Θέατρο

«Λέξεις, λέξεις, λέξεις. Ποιο είναι το θέμα; Η κακία και η τρέλα. Ο άνθρωπος είναι ένας μικρός θεός. Αλλά εμένα όλα αυτά τίποτα δεν μου λένε», είναι από τα πρώτα λόγια του Αμλετ, όπως παρουσιάζεται από τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο.

Ηταν τον περασμένο Δεκέμβριο στους Φούρνους της Ικαρίας όταν μαθητής της Α’ Δημοτικού ρωτούσε ανυπόμονα «πότε θα ξεκινήσει η ταινία;». 

«Υψωμα 731», η εποποιία μιας χούφτας φαντασμάτων την άνοιξη του 1941 γίνεται τώρα ροκ παράσταση.

Είναι αναμφίβολα θετικό το γεγονός ότι πολλά σύγχρονα ελληνικά έργα ανεβαίνουν στη σκηνή σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής τους. Γιατί μόνο μέσα από τη δοκιμασία της σκηνής, των ηθοποιών που τα ερμηνεύουν και του κοινού που τα παρακολουθεί και τα κρίνει, φαίνεται αν το έργο αξίζει και ο συγγραφέας του έχει λόγο να συνεχίσει να γράφει.

Η αρχική ιδέα της παράστασης «Hanheman Vol 1» στους χώρους του, επί δεκαετίες παρατημένου στη φθορά του χρόνου, ιστορικού ξενοδοχείου Μπάγκειον στην πλατεία Ομονοίας, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα.

Η μαγεία του θεάτρου πηγάζει από το γεγονός πως οι ηθοποιοί «κατοικούν» τον ίδιο χώρο με τους θεατές. Ωστόσο, η δημοφιλία προγραμμάτων όπως το «National Τheatre Live» του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας ή το «The Met: Live» της Μητροπολιτικής Οπερας της Νέας Υόρκης αποδεικνύει πως το κινηματογραφημένο θέατρο (ή η όπερα) δεν είναι απλώς ποιοτικό σινεμά.

«Συμβαίνει το εξής περίεργο με το κουμ κουάτ», μου λέει ο Γιάννης Καλαβριανός από το τηλέφωνο, «όλοι θεωρούμε ότι είναι ένα παραδοσιακό προϊόν της Κέρκυρας αλλά προέρχεται από την Κίνα».

Θεατές και δημιουργοί σχολιάζουν το ερώτημα που ψιθυρίζεται ανάμεσα στο θεατρόφιλο κοινό τα τελευταία χρόνια.

O Κρίστοφερ Μπουν είναι ένας 15χρονος που λατρεύει τα μαθηματικά και έχει «κάποια προβλήματα συμπεριφοράς». Κάποιος σκοτώνει τον σκύλο της γειτονιάς και οι υποψίες πέφτουν επάνω του. Δεν το έκανε αυτός, λέει, δεν λέει ψέματα άλλωστε επειδή δεν μπορεί.

«And now for something completely different», έλεγε ο Τζον Κλιζ, καθισμένος σε ένα γραφείο στη μέση ενός ειδυλλιακού τοπίου της βρετανικής εξοχής προτού αυτό ανατιναχθεί και ξεκινήσουν τα σκετς των Μόντι Πάιθον.Κάτι τελείως διαφορετικό φαίνεται πως θα παρουσιάσει ο θρυλικός Βρετανός κωμικός ηθοποιός στο Ηρώδειο το ερχόμενο φθινόπωρο.

Οι τέσσερις παραστάσεις έργων Τσέχοφ της φετινής σεζόν, τόσο διαφορετικές η μία από την άλλη, δικαιολογούν μια σειρά σκέψεων και συγκρίσεων που αφορούν την παραγωγή, τη σκηνοθετική προσέγγιση, τις συνθήκες πρόσληψης έργων που αν και πολυπαιγμένων, ενδιαφέρουν σταθερά θεράποντες και φίλους της θεατρικής τέχνης.