Θέατρο

Αιφνιδίασε η παραίτηση του Νίκου Διαμαντή από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, στο οποίο έδωσε χαρακτήρα τα τελευταία πέντε χρόνια της θητείας του.

Δύο βασικές ιδέες καθορίζουν τις «Τρεις αδελφές» του Δημήτρη Καραντζά. Η πρώτη αφορά τη μετατόπιση του δραματικού χρόνου είκοσι, τριάντα χρόνια μετά. Στην παράστασή του οι ηρωίδες, γερασμένες πια, «έρχονται ξανά αντιμέτωπες με τις επιλογές τους και τις στιγμές που τις καθόρισαν και τις εγκλώβισαν» (από συνέντευξη του σκηνοθέτη, in.gr, 15.1.2020).

Οι σκηνές μετρούν απώλειες, σκηνοθέτες και παραγωγοί μιλούν για μια δύσκολη χρονιά.

Το έργο «Γιος» αφορά τις σχέσεις γονιών-παιδιών και την ψυχική νόσο.

Μισό αιώνα είχε ο Δημήτρης Τσούτσης στο θέατρο, τα 36 χρόνια στο Εθνικό, τα δέκα στο ελεύθερο θέατρο, με χιλιάδες θεατές να απολαμβάνουν την ερμηνευτική του ποιότητα. 

Από τον 62ο όροφο του Sky Costanera, του γυάλινου ουρανοξύστη των 300 μέτρων, του ψηλότερου κτιρίου της Λατινικής Αμερικής, η θέα προς το Σαντιάγο, την πυκνοδομημένη πρωτεύουσα της Χιλής, εκπέμπει μια παραπλανητική ηρεμία.

Το ξυπνητήρι χτυπάει. Δεν είναι το δικό μου. Είναι της γυναίκας μου, αλλά το προτιμώ αυτό. Μ’ αρέσει να σηκώνομαι μαζί της, να ξεκινάμε τη μέρα μαζί. Είχα συνηθίσει να ξεκινάει η μέρα νωρίς για περίπου 22 χρόνια, όταν δούλευα στο Θεατρικό Μουσείο. Παρότι είναι, δυστυχώς, κλειστό εδώ και χρόνια, μου άφησε τουλάχιστον μια καλή συνήθεια.

Ο κριτικός θεάτρου, αυτός ο κατ’ αρχάς εραστής της σκηνικής τέχνης που κάπως συνέβη και βρέθηκε να γράφει για παραστάσεις, αφιερώνοντας τα περισσότερα βράδια της ζωής του στο θέατρο, φυσικά και δεν βλέπει μόνο μία παράσταση μέσα στην εβδομάδα που χωρίζει τη μία κριτική από την επόμενη.

Παρακολουθήσαμε τις προετοιμασίες της παράστασης «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ», που απόψε κάνει πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο.

Ο αγαπητός ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιώργος Κοτανίδης έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Ηταν ένας άνθρωπος ευγενής, ένας δημιουργός αθόρυβος αλλά ουσιαστικός, αφοσιωμένος στην τέχνη και στις ιδέες του. Μπήκε δυναμικά στο θέατρο τη δεκαετία του ’70 και το υπηρέτησε με συνέπεια και πάθος.

Στην οδό Κύπρου 91, στα βαθιά της Κυψέλης, σ’ ένα χώρο όπου άλλοτε επισκευάζονταν τηλεοράσεις, ο Δημήτρης Αλεξάκης και η Φωτεινή Μπάνου δημιούργησαν το 2012 το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, ένα μικρό αλλά φιλόξενο σημείο προορισμού για καλλιτέχνες και κοινό που νιώθουν άνετα εκτός «αγοράς», σε μία από τις πιο πολυπολιτισμικές γειτονιές της Αθήνας, αναζητώντας όχι μόνο συμβατικής γλώσσας καλλιτεχνικές προτάσεις αλλά και διαφορετικούς, ενίοτε υβριδικούς, τρόπους έκφρασης.