Μόνο απρόβλεπτες καταστάσεις θα μπορούσαν να εμποδίσουν τον Φρίντριχ Μερτς, τον σκληροτράχηλο αρχηγό του συντηρητικού κόμματος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών (CDU), να ηγηθεί της κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου. Με τη χώρα να αναπτύσσεται μετά βίας ύστερα από ύφεση δύο ετών, ο Μερτς θα ασκήσει πιέσεις για μια γερμανική εκδοχή της θεραπείας σοκ. Αυτό θα λειτουργήσει μόνον εάν βρει δημιουργικούς τρόπους ώστε να χαλαρώσει το φρένο του χρέους. Ο Μερτς, βέβαια, δεν θέλει να καταργήσει το μέτρο, που αναγκάζει τις κυβερνήσεις να συγκρατήσουν το έλλειμμα στο 0,35% του ΑΕΠ. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του μέτρου, το οποίο εντάχθηκε στο σύνταγμα το 2009. Αδυνατεί πάντως να αντιμετωπίσει τα δεινά της χώρας απλώς με την κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων και τη μείωση της γραφειοκρατίας – αυτές είναι οι μοναδικές οικονομικές ιδέες του προς το παρόν. Ακόμη, είναι σταθερά υπέρμαχος της βοήθειας προς την Ουκρανία, ακριβώς όπως ο σημερινός καγκελάριος Ολαφ Σολτς. Ωστόσο, ο αντίπαλός του γνωρίζει ότι θα ήταν δύσκολο να το κάνει αυτό, ενώ θα τηρήσει τον άκαμπτο δημοσιονομικό κανόνα. Τον Νοέμβριο, ο Μερτς είχε δηλώσει ανοιχτός σε τροποποίηση του φρένου υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση προνοιακών επιδομάτων ή την αναθέρμανση των καταναλωτικών δαπανών.
Το πενταμελές γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων είχε αναφέρει ορισμένες μεθόδους αλλαγής του φρένου του χρέους. Μεταξύ αυτών, πρότεινε το όριο του 0,35% να αυξηθεί εάν το χρέος είναι κάτω από ορισμένο επίπεδο. Ο σημερινός λόγος χρέους προς το ΑΕΠ, περίπου στο 62% του ΑΕΠ, αποτελεί έναν από τους χαμηλότερους στην Ευρωζώνη. Οι σύμβουλοι σύστησαν επίσης μεγαλύτερη ευελιξία όταν η κυβέρνηση καλείται να αναστείλει το φρένο χρέους σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης ή σε δυσχερείς οικονομικές συγκυρίες. Ακόμη και αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα χρειάζονταν συνταγματική τροποποίηση. Ο Μερτς, του οποίου το CDU αναμένεται να λάβει περίπου το 1/3 της λαϊκής ψήφου, θα πρέπει να συγκυβερνήσει. Η οικοδόμηση ενός νέου «μεγάλου συνασπισμού» με τους Σοσιαλδημοκράτες του Ολαφ Σολτς φαίνεται η πιο προφανής επιλογή, ωστόσο, τα δύο κόμματα μπορεί και να μη συγκεντρώσουν τα απαραίτητα 2/3 των βουλευτών που χρειάζονται για τέτοιες αλλαγές. Η τροποποίηση πάντως είναι επιτακτική, διότι η Γερμανία έχει εγκλωβιστεί από το φρένο του χρέους πάρα πολύ καιρό. Η έλλειψη δημόσιων επενδύσεων είχε ως συνέπεια τη φθορά των υποδομών, τις κακές συνδέσεις Διαδικτύου, τη μείωση της παραγωγικότητας και την αδυναμία της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας να χρηματοδοτήσει δαπάνες μείζονος προτεραιότητας, όπως οι αμυντικές ή η πράσινη μετάβαση.
