Ο αγαπημένος ηθοποιός, με τεράστια επιτυχία στη συμμετοχή του στον Άγιο Έρωτα, μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα από το φινάλε του πρώτου κύκλου επεισοδίων της σειράς και περιγράφει τα συναισθήματα από τα τελευταία δευτερόλεπτα μετά τον πυροβολισμό που δέχεται ο χαρακτήρας του, πατέρας Νικόλαος, στη σειρά.
Η σκηνή αυτή, όπως μας λέει ο ίδιος, ήταν μία από τις κορυφαίες δοκιμασίες. «Έπρεπε να χωρέσω σε μία ανάσα όλο το βάρος μιας ζωής που καταρρέει. Η πρόκληση ήταν να μην το παίξω “μελόδραμα”, αλλά να αφήσω το τραύμα να υπάρξει μόνο του, σαν ρωγμή μέσα στον άνθρωπο».
Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε η δεύτερη σεζόν της επιτυχημένης σειράς, τοποθετώντας τον ήρωα αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πράξεών του. Η Χλόη (Δανάη Παππά) αισθάνεται προδομένη από τον άνδρα που αγάπησε, καθώς εκείνος της είπε ψέματα για την κόρη της, που ζει και την έδωσε σε άλλη οικογένεια. Την ώρα που του αποκαλύπτει ότι γνωρίζει την αλήθεια, εμφανίζεται ο πατέρας του παιδιού, Αργύρης (Κωνσταντίνος Κοντογεωργόπουλος), με όπλο στο χέρι, ζητώντας εξηγήσεις. Θολωμένος, τραβά τη σκανδάλη σημαδεύοντας το στέρνο του ιερέα.
«Tι σημαίνει “αγαπώ” όταν αυτό που κάνω πονά τον άλλον;»
Ο έρωτας ανάμεσα στη Χλόη και στον Νικόλαο κινδυνεύει να διαλυθεί μετά τα πρόσφατα γεγονότα, με τον κόσμο του δεύτερου να επηρεάζεται όσο ποτέ. «Η αγάπη του Νικολάου για τη Χλόη δεν είναι τυπική». Ο ηθοποιός, αναφερόμενος στην εξέλιξη του χαρακτήρα που υποδύεται, μας λέει: «Ο Νικόλαος καλείται να δει το πρόσωπό του στον καθρέφτη χωρίς το προσωπείο του ιερέα. Αυτό είναι πιο σκληρό από οποιαδήποτε εξομολόγηση», εξηγεί.
Ανάμεσα στη μετάνοια και την πτώση
Η μεταμόρφωση του πατέρα Νικολάου στα νέα επεισόδια είναι εντυπωσιακή. «Νιώθω ότι βγαίνει από το σκοτάδι πιο γυμνός και πιο επικίνδυνος», λέει, τονίζοντας ότι τον συναρπάζει το να ενσαρκώνει έναν άνθρωπο που «βρίσκεται συνεχώς σε ένα μεταίχμιο ανάμεσα στη μετάνοια και την πτώση».
Τα γυρίσματα για τη νέα σεζόν βρίσκονται σε εξέλιξη
Οι ηθοποιοί και το συνεργείο της σειράς μετακινούνται συνεχώς μεταξύ Αθήνας και Γαλαξιδίου. Στην ιστορία προστίθενται νέα πρόσωπα, όπως η Γιούλικα Σκαφιδά και ο Γιώργος Καραμίχος, που αναλαμβάνουν ρόλους-κλειδιά στην πλοκή. Όσο για το στοιχείο που κέντρισε την προσοχή του Δημήτρη Γκοτσόπουλου στα καινούργια σενάρια, είναι «το πόσο εύθραυστα είναι τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό. Δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο, αλλά συνεχώς γκρίζες ζώνες, και εκεί βρίσκεται το ανθρώπινο».
Παράλληλα… στο θέατρο
Ο τελευταίος ενάμισης χρόνος υπήρξε καθοριστικός για την επαγγελματική διαδρομή του ηθοποιού. Τον περασμένο χειμώνα, παράλληλα με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον Άγιο Έρωτα, ανέβηκε στη σκηνή με την παράσταση Το δάσος του Ντέιβιντ Μάμετ. Το καλοκαίρι ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο με τη θεατρική παράσταση Φιλοκτήτης του Γιώργου Κιμούλη, συναντώντας διαφορετικά κοινά και βιώνοντας τη ζωντανή αλληλεπίδραση του θεάτρου με τον θεατή. «Ήταν σαν ένα μεγάλο ταξίδι μύησης. Από τη Λήμνο μέχρι τη Δωδώνη, από τα μικρά χωριά μέχρι τα μεγάλα αρχαία θέατρα, ένιωσα ότι ο Σοφοκλής ξανασυναντούσε τα παιδιά του», σημειώνει. Και συμπληρώνει: «Σε κάθε τόπο έβλεπες άλλο βλέμμα, άλλη ανάσα» και το ίδιο κοινό ερώτημα: πώς ζει ένας άνθρωπος με το τραύμα του;
Το έργο, στο οποίο συμμετείχαν και οι Γιώργος Κιμούλης και Θοδωρής Κατσαφάδος, επηρέασε καλλιτεχνικά τον Γκοτσόπουλο, ο οποίος υποδύθηκε τον Νεοπτόλεμο. «Μου έμαθε να αφουγκράζομαι τη σιωπή και να σέβομαι την αδυναμία. Να βλέπω ότι το τραύμα δεν είναι στίγμα, αλλά πηγή δύναμης. Αυτή η παράσταση με έκανε πιο αυστηρό με τον εαυτό μου και πιο γενναιόδωρο με τον άλλον», ομολογεί ο ίδιος.
Το επόμενο βήμα
Ύστερα από μια τόσο έντονη και συναισθηματικά φορτισμένη περιοδεία, ο ηθοποιός μάς δίνει το στίγμα για τον χειμώνα: «Τον Δεκέμβριο θα έχω την τιμή να πρωταγωνιστήσω σε μια ιστορική παράσταση που στιγμάτισε μια ολόκληρη εποχή», λέει, αναφερόμενος στο Μεγάλο μας τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Θα υποδυθεί τον Ρωμιό, έναν ρόλο που, όπως εξηγεί, κουβαλά μνήμη, τραύμα αλλά και ελπίδα. «Για μένα, είναι μια τεράστια πρόκληση ο τρόπος που αυτό το έργο, το οποίο σημάδεψε γενιές, μπορεί σήμερα να ξαναμιλήσει για την πορεία της Ελλάδας μέσα από το βλέμμα της δικής μας εποχής».
Με τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, τα ιστορικά τραγούδια του Νίκου Ξυλούρη και τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Πέτρου Ζούλια, όλοι οι συντελεστές «μπαίνουν σε μια μεγάλη δοκιμασία: να κάνουν το χθες ζωντανό και ουσιαστικό για το σήμερα». Ο ίδιος εκφράζει για ακόμα μία φορά την ευγνωμοσύνη «που θα μοιραστώ τη σκηνή με καλλιτέχνες που εκτιμώ και με το κοινό, που δίνει κάθε φορά νόημα στην τέχνη μας».
