράμματα λιτότητας προκάλεσαν αρχικά οικονομικές δυσκολίες, αυτές οι οικονομίες αναπτύσσονται πλέον πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και επιδεικνύουν βελτιωμένη ανθεκτικότητα.
Μεταξύ των τριών μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης, τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία είναι πλέον ευαίσθητες στο αυξανόμενο κόστος δανεισμού, όπως τονίζει η UBS, ενώ η χαμηλή οικονομική ανάπτυξη και οι μεγάλες δημόσιες επενδύσεις της Γερμανίας εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την ικανότητά της να διατηρεί υγιείς δημοσιονομικούς δείκτες.
Η κατάσταση του χρέους της Γαλλίας αποτελεί τη σημαντικότερη απειλή για τις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων βραχυπρόθεσμα, κατά τον ελβετικό οίκο. Ενώ η Ιταλία και το Βέλγιο διαχειρίζονται αυξημένα κρατικά χρέη εδώ και δεκαετίες, κάνοντας αρκετά για να περιορίσουν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, η Γαλλία παρουσιάζει επίμονα ελλείμματα, ωθώντας το χρέος της συνεχώς υψηλότερα τα τελευταία 30 χρόνια. Η Γαλλία έχει εκπληρώσει το κριτήριο για το όριο του ελλείμματος του 3% της Συνθήκης του Μάαστριχτ μόνο σε επτά από τα τελευταία 24 χρόνια και δεν έχει καταγράψει πλεόνασμα ποτέ από το 1974, όπως παρατηρεί ο οίκος. Και αυτή τη στιγμή, όπως προσθέτει, υπάρχει έλλειψη πολιτικής και δημόσιας υποστήριξης για υγιή δημόσια οικονομικά στη χώρα.
Πάντως, η UBS θεωρεί ότι η κατάσταση του χρέους της Γαλλίας επιδεινώνεται μεν αλλά σε μέτριους ρυθμούς, αφήνοντας σημαντικό δημοσιονομικό περιθώριο για πιο θετικά δημοσιονομικά αποτελέσματα. Ετσι, ακόμη και αν επιμείνουν οι δυσμενείς συνθήκες χρηματοδότησης και τα υψηλά ελλείμματα, τα κρίσιμα επίπεδα που θα ενισχύσουν τις ανησυχίες των επενδυτών «σε επικίνδυνα» επίπεδα, θα επιτευχθούν αργότερα μέσα στην τρέχουσα δεκαετία.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, η κεντρική τράπεζα θα αποτελέσει την πρώτη γραμμή άμυνας, αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο ή την Ιαπωνία, η απάντηση της ΕΚΤ περιπλέκεται από νομικούς περιορισμούς και αποκλίνουσες προοπτικές.
