Και όμως, τα τεκμήρια είναι μαχητά, ακόμη και μετά την απόρριψη από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) σχετικής προσφυγής φορολογουμένου. Ο πολίτης έφθασε και στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ζητώντας τη μη εφαρμογή των τεκμηρίων διαβίωσης καθόσον ήταν άνεργος και κατά συνέπεια τον μη καταλογισμό των φόρων που του επιβλήθηκαν από την εφορία, με το δικαστήριο να τον δικαιώνει.
Σε γενικές γραμμές τα τεκμήρια διαβίωσης είναι –σε πολλές περιπτώσεις– καταχρηστικά και δεν συμβαδίζουν με τα σημερινά δεδομένα, όπως τις αξίες των ακινήτων και των οχημάτων, δεν αναγνωρίζουν προβλήματα στέγασης και όπως φαίνεται και σε ορισμένες περιπτώσεις όσους δηλώνουν άνεργοι κ.λπ. Τα προβλήματα που ανακύπτουν από την υφιστάμενη κατάσταση δρομολογούν αλλαγές στα τεκμήρια. Στόχος της κυβέρνησης είναι αφενός να κλείσουν τα παράθυρα φοροδιαφυγής και αφετέρου να διορθωθούν οι στρεβλώσεις του σημερινού συστήματος, με βάση τις οποίες μισθωτοί και συνταξιούχοι καταλήγουν να πληρώνουν επιπλέον ποσά στην εφορία.
Οι αλλαγές που αναμένεται να οριστικοποιηθούν έως τον Ιανουάριο του 2025 θα γίνουν βάσει πορίσματος που επεξεργάζεται η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με βασικό στόχο τη μείωση των τεκμηρίων μεσοσταθμικά κατά 30%, τη βελτίωση του τρόπου υπολογισμού τους και τη διόρθωση αδικιών στα ελάχιστα ποσά των τεκμηρίων διαβίωσης για συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων.
Η αρχική προσφυγή του φορολογουμένου στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών είχε απορριφθεί.
Οπως αναφέρθηκε παραπάνω, η εφορία επέβαλε φόρο στον φορολογούμενο (άνεργος) που είχε μηδενικά εισοδήματα, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να προσφύγει στα δικαστήρια. Συγκεκριμένα, η εφορία προχώρησε στον προσδιορισμό εισοδήματος με βάση τη συνολική ετήσια δαπάνη του (σύμφωνα με το άρθρο 31 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος). Ειδικότερα, η φορολογική αρχή έλαβε υπόψη της ότι ο προσφεύγων, κατά το φορολογικό έτος 2019, κατοικούσε σε ιδιόκτητη κατοικία, εμβαδού 199 τ.μ., και συντηρούσε και κυκλοφορούσε ένα ιδιόκτητο αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης, κυβισμού 1.341 κ. εκ., έτους πρώτης κυκλοφορίας 2004. Με βάση αυτά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δαπάνες διαβίωσής του ήταν μεγαλύτερες από το δηλωθέν μηδενικό εισόδημά του και προσδιόρισε αντικειμενικά το συνολικό φορολογητέο εισόδημά του στο ποσό των 22.688 ευρώ (17.388 ευρώ για ιδιοκατοίκηση κύριας κατοικίας + 2.300 ευρώ για επιβατικό αυτοκίνητο + 3.000 ευρώ για τεκμήριο διαβίωσης). Με βάση τα ανωτέρω, ο αναλογών φόρος εισοδήματος υπολογίσθηκε τεκμαρτά και ανήλθε στο ποσό των 3.306,40 ευρώ.
Κατά της ανωτέρω πράξης ο προσφεύγων άσκησε προσφυγή με την οποία ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι τα τελευταία χρόνια ήταν άνεργος και στερούνταν παντελώς εισοδημάτων. Αυτή η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως αναπόδεικτη.
Ο φορολογούμενος ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι τα τρέχοντα έξοδά του καλύπτονται από τις ελάχιστες αποταμιεύσεις του, από οικονομική συνδρομή των συγγενών του και από τραπεζικά καταναλωτικά δάνεια που λαμβάνει για την αντιμετώπισή τους. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του προσκόμισε, μεταξύ άλλων, βεβαίωση του ΟΑΕΔ, όπου ήταν εγγεγραμμένος για 73 μήνες στο μητρώο ανέργων.
Επί της ουσίας, ο φορολογούμενος απέδειξε ότι συνέτρεχε λόγος εξαίρεσης από τα τεκμήρια, με το δικαστήριο να κρίνει ότι κακώς ελήφθη υπόψη το τεκμήριο ιδιοκατοίκησης και κατοχής επιβατικού αυτοκινήτου για τον προσδιορισμό της συνολικής ετήσιας δαπάνης διαβίωσης του προσφεύγοντος και εντέλει για την επιβολή σε αυτόν φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2019.
