Η Γαλλία βρίσκεται σε μια κατάσταση χαοτική πολιτικά μετά την πτώση της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Μισέλ Μπαρνιέ. Ακόμη κι αν ισχύσει το πιο αισιόδοξο σενάριο και το χάος διαρκέσει μόνο μερικούς μήνες, θα επέλθουν επιπτώσεις στην οικονομία σε βάθος χρόνου. Η Βουλή απέρριψε έναν προϋπολογισμό ο οποίος ήταν ουσιαστικά το πρώτο βήμα μιας πολυετούς διαδικασίας για να χαλιναγωγηθεί η αύξηση του χρέους της χώρας. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτά τα μέτρα πήραν το πράσινο φως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με το σχέδιο, το δημόσιο χρέος θα είχε αυξηθεί από 113% του ΑΕΠ φέτος σε άνω του 116% το 2028 και θα άρχιζε να συρρικνώνεται, αν και αργά, στη συνέχεια. Αυτό συνδέθηκε με τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 5% του ΑΕΠ το 2025, από περισσότερο του 6% φέτος. Οι παραχωρήσεις του Μπαρνιέ τις τελευταίες εβδομάδες για να πείσει τους βουλευτές να στηρίξουν τον προϋπολογισμό του ανήλθαν σε περίπου 10 δισ. ευρώ, ή περίπου στο 0,4% του ΑΕΠ της Γαλλίας. Το χρέος θα έφθανε το 120% του ΑΕΠ το 2028. Εάν δεν λαμβάνονταν μέτρα για τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, το έλλειμμα θα ανερχόταν στο 7% του ΑΕΠ το 2025, σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση, και το δημόσιο χρέος σε περίπου 125% του ΑΕΠ μέχρι το 2030.
Αυτές οι προβλέψεις βασίζονται στις γενναιόδωρες παραδοχές της κυβέρνησης για την ανάπτυξη, η οποία προβλέπεται στο 1,1% το επόμενο έτος, ενώ η εκτίμηση της Κομισιόν είναι μόλις 0,8%. Ανευ σοβαρού σχεδιασμού, η αδυσώπητη αύξηση του χρέους την επόμενη δεκαετία θα πυροδοτούσε μια μεγάλη σύγκρουση με τις Βρυξέλλες. Και θα απαιτήσει μια περίοδο πολύ σκληρότερης λιτότητας από την ήπια εκδοχή Μπαρνιέ. Η πολιτική κρίση έχει ήδη ένα οικονομικό τίμημα. Η αβεβαιότητα σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις είναι απρόθυμες να επενδύσουν. Το επίπεδο εμπιστοσύνης των γαλλικών εταιρειών ήταν ήδη χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Και οι καταναλωτές δεν φαίνεται να βιάζονται να επωφεληθούν από τον χαμηλότερο πληθωρισμό. Προτιμούν να αποταμιεύουν μανιωδώς χρήματα με ρυθμό που δεν είχε παρατηρηθεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Δεδομένου ότι είναι στάσιμες οι δύο κύριες μηχανές οικονομικής ανάπτυξης, η κυβέρνηση θα δει τα φορολογικά έσοδα να συρρικνώνονται, εφόσον η τρίτη μηχανή –οι εξαγωγές– δεν φορολογείται. Το έργο της κατάρτισης ενός φιλικού προς την ανάπτυξη προϋπολογισμού, δεδομένων των οικονομικών της Γαλλίας, θα ήταν ασυνήθιστα επίπονο ακόμη και για μια ισχυρή κυβέρνηση πλειοψηφίας. Για τον επόμενο Γάλλο πρωθυπουργό θα μοιάζει περισσότερο με αδύνατη αποστολή.
