Η πολιτική κρίση στη Γαλλία είναι αντιπροσωπευτική των μεγάλων και αλληλένδετων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, τονίζει η Capital Economics: έλλειψη ανάπτυξης, δημοσιονομικές ανισορροπίες και πολιτική αδιαλλαξία. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια νέα κρίση είναι αναπόφευκτη. Αλλά χωρίς μεταρρυθμίσεις, το μέλλον της Ευρώπης είναι η πολύ χαμηλή ανάπτυξη, οι συνεχιζόμενες ανησυχίες για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα και η φθίνουσα θέση της σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερο από έναν ανταγωνισμό υπερδυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Πιο αναλυτικά, όπως σημειώνει ο οίκος, το πρώτο και πιο κρίσιμο πρόβλημα είναι ότι η ανάπτυξη υπήρξε αναιμική στις μεγάλες οικονομίες της περιοχής. Η οικονομία της Γερμανίας έχει σήμερα το ίδιο μέγεθος με το τέταρτο τρίμηνο του 2019.
Η οικονομία της Γαλλίας είναι μόλις 4,1% μεγαλύτερη από ό,τι ήταν το τελευταίο τρίμηνο του 2019, ενώ της Ιταλίας είναι μόλις 5,6% μεγαλύτερη. Και ενώ το ΑΕΠ της Ισπανίας έχει αυξηθεί κατά 6,6% από τότε, έχει βοηθηθεί από τις μεταναστευτικές ροές, που σημαίνει ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε κατά μόλις 2,9% την ίδια περίοδο. Αντιθέτως, η οικονομία των ΗΠΑ έχει αναπτυχθεί κατά 11,4%.
Η υποαπόδοση της Ευρώπης οφείλεται εν μέρει στις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης που ακολούθησε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά η αδυναμία της ανάπτυξης είναι επίσης διαρθρωτική. Στη Γαλλία, τα βασικά ζητήματα περιλαμβάνουν κανονισμούς εργασίας που καταπνίγουν τον ανταγωνισμό και την καινοτομία, μαζί με μια πολύ υψηλή φορολογική επιβάρυνση. Οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Γερμανίας αντιμετωπίζουν διαρθρωτικούς αντίθετους ανέμους. Η Ευρώπη γενικότερα στερείται του δυναμισμού και του επιχειρηματικού πνεύματος των ΗΠΑ, ενώ η νομοθεσία καθιστά δυσκολότερη την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών που βελτιώνουν την παραγωγικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η αύξηση της παραγωγικότητας είναι σημαντικά χαμηλότερη, κατά μέσον όρο 0,3% ετησίως την τελευταία δεκαετία, σε σύγκριση με 1,6% ετησίως στις ΗΠΑ.
Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση της Ευρώπης είναι αυτή των δημοσιονομικών ανισορροπιών, σημειώνει η Capital Economics. Η ανάγκη να χαλιναγωγηθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα βρίσκεται στη ρίζα της τρέχουσας πολιτικής κρίσης στη Γαλλία. Και η αδύναμη ανάπτυξη κάνει τη διαδικασία πολύ πιο δύσκολη. Η ανάπτυξη δημιουργεί φορολογικά έσοδα που διευκολύνουν τις κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν τις δαπάνες, να εξυπηρετήσουν το χρέος και να μειώσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα. «Η έλλειψη οικονομικής ανάπτυξης αποκαλύπτει τα δημοσιονομικά προβλήματα», τονίζει η Capital Economics. Ο συνδυασμός χαμηλής ανάπτυξης και υψηλού χρέους σημαίνει ότι τα δημόσια οικονομικά της Ιταλίας βρίσκονται επίσης σε επισφαλή θέση.
Και το τρίτο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι η πολιτική αδιαλλαξία. Οι προκλήσεις της Ευρώπης είναι σημαντικές, αλλά δεν είναι ανυπέρβλητες. Η δέσμευση για δημοσιονομική ορθότητα στη Γαλλία και στην Ιταλία, σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική χαλάρωση στη Γερμανία, θα αμβλύνουν τις ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους και θα συνεισφέρουν σε πιο ισορροπημένη ευρωπαϊκή οικονομία. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να αναληφθούν από τις εθνικές κυβερνήσεις, αλλά θα μπορούσαν επίσης να συντονιστούν μέσω των Βρυξελλών. Ακόμη καλύτερα, θα μπορούσαν να συνοδεύονται από πιο θεμελιώδη βήματα για την εμβάθυνση της δημοσιονομικής ένωσης μέσω περισσότερου κοινού δανεισμού της Ε.Ε., καθώς και της τραπεζικής ένωσης και της ένωσης των κεφαλαιαγορών.
