Θέατρο

Προτάσεις για πάρτι, ακροβατικά, παραμύθια και τον πρώτο αγώνα δρόμου της χρονιάς.

Με «πειραγμένη» τραγωδία, μεταξύ άλλων, το Ιδρυμα Ωνάση στη Νέα Υόρκη κάνει αξιοπρόσεκτη στροφή στον μοντερνισμό.

Ο Δημήτρης Τάρλοου, μετά τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του (παππού του) Μ. Καραγάτση, που παιζόταν στο θέατρο «Πορεία» τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και το περυσινό «Ευχαριστημένο», το αυτοβιογραφικό αφήγημα της (μητέρας του) Μαρίνας Καραγάτση, φέτος καταπιάστηκε με τον «Γιούγκερμαν και τα στερνά του». Δεν ήταν συνετή επιλογή, νομίζω.

Μια ιστορία που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι δραματική, εξελίσσεται σε γκαζωμένη κωμωδία, πάνω στις δύο ρόδες του αμαξιδίου.

Το πολυβραβευμένο «Once», ένα διαφορετικό, γλυκόπικρο μιούζικαλ σαν ντοκιμαντέρ με πολύ χιούμορ, ανεβαίνει σήμερα σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση στην Εναλλακτική σκηνή της ΕΛΣ. Στο επίκεντρο η σχέση ενός σύγχρονου ζευγαριού, μιας Τσέχας μετανάστριας κι ενός Ιρλανδού τραγουδιστή του δρόμου, σε μια παράσταση που διαθέτει ταμπεραμέντο και εξαιρετικούς ερμηνευτές.

«Λονδίνο, Αμστερνταμ ή Βερολίνο;». H ερώτηση είναι μάλλον ρητορική, όταν απευθύνεται στους Ελληνες stand up κωμικούς, που ως άλλες «ταξιδιάρες ψυχές» οργώνουν εσχάτως την Ευρώπη σκορπώντας γέλιο σε χιλιάδες Ελληνες ή ελληνικής καταγωγής θεατές.

Τρέχει ο μικρός στρατιώτης, τρέχει διαρκώς κυνηγώντας την τύχη του. Πέφτει σε περιπέτειες, μεγαλώνει, κερδίζει όλες τις μάχες, ακόμη και τον θάνατο, αλλά εξακολουθεί να τρέχει πασχίζοντας να γεμίσει το κενό της ψυχής του.

Mάθημα σκηνοθεσίας είναι η «Κωμωδία των παρεξηγήσεων»του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, όπως τη σκηνοθέτησε η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο θέατρο Βασιλάκου.

Αν η φράση «σοβαρός επιστήμονας» παραπέμπει σε αγέλαστους εργασιομανείς που ζουν οχυρωμένοι στα εργαστήριά τους, αποστολή των Science Reactors είναι να καταρρίψουν τέτοιου είδους στερεότυπα, εντάσσοντας το χιούμορ στην επιστημονική αφήγηση.

Μετά από δύο πολύ επιτυχημένες διοργανώσεις, το Εργαστήριο Νέων Θεατρικών Συγγραφέων (ΕνΘεΣυ), που πραγματοποιείται από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, επιστρέφει ανανεωμένο.

Μια παράσταση για τη μοναξιά, την αγάπη, την αποδοχή. Το έργο του Αλφιέρι φέρνει σε επαφή δύο αντίθετους κόσμους, σε μια παράσταση γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις.