Η Γαλλία βρίσκεται αντιμέτωπη με νέα έξαρση της πολιτικής αβεβαιότητας μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής σε βάρος της κυβέρνησης από το αριστερό κόμμα, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, και τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν. Κεντρικό σημείο της αντιπαράθεσης αποτέλεσε το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2025, το οποίο προέβλεπε μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης με στόχο τη μείωση του ελλείμματος από το 6,2% του ΑΕΠ το 2024 (το υψηλότερο από την εποχή της πανδημίας και της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης) στο 5%. Παρά τις υποχωρήσεις του πρωθυπουργού Μπαρνιέ σε ορισμένες από τις «κόκκινες γραμμές» της Μαρίν Λεπέν, δεν κατέστη δυνατόν να αποφευχθεί η κατάρρευση της κυβέρνησής του.
Ο πρόεδρος Μακρόν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να διορίσει άμεσα νέο πρωθυπουργό με κύρια προτεραιότητα την έγκριση του νέου προϋπολογισμού. Ομως, δεδομένου ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα νέες εκλογές δεν επιτρέπεται να διεξαχθούν πριν από τον Ιούλιο του 2025, ο κατακερματισμός της Εθνοσυνέλευσης δημιουργεί αμφιβολίες για την έγκριση του προϋπολογισμού εντός του 2024. Μια εναλλακτική λύση θα μπορούσε να αποτελέσει η ψήφιση ειδικού νόμου από την Εθνοσυνέλευση, ο οποίος, σύμφωνα με το Σύνταγμα, επιτρέπει την επέκταση του προϋπολογισμού του 2024 για το 2025. Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει την πλήρη διακοπή της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών από την 1η Ιανουαρίου (shutdown). Ωστόσο, η μη υιοθέτηση νέων δημοσιονομικών μέτρων για το 2025 εκτιμάται ότι θα διατηρήσει το έλλειμμα πάνω από το 6% του ΑΕΠ, διατηρώντας αμείωτες τις ανησυχίες για τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας μεσοπρόθεσμα.
Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν σε σημαντική διεύρυνση της απόδοσης του 10ετούς γαλλικού τίτλου από τον αντίστοιχο γερμανικό, φτάνοντας στις 88 μονάδες βάσης (μ.β.) για πρώτη φορά από το 2012, πριν μειωθεί στις 77 μ.β. στο τέλος της εβδομάδας, παραμένοντας ωστόσο σε υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με τις 40-50 μ.β. πριν από την ανακοίνωση πρόωρων εκλογών τον Ιούνιο. Εντούτοις, οι όποιες συζητήσεις για ενδεχόμενη μετάδοση αυτών των ανησυχιών και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης θεωρούνται αβάσιμες, όπως υποδηλώνει η ταυτόχρονη σημαντική μείωση του περιθωρίου απόδοσης του 10ετούς ιταλικού και του ισπανικού ομολόγου από το αντίστοιχο γερμανικό (χαμηλά τριών ετών 108 μ.β. και 66 μ.β. αντίστοιχα). Αλλωστε, σε αντίθεση με τις συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο της ευρωπαϊκής κρίσης 2010-2012, οι χρηματοοικονομικές συνθήκες θεωρούνται γενικότερα υποστηρικτικές, η Ευρωζώνη, αν και χαρακτηρίζεται από ισχνό ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης, δεν αντιμετωπίζει κίνδυνο ύφεσης.
*EUROBANK RESEARCH
