Με αφορμή τη συμμετοχή του στη νέα σειρά της ΕΡΤ Μαμά στα κρυφά, ο Αντίνοος Αλμπάνης –που μετράει πλέον πάνω από δύο δεκαετίες στον χώρο της υποκριτικής– μιλάει για τις σύγχρονες παραγωγές, τις πλατφόρμες, τα σόσιαλ μίντια και το τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός σήμερα.
Η πρόταση ήρθε από την ΕΡΤ και ο Αντίνοος Αλμπάνης, μαθαίνοντας τα ονόματα που θα τον πλαισιώσουν στη νέα αυτή παραγωγή, δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Με κείμενα του Πάνου Αμαραντίδη, πίσω από την κάμερα τον έμπειρο Νίκο Ζαπατίνα και στο πλάι του την Τζένη Θεωνά, η επιθυμία του να συμμετέχει σε αυτού του είδους τη μυθοπλασία έγινε πραγματικότητα.
Όπως λέει και ο ίδιος: «Δεν είχα συνεργαστεί ποτέ στη ζωή μου με τον Νίκο Ζαπατίνα. Είναι ένας συνεργάτης που τον σέβομαι και τον εμπιστεύομαι πάρα πολύ, γιατί είναι από τους σκηνοθέτες της παλιάς γενιάς, τους ακαδημαϊκούς σκηνοθέτες, που ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι γνωρίζουν τη δουλειά, ότι δεν θα σε ταλαιπωρήσουν, ότι θα υπάρχει μια ηρεμία κι ένας σεβασμός της ιεραρχίας στο γύρισμα και δεν θα προκύπτουν προβλήματα στη ροή της δουλειάς».
Εκτός από τα ονόματα που πλαισιώνουν τη σειρά, τι άλλο σε έκανε να πεις το ναι στη Μαμά στα κρυφά;
Είναι ένα είδος κωμωδίας με το οποίο καταπιάνομαι πρώτη φορά και δεν σου κρύβω ότι είχα επιθυμία να μπω και σε αυτά τα χωράφια. Δεν είναι καθαρόαιμη κωμωδία, οι Ιταλοί –γιατί είναι ιταλικό φορμά– το χαρακτηρίζουν ντραμεντί, αλλά είναι μια feel good σειρά για όλη την οικογένεια, που δεν θα στενοχωρήσει κανέναν, που θα τη βλέπεις και θα νιώθεις μια άνεση. Το καστ ήταν ένας ακόμη από τους λόγους που με έκανε να πω το ναι. Η Τζένη Θεωνά είναι εξαιρετικά νέα για να έχει ακόμα την αγωνία της εικόνας και εξαιρετικά έμπειρη για να έχει την αγωνία της ερμηνείας της, και όλα αυτά την κάνουν μια υπέροχη συνάδελφο με πολύ ωραία διάθεση. Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί και με το σενάριο, που αποδίδει ο Πάνος Αμαραντίδης, ήταν οι λόγοι για την τελική μου απόφαση.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης και η Τζένη Θεωνά πρωταγωνιστούν στη νέα κωμική σειρά της ΕΡΤ1 Μαμά στα κρυφά, που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 8/3 στις 20.00
Πες μας για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι.
Υποδύομαι τον Πάνο, έναν δύστροπο και αγενή άνθρωπο, έναν δικηγόρο που σε κάνει να ρωτάς: «Γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι;», «Γιατί δεν είσαι λίγο πιο γλυκός, λίγο πιο ανθρώπινος;», «Γιατί τους αντιμετωπίζεις όλους σαν να είναι υποδεέστεροι;». Το ενδιαφέρον είναι ότι το μυστήριο που έχει ο χαρακτήρας προκύπτει από ένα τραύμα που κουβαλάει και το οποίο τον έχει διαμορφώσει. Από την άλλη, ο άλλος χαρακτήρας είναι η Λίζα, μια μαμά που πρέπει να βγάλει τον μήνα και να σταθεί όρθια. Αυτό είναι ένα μοτίβο που το αντιμετωπίζουν όλοι οι Έλληνες, ασχέτως του αν είναι γυναίκες ή άντρες, αν έχουν οικογένεια ή όχι. Το «να βγει ο μήνας» είναι αυτή τη στιγμή το άλφα και το ωμέγα όσον αφορά την επιβίωση των ανθρώπων. Η Λίζα είναι ένα εξαιρετικά ηθικό πλάσμα που κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να προστατέψει την οικογένειά της και να διασφαλίσει το μέλλον. Υπάρχει μια φλόγα ανάμεσα στους ήρωες που δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί. Η Λίζα προσπαθεί να τον κάνει καλύτερο άνθρωπο και ο Πάνος αφήνεται στη διαδικασία αυτή. Είναι ένα ταξίδι που το παρακολουθούμε για να δούμε πού θα καταλήξει. Θα μπορέσουν οι δυο τους να έρθουν κοντά;
Πώς είδες τη μεγάλη παραγωγή σειρών μυθοπλασίας που έγινε από την ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια και σε ποια φάση θεωρείς ότι βρίσκονται οι ελληνικές σειρές μυθοπλασίας σήμερα; Τι λείπει;
Θεωρώ ότι αυτό που έκανε η ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια είναι ακραία συγκινητικό στο κομμάτι της μυθοπλασίας. Είδε ότι για να μπορέσει να έχει κάτι, θα πρέπει να επενδύσει και αποφάσισε να ρίξει χρήματα. Έτσι προέκυψε μια πλατφόρμα, το Εrtflix, τη στιγμή που τα άλλα κανάλια έψαχναν ακόμα να δουν τι θα πει πλατφόρμα. Έχει την τεράστια πολυτέλεια του δωρεάν, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι μια πλατφόρμα στην οποία έχουν πρόσβαση όλοι οι Έλληνες και παράλληλα ένα database μυθοπλασίας, εκπομπών, ντοκιμαντέρ που δημιούργησε ένα καινούργιο σύμπαν. Δεν πιστεύω ότι συνολικά τα κανάλια αγαπούν πάρα πολύ τη μυθοπλασία, την αντιμετωπίζουν λίγο σαν τον φτωχό συγγενή.
Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα σε σχέση με παλιότερα; Τότε υπήρχαν μεγαλύτερα μπάτζετ;
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα μπάτζετ που υπήρχαν παλιότερα, μπορεί να υπήρχαν χρήματα που δεν μας ένοιαζε αν χαθούν. Τώρα υπάρχουν κανάλια που βγάζουν σίριαλ και δεν έχουν καν τις ομάδες για να τσεκάρουν τα σενάρια πριν βγουν στον αέρα. Είναι προχειρότητες που ένα πράγμα δείχνουν μόνο: τεράστια έλλειψη σεβασμού στον τελικό καταναλωτή, που είναι ο θεατής. Δεν ξέρω πού θα πάει αυτό και πόσο βιώσιμο μπορεί να είναι, δεδομένου ότι ο κόσμος πια έχει εξοικειωθεί πάρα πολύ με την ξένη πλατφόρμα με την έννοια της συνδρομής, να πληρώνει δηλαδή κάθε μήνα ένα ποσό και να έχει πρόσβαση σε περιεχόμενο που, αν μη τι άλλο, τον σέβεται. Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον για τους δικούς του λόγους, αλλά τουλάχιστον σέβεται κάποια στάνταρ ποιότητας που αυτός θέτει. Τα κανάλια και οι παραγωγοί θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τη μυθοπλασία σαν ένα προϊόν που έχει μεταπωλητική αξία. Να ακολουθήσουν λίγο το μοντέλο του Maestro. Θα πρέπει να σκέφτονται εξαρχής ότι πάνε να κάνουν μια δουλειά όχι μόνο για τα στενά όρια της χώρας. Να σκεφτούν μήπως υπάρξει η πιθανότητα αυτό το προϊόν να μεταπωληθεί κάπου αλλού και να αποφέρει από εκεί έσοδα. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα ρίσκο. Και στην Ελλάδα δεν παίρνουμε ρίσκα. Δεν θέλουμε να χάσουμε λεφτά, μόνο να βγάλουμε.
Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε που έμπαινες εσύ στη δουλειά και τι έχουν να αντιμετωπίσουν οι νέοι ηθοποιοί σήμερα;
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, γιατί έχουν μπει στο παιχνίδι τα σόσιαλ μίντια, τα οποία πολλοί παραγωγοί χρησιμοποιούν με μεγάλη αισχρότητα όσον αφορά τα νέα παιδιά. Έχουν την τάση να τα αντιμετωπίζουν σαν νούμερα: «Πόσους ακολούθους έχεις;», «Τι περιεχόμενο ανεβάζεις;». Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την επάρκεια που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης για να ανέβει στη σκηνή και να σταθεί απέναντι σε μια κάμερα. Ένας ηθοποιός δεν έχει κανέναν λόγο να ξέρει να πουλά σέικερ πρωτεΐνης ή να ξέρει να προωθεί μανό. Είναι εφιαλτικό για ένα νέο παιδί να πρέπει να αποδείξει την καλλιτεχνική επάρκειά του και στην ιντερνετική σφαίρα να έχει έναν αριθμό θαυμαστών, τέτοιο που θα πήγαινε να τον δει στο θέατρο. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει και το έχουμε δει στην πράξη. Έχουν ανέβει παραστάσεις με πρωταγωνιστές που έχουν πολύ μεγάλο αριθμό θεατών και πάρα πολλούς ακολούθους και έχουν πάει χάλια, αλλά εμείς επιμένουμε σε ένα τέτοιο μοντέλο, λες και δεν έχει δοκιμαστεί.
Έχεις δυνατή παρουσία στα σόσιαλ μίντια. Υπάρχουν κάποιοι που σου στέλνουν κακεντρεχή μηνύματα και άλλοι που εμπνέονται μέσα από αναρτήσεις σου; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Εδώ και αρκετά χρόνια η σχέση μου με τα σόσιαλ μίντια είναι μια σχέση πλήρους συνειδητοποίησης του τι είναι ως μέσο και πώς λειτουργούν. Δεν μπορώ να τους δώσω παραπάνω αξία από αυτήν που έχουν. Ο εγκέφαλος των ανθρώπων έχει μια μαγική ικανότητα, από τα εκατό θετικά σχόλια που θα δει, να μείνει στο ένα αρνητικό. Αυτό πολλές φορές μπορεί να σε κάνει να ξεχνάς τα υπόλοιπα και να χάνεις χρόνο και ενέργεια. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που μου στέλνουν μηνύματα, στέλνουν καλά πράγματα. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν κάτι προσωπικό μαζί σου, απλώς έχουν ξυπνήσει με μεγάλο θυμό. Και μόνο που βλέπουν ότι εκτίθεσαι στα μέσα, θυμώνουν. Είναι μια αντίδραση του κόσμου που έχει μπουχτίσει με όλα αυτά που βλέπει και δεν τα έχει αξιολογήσει σωστά. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνουμε είναι απλώς μια δουλειά σαν όλες τις άλλες και τίποτα παραπάνω.
Έχεις μιλήσει πολλές φορές ανοιχτά για τον καρκίνο. Υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις σε ανθρώπους που περνούν μια περιπέτεια υγείας όπως η δική σου;
Μακάρι να υπήρχαν εγχειρίδια. Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Είναι τόσο προσωπικό αυτό που συμβαίνει στον καθένα, που μόνο με γενικότητες μπορούμε να μιλάμε. Το μόνο που μπορώ να πω σ’ έναν άνθρωπο είναι να μη χάνει την ψυχραιμία του. Τίποτε άλλο.
