Στις ΗΠΑ, ο πληθωρισμός υποχωρεί και η αγορά εργασίας αποθερμαίνεται, αλλά η παραγωγικότητα αναδεικνύεται η κινητήριος δύναμη πίσω από τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ειδικότερα, πολλές επιχειρήσεις καταφέρνουν να εμφανίζουν καλύτερα αποτελέσματα με λιγότερους πόρους και έχουν αυξήσει τα έσοδά τους χωρίς να μετακυλίουν το υψηλότερο κόστος στους καταναλωτές. Ετσι η αύξηση της παραγωγικότητας έγινε μοχλός οικονομικής άνθησης σε περιβάλλον χαμηλού πληθωρισμού και ευθύνεται εν μέρει για την υπεραπόδοση των ΗΠΑ έναντι της Ε.Ε., του Καναδά και άλλων μεγάλων οικονομιών την τελευταία διετία.
Μέχρι στιγμής φέτος, η τριμηνιαία παραγωγικότητα των Αμερικανών εργαζομένων αυξάνεται κατά τουλάχιστον 2% σε σύγκριση με ένα χρόνο νωρίτερα και ο ετήσιος μέσος όρος την τελευταία πενταετία αγγίζει το 2,1%. Απεναντίας, η παραγωγικότητα στην Ευρώπη αναπτύσσεται από το 2015 με ετήσιο ρυθμό χαμηλότερο από 1%, ενώ στον Καναδά οριακά ξεπερνάει το 0% από το 2019.
Θεωρείται η κινητήρια δύναμη πίσω από τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης που εμφανίζει η αμερικανική οικονομία.
Στις ΗΠΑ, η ανάπτυξη της παραγωγικότητας θεωρείται κρίσιμη εξέλιξη, η οποία έχει επιτρέψει ισχυρή οικονομική δραστηριότητα και υποχώρηση του πληθωρισμού, ακόμη κι όσο η αγορά εργασίας χαλαρώνει, δήλωσε πρόσφατα η αξιωματούχος της Fed, Αντριάνα Κούγκλερ. Η παραγωγικότητα άρχισε να ανεβάζει ρυθμούς τους πρώτους μήνες της πανδημίας, αρχικά κυρίως διότι απολύθηκαν πολλοί εργαζόμενοι σε θέσεις χαμηλής παραγωγικότητας. Οσο γινόταν επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας το 2021 και το 2022, η παραγωγικότητα υποχώρησε, παραμένοντας όμως πάνω από τον μέσο όρο. Τελικά, ο ρυθμός ενισχύθηκε εκ νέου το 2023, συνεχίζοντας να ξεπερνάει τις επιδόσεις προ πανδημίας. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, για την τάση αυτή δεν υπάρχει κάποια απλή εξήγηση. Δεδομένου ότι τα στοιχεία δεν μετρούν άμεσα την παραγωγικότητα, τα στατιστικά για τη δραστηριότητα και τις ώρες εργασίας μπορούν απλώς να προσφέρουν μια «γεύση» των αιτιών πίσω από το φαινόμενο.
Ορισμένοι οικονομολόγοι αποδίδουν την έκρηξη της παραγωγικότητας στην πανδημία. Τα κρατικά μέτρα στήριξης πυροδότησαν ένα κύμα καταναλωτικής ζήτησης και τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού ενθάρρυναν τις επιχειρηματικές επενδύσεις, ενώ τα αυξημένα επιδόματα ανεργίας περιόρισαν τη ζήτηση για δουλειά. Ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων υποχρέωσε τις επιχειρήσεις να βρουν τρόπους για να κάνουν περισσότερα πράγματα με λιγότερο κόσμο.
