Για πρώτη φορά ύστερα από 320 χρόνια αντήχησαν οι δύο «Σακόν» τις οποίες φαίνεται να συνέθεσε ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ στα 18 του χρόνια και τις οποίες ανακάλυψε και ταύτισε πρόσφατα ο Πέτερ Βόλνι, διευθυντής του Αρχείου Μπαχ της Λειψίας. Στις 17 Νοεμβρίου τα δύο έργα δεν ακούστηκαν στην πόλη Aρνστατ της Θουριγγίας, όπου πιθανότατα γράφτηκαν, αλλά σε έναν χώρο εμβληματικό για τον Μπαχ, την εκκλησία του Αγίου Θωμά στη Λειψία. Εκεί εργάστηκε ο συνθέτης επί 27 χρόνια ως κάντορας, δηλαδή ως μουσικός διευθυντής, εκεί όπου πρωτακούστηκαν ορισμένα από τα κορυφαία έργα του, όπως τα «Κατά Ματθαίον Πάθη», κι εκεί έχει ταφεί.
Τις δύο «Σακόν» απέδωσε μία από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της μπαρόκ μουσικής, ο Τον Κόουπμαν, Ολλανδός οργανίστας, αρχιμουσικός, ιδρυτής και διευθυντής της Ορχήστρας και Χορωδίας Μπαρόκ του Aμστερνταμ. Η ερμηνεία του είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο. Η δεξιοτεχνία και η στυλιστική του σιγουριά αναδεικνύουν τη φαντασία και τη μεγαλοπρέπεια της μουσικής, ενώ αναδίδουν επίσης την απόλυτη χαρά του ίδιου παιξίματος, που κρύβεται σε πολλές από τις παρτιτούρες του συνθέτη. Η ακουστική του Αγίου Θωμά είναι ένα επιπλέον δώρο και προσθέτει στη λαμπρότητα του ήχου. Eτσι, η πρώτη αυτή ακρόαση μετατρέπεται σε μια εμπειρία βαθιά συγκινητική, ιδιαίτερα όταν αναλογίζεται κανείς ότι δύο ακόμη ψηφίδες προστέθηκαν στο πορτρέτο του ανθρώπου, ο οποίος με το δημιουργικό του έργο καθόρισε τη μουσική της Δύσης.
Ο Κόουπμαν επισημαίνει ότι και οι δύο «Σακόν» είναι «πολύ υψηλής ποιότητας», σημειώνοντας ότι «όταν κάποιος σκέφτεται τον νεαρό Μπαχ ή τον Μότσαρτ, συχνά υποθέτει ότι η ιδιοφυΐα έρχεται αργότερα στη ζωή – αλλά στην περίπτωσή τους αυτό δεν ισχύει». Στα δύο έργα αναγνωρίζονται τεχνικές σύνθεσης που ανάγονται στον δάσκαλο του Μπαχ, τον οργανίστα από το Λίνεμπουργκ, Γκέοργκ Μπεμ. Η αντιστικτική γραφή του Μπαχ δεν είναι ακόμη αυτή που θα γινόταν, αλλά η στυλιστική «υπογραφή» του νεαρού συνθέτη φαίνεται, για παράδειγμα, στον συνδυασμό παραλλαγών και οστινάτο με μια εκτεταμένη φούγκα. Οι δύο «Σακόν» θα αποτελέσουν αναμφίβολα μια εξαιρετική προσθήκη στο ρεπερτόριο κάθε οργανίστα.
Πολλά είναι τα μυστήρια που παραμένουν άλυτα γύρω από το δημιουργικό έργο του Μπαχ. Ορισμένα αφορούν ακόμη και την ταυτότητα διάσημων έργων όπως, λόγου χάριν, της περίφημης Τοκάτας και Φούγκας σε ρε ελάσσονα, που ανήκει περίπου στην ίδια εποχή με τις δύο «Σακόν». Σήμερα, οι μουσικολόγοι κατατείνουν στο ότι πιθανότατα δεν πρόκειται για έργο του Μπαχ. Επίσης, άγνωστοι παραμένουν μέχρι σήμερα αρκετοί από τους λιμπρετίστες του, ενώ δεν έχουν ταυτοποιηθεί όλοι οι αντιγραφείς που έγραψαν τις παρτιτούρες του, όπως ο Σάλομον Γκίντερ Γιον που αποκαλύφθηκε μόνο χάρη στη συγκεκριμένη πρόσφατη ανακάλυψη.
Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι ότι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μεγάλο μέρος από τις παρτιτούρες του Μπαχ διασκορπίστηκε σε όλο τον κόσμο ή εξαφανίστηκε εντελώς. Από τη δεκαετία του 1990 ορισμένες από αυτές, αλλά και από τις συλλογές με έργα της οικογένειας Μπαχ, εντοπίστηκαν και έχουν επιστρέψει στη Λειψία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το αρχείο «Sing-Akademie zu Berlin», το οποίο ο σοβιετικός στρατός είχε μεταφέρει στη Σοβιετική Eνωση και το οποίο ανακαλύφθηκε στο Κίεβο το 1999. Aλλα έγγραφα βρέθηκαν σε διαφορετικές πρώην σοβιετικές αποθήκες. Eτσι, πολλές δημόσιες και πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες ανέκτησαν τα αποθέματά τους με τα χειρόγραφα μόλις τη δεκαετία του 1990.
Οι δύο συνθέσεις του Μπαχ που ταυτοποιήθηκαν θα παραμείνουν στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Βελγίου. Παρ’ όλα αυτά, ο Πέτερ Βόλνι δηλώνει πολύ περήφανος, που το Αρχείο Μπαχ της Λειψίας κατέχει τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων Μπαχ στον κόσμο, μετά την Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου.
