Μπορεί οι σκηνές που βλέπετε στις φωτογραφίες και έχουν ως φόντο τη Δήλο να «ενσωματωθούν» στο τρίτο –από τα έξι, κόστους ενός εκατομμυρίου ευρώ έκαστο– επεισόδιο της πολυαναμενόμενης σειράς, αλλά τα γυρίσματα στο ιερό νησί, που ολοκληρώθηκαν την προηγούμενη Τετάρτη, ήταν χρονικά τα τελευταία της. Τα πρώτα είχαν γίνει τα Χριστούγεννα στο γειτονικό νησί της Σύρου, ενώ ακολούθησαν άλλα σε Αθήνα, Τεργέστη, Μύκονο και Ρήνεια.
Για όσους δεν θυμούνται το στόρι της Μεγάλης Χίμαιρας του Μ. Καραγάτση, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1936 με τίτλο Χίμαιρα και το 1953 κυκλοφόρησε σε αναθεωρημένη και εκτενέστερη εκδοχή, υπερβαίνει το μεγάλο αφήγημα του «μια γυναίκα δύο άνδρες», κι ας είναι αυτό η βάση του, ενώ διαδραματίζεται την εποχή του Μεσοπολέμου.
Τρίγωνο της θλίψης
Η κεντρική του ηρωίδα, η Μαρίνα –η οποία, τηλεοπτική αδεία, από Γαλλίδα που είναι στο μυθιστόρημα μετατρέπεται σε Ιταλίδα για τη σειρά–, είναι μια νέα και όμορφη γυναίκα έξω από τα μέτρα του καιρού της. Λατρεύει τους αρχαίους πολιτισμούς και αποκτά διδακτορικό τίτλο στην ελληνική γραμματεία. Η μοίρα τη θέλει να ερωτεύεται τον Γιάννη (Αντρέας Κωνσταντίνου), έναν Ελληνα πλοίαρχο, ιδιοκτήτη του εμπορικού πλοίου «Χίμαιρα», και να τον ακολουθεί στη Σύρο. Η μητέρα του, η Ρεΐζαινα (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη), δεν τη βλέπει με καλό μάτι. Ας έχει… Οι δυο τους θα παντρευτούν. Λίγο αργότερα, στην πλοκή μπαίνει ο νεότερος αδερφός του Γιάννη, ο Μηνάς (Δημήτρης Κίτσος), για να δημιουργηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στη Μαρίνα και στα δύο αδέρφια, που θα πυροδοτήσει τραγικές εξελίξεις.
Αλλά ας γυρίσουμε στη Δήλο. Το περίφημο φως της επισκέψιμης, καίτοι ακατοίκητης πλέον, νήσου αποτελεί σκηνικό για κάποιες από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της Μαρίνας και του Γιάννη, καθώς εκεί τον πληροφορεί ότι περιμένει παιδί. Η τελευταία σκηνή του όρντινο, που παιδεύει τους τεχνικούς εν αναμονή της «τέλειας στιγμής», γυρίζεται την ώρα που ο λαμπρός δίσκος του ήλιου πέφτει στη θάλασσα, βάφοντας τα πάντα με τις πύρινες αποχρώσεις του.
«Αντίο, Μαρίνα»
Μετά το «cut» του σκηνοθέτη, η Φωτεινή Πελούζο, την οποία μάλλον σε λίγους μήνες ο κόσμος θα τη φωνάζει στον δρόμο «Μαρίνα», αλλάζει κατευθείαν ρούχα. Ενδεχομένως για να απεκδυθεί το βάρος μιας γυναίκας με την οποία «συγκατοίκησε» κοντά έναν χρόνο τώρα. Δεν είναι να απορεί κανείς. Τον Φεβρουάριο, στα γυρίσματα της Τεργέστης στα οποία είχα βρεθεί στο πλαίσιο ολιγομελούς δημοσιογραφικής αποστολής, μου είχε περιγράψει την ηρωίδα που ερμηνεύει ως «δύσκολη περίπτωση».
«Δεν είναι ένα αθώο πλάσμα και δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Είναι μια γυναίκα όπως όλες οι άλλες, αλλά και εξαιρετικά πολύπλοκη. Εχει μέσα της έναν αυθορμητισμό, όμως είναι και πολύ χειριστική, πολύ εγωίστρια, έχει ελαττώματα ανθρώπινα, αδυναμίες, ευαισθησίες και την ίδια στιγμή είναι σκληρή, καθώς είχε μια δύσκολη ζωή», μου είχε πει. Κατά τα άλλα, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι η σειρά φτιάχτηκε φιλοδοξώντας από τη μία να αποπνέει ένα «κλίμα εποχής» και από την άλλη να εκπέμπει μια απολύτως σύγχρονη ή, μάλλον, διαχρονικά φεμινιστική ματιά.
