Για υπερφορολόγηση των ξενοδοχείων σε σχέση με τους υπόλοιπους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, και επομένως και διάβρωση της ανταγωνιστικότητας του τελικού τουριστικού προϊόντος, κάνει λόγο μελέτη του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ). Οι συνολικοί καθαροί φόροι που εισπράττονται από τη λειτουργία του ξενοδοχειακού κλάδου είναι διαχρονικά σημαντικά υψηλότεροι από τους φόρους που εισπράττονται, κατά μέσον όρο, από τους υπόλοιπους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, ενώ έχουν σημειώσει και σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια, εκτιμά η μελέτη που εκπονήθηκε στο πλαίσιο συνεργασίας ανάμεσα στο ΙΤΕΠ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Οι φόροι που εισπράττονται από τη λειτουργία του ξενοδοχειακού κλάδου επιβαρύνουν σε δυσανάλογα μεγάλο βαθμό το ίδιο το ξενοδοχειακό προϊόν, δημιουργώντας, έτσι, μια κατάσταση υπερφορολόγησης του κλάδου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πιο συγκεκριμένα, οι καθαροί φόροι συνιστούν το 19,1% του κόστους παραγωγής του τελικού ξενοδοχειακού προϊόντος, έχοντας αυξηθεί αισθητά σε σχέση με το έτος 2010, όπου συνιστούσαν το 15,6% του κόστους παραγωγής του ξενοδοχειακού προϊόντος. Σημειώνεται ότι η μελέτη έχει γίνει με τελευταία διαθέσιμα στοιχεία αυτά του 2019 και στα ευρήματά της δεν περιλαμβάνονται άλλες επιβαρύνσεις που επιβάλλονται στους πελάτες των ξενοδοχείων, όπως το τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση και το τέλος παρεπιδημούντων. Παρόλο που η συμμετοχή των φόρων στο κόστος παραγωγής του τελικού προϊόντος έχει αυξηθεί στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, η αύξηση της συμμετοχής των φόρων στο κόστος παραγωγής του προϊόντος του ξενοδοχειακού κλάδου μεταξύ 2010 και 2019 είναι σημαντικά υψηλότερη (+22,4%) σε σχέση με την αύξηση στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας (+13,3%), σύμφωνα με τους υπολογισμούς της μελέτης που υπογράφει ως επιστημονικός υπεύθυνος ο επίκουρος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργος Σώκλης.
Συνολικά, η συμμετοχή των καθαρών φόρων στο κόστος παραγωγής του ξενοδοχειακού προϊόντος είναι κατά 87,3% υψηλότερη σε σχέση με τη συμμετοχή των φόρων στο κόστος παραγωγής των προϊόντων της υπόλοιπης οικονομίας. Η αντίστοιχη απόκλιση το έτος 2010 βρισκόταν στο 73,3%, πράγμα που σημαίνει ότι έχει αυξηθεί κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες την τελευταία δεκαετία.
Το άθροισμα φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων (καθαροί φόροι συν εργοδοτικές εισφορές) συνιστά σχεδόν το ένα τέταρτο του κόστους παραγωγής του ξενοδοχειακού προϊόντος (23,5%) έχοντας αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με το 2010, οπότε και αποτελούσαν σχεδόν το ένα πέμπτο του κόστους αυτού (19,9%). Η αντίστοιχη επιβάρυνση για τους υπόλοιπους κλάδους της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται χαμηλότερα και συγκεκριμένα στο 15,6%, έχοντας αυξηθεί μόλις κατά 1 ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με το 2010, όπου συνιστούσε το 14,6% του κόστους παραγωγής του τελικού προϊόντος της ελληνικής οικονομίας, αναφέρει η μελέτη. Ο ξενοδοχειακός κλάδος εμφανίζει διαχρονικά υψηλές διασυνδέσεις με τους υπόλοιπους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, καθώς περίπου το 44% του κόστους του ξενοδοχειακού προϊόντος προέρχεται από άλλους, πλην του ξενοδοχειακού, κλάδους. Οι κλάδοι με τους οποίους ο ξενοδοχειακός κλάδος εμφανίζει τις υψηλότερες διασυνδέσεις είναι των τροφίμων, της γεωργίας και των χημικών.
«Περίπου το 44% των εισοδημάτων που δημιουργεί ο ξενοδοχειακός κλάδος εκτιμάται ότι κατανέμεται σε άλλους, πλην του ξενοδοχειακού, κλάδους. Αυτή η συμβολή του ξενοδοχειακού κλάδου στη δημιουργία εισοδημάτων στο σύνολο της οικονομίας είναι σημαντικά υψηλότερη από την αντίστοιχη συμβολή των υπόλοιπων κλάδων, καθώς οι άλλοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας διανέμουν, κατά μέσον όρο, το 28% των εισοδημάτων που δημιουργούν στους λοιπούς κλάδους της οικονομίας», αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης του ΙΤΕΠ.
