Πολιτισμός

Η αναμέτρηση με έννοιες όπως αγάπη, συνείδηση, ιερό και όρια, η αυτοεξορία και το μαύρο χιούμορ.

Το συγκεκριμένο βραβείο έχει δοθεί στο παρελθόν σε σημαντικές προσωπικότητες του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέιτ Μπλάνσετ, Τζούλια Ρόμπερτς, Κρίστοφερ Νόλαν, Πενέλοπε Κρουζ και Τζορτζ Κλούνεϊ.

Η νεαρή ηθοποιός μιλάει για τα πρώτα της βήματα, την τοξικότητα των μίντια και τα όνειρά της για το μέλλον.

Το δίδυμο των «ατάλαντων», «loser» στα νούμερα τηλεθέασης και «καθόλου αστείων», όπως τους χαρακτήρισε προσφάτως ο Ντόναλντ Τραμπ, ένωσαν τις δυνάμεις τους και διηγήθηκαν στο αμερικανικό τηλεοπτικό κοινό τις προσωπικές εμπειρίες τους από την ακύρωση των σόου τους. Την αρχή έκανε ο Τζίμι Κίμελ που βρέθηκε καλεσμένος στο The Late Show with Stephen Colbert και […]

Ολοι ξέρουμε –περίπου– από πού βαστάει η σκούφια μας, αλλά, λόγω της πολυτάραχης ιστορίας του έθνους, ελάχιστοι εξ ημών γνωρίζουν τους προγόνους τους αρκετές γενιές πριν. Καταστροφές, κατακτητές, πόλεμοι, ξεριζωμοί, μετακινήσεις, απουσία συνεχόμενης αστικής τάξης και ιδιοκτησίας γης διαρρηγνύουν τους δεσμούς μας με το παρελθόν.

Είναι γνωστό ότι η δημόσια γλυπτική στην Αθήνα είναι πολύπαθη και οι ταλαιπωρίες της ξεκινούν από τα γκράφιτι στην επιφάνεια μαρμάρινων προτομών και ανδριάντων, έως την κλοπή και την ολοσχερή καταστροφή τους, εάν είναι φτιαγμένα από μπρούντζο.

Ο Βαλάντης Φράγκος ανεβάζει στο θέατρο «Πορεία» την παράσταση «Χαμένη άνοιξη», μια διασκευή του Αρη Λάσκου, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα.

Η Τίλι Νόργουντ μπορεί να μη σπούδασε σε κάποια διακεκριμένη σχολή υποκριτικής, να μην έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και να μην έχει εμφανιστεί ποτέ σε κάποια ταινία μικρού ή μεγάλου μήκους, όμως οι εταιρείες παραγωγής εκφράζουν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για να συνεργαστούν μαζί της.

Η τάση του romantasy, μετά την κυριαρχία στις προθήκες του εξωτερικού, κατακλύζει και τα ελληνικά βιβλιοπωλεία.

Οταν η Κλαούντια Καρντινάλε άνοιξε την καρδιά της στην «Κ», το 2002, στο Σπολέτο, στο «Φεστιβάλ των δύο κόσμων».

«Ο πυρήνας της κριτικής είναι η αξιολόγηση, κάτι που φυσικά δεν συνεπάγεται τη χονδροειδή απλούστευση ενός “ναι” ή “όχι”. Οι κριτικοί βιώνουν ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν ακούν αναγνώστες που δεν είναι βέβαιοι αν πρέπει να εκλάβουν μια συγκεκριμένη κριτική ως θετική ή αρνητική».