Η πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδότησε μια ιστορική αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κίνας. Το μείγμα οικονομικής πίεσης, κυρώσεων και δασμών εκτροχίασε το Πεκίνο. Ηταν ένα σημείο καμπής: η Ουάσιγκτον μετακινήθηκε από την παθητική αποδοχή των φιλοδοξιών της Κίνας στη δυναμική αντίδραση, με την κυβέρνηση Μπάιντεν να διατηρεί έκτοτε και ενίοτε να επεκτείνει αυτό το πλαίσιο. Η δεύτερη θητεία Τραμπ θα μπορούσε να βοηθήσει την Αμερική να κερδίσει συνολικά αυτή τη στρατηγική μάχη. Η Κίνα αντιμετωπίζει σειρά προκλήσεων, κυρίως μια στάσιμη οικονομία, που την καθιστά ευάλωτη στις τακτικές του εκλεγμένου προέδρου. Εάν ο Τραμπ μπορέσει να συνδυάσει το απρόβλεπτο στυλ της πρώτης θητείας με μία πιο εστιασμένη στρατηγική, η επόμενη τετραετία θα είναι μια χρυσή ευκαιρία να μετατρέψει οριστικά τον ανταγωνισμό με την Κίνα προς όφελος της Αμερικής. Η Κίνα αντιμετωπίζει υπέρμετρο χρέος, ρεκόρ ανεργίας στους νέους και έναν συρρικνούμενο, ταχέως γηράσκοντα πληθυσμό. Η προσέγγιση του Σι Τζινπίνγκ με γνώμονα την κομμουνιστική ιδεολογία έχει διαβρώσει την επιχειρηματική εμπιστοσύνη, έχει επιταχύνει τη φυγή κεφαλαίων και έχει οδηγήσει σε ιστορική μείωση ξένων επενδύσεων. Η οικονομία των ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, κερδίζει δυναμική και ο Τραμπ φαίνεται έτοιμος να αξιοποιήσει επιθετικά αυτή τη δύναμη, όπως έκανε κατά την πρώτη του θητεία. Εχει προτείνει δασμούς έως και 60% στις κινεζικές εισαγωγές, που σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις θα μπορούσαν να μειώσουν έως και δύο ποσοστιαίες μονάδες το ΑΕΠ της Κίνας.
Αλλά η Αμερική πρέπει να βασιστεί στη σημερινή δυναμική, ιδίως στον ανταγωνισμό υψηλού ρίσκου με την Κίνα για κρίσιμες τεχνολογίες όπως οι ημιαγωγοί, η τεχνητή νοημοσύνη, τα αυτόνομα οχήματα και οι κβαντικοί υπολογιστές – κινητήρες της αυριανής βιομηχανικής επανάστασης. Ο Τραμπ αναγνωρίζει αυτόν τον κίνδυνο και έχει διαμηνύσει ότι πιθανότατα θα εντείνει τους δασμούς, τους ελέγχους των εξαγωγών και τις κυρώσεις στους κλάδους τεχνολογίας και μεταποίησης της Κίνας. Αλλά η επιτυχία για τις ΗΠΑ θα ήταν να απαιτήσει μια ευρύτερη προσέγγιση που θα συνδυάζει την αμερικανική εσωτερική ανανέωση, τις ενισχυμένες στρατιωτικές δαπάνες, τον επιχειρηματικό δυναμισμό και, κυρίως, το δίκτυο συμμαχιών που αναζωογόνησε ο Μπάιντεν στην Ασία και στην Ευρώπη. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει ότι αυτό είναι κρίσιμο κομμάτι του παζλ για την αντιμετώπιση της Κίνας. Αν ο Τραμπ μπορεί να αντλήσει από τα προηγούμενα μαθήματα, να εστιάσει στους συμμάχους και να παραμείνει πειθαρχημένος, μπορεί να αποδειχθεί αρκετά τρελός ώστε να αντιμετωπίσει την Κίνα – και να κερδίσει.
* Aναλυτής με ειδίκευση στην Κίνα, συνεργάτης στο Ιδρυμα για την Υπεράσπιση των Δημοκρατιών στην Ουάσιγκτον.
