Το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» επιστρέφει στην παγκόσμια σκηνή. Η εκλογική νίκη του Τραμπ προαναγγέλλει μια αναβίωση της προσέγγισής του στην εξωτερική πολιτική και στο εμπόριο. Αυτό θα διαβρώσει περαιτέρω τις παγκόσμιες αρχές και θα καταστήσει τις HΠΑ λιγότερο αξιόπιστο σύμμαχο. Οι φίλοι της στην Ευρώπη και στην Ασία μπορεί στη συνέχεια να αντισταθμίσουν το κενό, ενισχύοντας τελικά τους αντιπάλους της, Κίνα και Ρωσία.
Η πρώτη θητεία του Τραμπ έδειξε ότι ενδιαφέρεται ελάχιστα για τους κανόνες και τις συμμαχίες, αλλά τρέφει αγάπη για τους αυταρχικούς ηγέτες. Πρόσφατα αποκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν «ιδιοφυΐα» για την εισβολή στην Ουκρανία και εκθείασε τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. Είπε επίσης ότι θα ενθαρρύνει τη Ρωσία να κάνει «ό,τι διάολο θέλει» με τα μέλη του ΝΑΤΟ που δεν ξοδεύουν αρκετά για την άμυνα. Και υποσχέθηκε να επιβάλει δασμούς 10% στις εισαγωγές, ακόμη και από φιλικές χώρες.
Μια σχετικά καλόβολη ερμηνεία αυτών των δηλώσεων είναι ότι ο Τραμπ εξακολουθεί να εκτιμά αυτές τις εταιρικές σχέσεις, αλλά απειλεί να εξασφαλίσει καλύτερες συμφωνίες από τους συμμάχους στους τομείς της άμυνας και του εμπορίου. Το θέμα είναι ότι φαίνεται πρόθυμος να τις πετύχει, ακόμη και αν αυτό σημαίνει εκφοβισμό εταίρων. Δεν πιστεύει στην τάξη που βασίζεται σε κανόνες και αγνοεί τις αρχές που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και το εμπόριο.
Ως αποτέλεσμα, οι σύμμαχοι στην Ευρώπη και στην Ασία θα εμπιστεύονται λιγότερο τις ΗΠΑ και θα τις θεωρούν αναξιόπιστο εταίρο. Πιθανότατα θα αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους για να προστατευθούν σε έναν κόσμο όπου η ισχύς μπορεί να μετράει παραπάνω από τη δικαιοσύνη.
Η Ουκρανία έχει τα περισσότερα να φοβάται από την εκλογή του Τραμπ. Μπορεί να εκφοβίσει τον πρόεδρο Ζελένσκι να αποδεχθεί μια κακή ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία, απειλώντας να διακόψει τις προμήθειες όπλων. Μια κακή ειρηνευτική συμφωνία θα υπονόμευε την άμυνα της Ε.Ε. ενισχύοντας τη Ρωσία. Αλλά η δεύτερη θητεία του Τραμπ θα αποτελέσει επίσης μια ευρύτερη πρόκληση για το μπλοκ, καθώς οι δασμοί θα έπλητταν τις ήδη αδύναμες οικονομίες των μελών της Ε.Ε.
Επιπλέον, η Γερμανία και η Γαλλία, οι δύο κορυφαίες δυνάμεις της Ε.Ε., βιώνουν πολιτικές κρίσεις, ενώ πολλές κυβερνήσεις έχουν αδύναμες οικονομίες και είναι δύσκολο να δει κανείς την Ευρώπη να ενώνεται σθεναρά μπροστά σε νέες γεωπολιτικές απειλές.
Είναι πιο πιθανό κάθε χώρα να επιδιώξει να συνάψει ένα συνονθύλευμα συμφωνιών.
Κάποιοι θα επιδιώξουν να κερδίσουν την εύνοια του Τραμπ, κάποιοι θα συμφιλιωθούν με τον Πούτιν και κάποιοι θα προσπαθήσουν και τα δύο.
