Εφηβικές σκέψεις, όνειρα και μουσικές που μοιάζουν ασύνδετες, η αγάπη για την τζαζ, ταξίδια από την Ελλάδα έως το Λονδίνο και μία μπάντα που κουβαλάει τους παλμούς των Βαλκανίων και της Ανατολής, ήταν τα υλικά για να γεννηθεί το «Reflections», ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της Σοφίας Ρουμπάτη, που κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες.
Η 29χρονη σαξοφωνίστρια και συνθέτρια, με διεθνή παρουσία στη μουσική κινηματογράφου και βραβευμένη για την ταινία μικρού μήκους «Βeyond the Plaques», παραδίδει ένα μουσικό άλμπουμ δώδεκα συνθέσεων, οι οποίες ξεκινούν από την τζαζ και αγκαλιάζουν τη μουσική δωματίου και τη ροκ, φτάνοντας μέχρι την ελληνική μουσική παράδοση. «Μετά την ολοκλήρωση των μουσικών σπουδών μου, άρχισα να σκέφτομαι: “Τι είναι η μουσική μου; Σε ποια κατηγορία ανήκει;”. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα, τα οποία όταν συνυπάρχουν δεν χαρακτηρίζονται ως ένα είδος», μας λέει, εξηγώντας τη διαδρομή για να βρει τη δική της μουσική φόρμα.
Το «Reflections» είναι στην ουσία οι αντανακλάσεις αυτού του «μπερδέματος», όπως το χαρακτηρίζει η ίδια, το οποίο αποτυπώνει τη λαχτάρα της να παντρέψει διαφορετικού τύπου μελωδίες. Ξεκινώντας από το πρώτο κομμάτι, «Mesmerizing Vortex», έως και το τελευταίο, «Peaks and Valleys», ο ακροατής νιώθει σαν να του ψιθυρίζει κάποιος ιστορίες για ταξίδια, αποχωρισμούς, αλλά και για συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα.
«Το “Undocumented Hopes” είναι γραμμένο σε 5/8, ένα ρυθμό που από μόνος του δημιουργεί αίσθηση κίνησης και επιμονής. Ο τρόπος που έχω δουλέψει το μπάσο και τα ντραμς, σε συνδυασμό με τον διάλογο μεταξύ της κιθάρας, του συνόλου εγχόρδων και των δύο σαξοφώνων, σχηματίζει μια μουσική συνομιλία. Τα όργανα μοιάζουν να απαντούν το ένα στο άλλο, υφαίνοντας ένα μοτίβο που επανέρχεται ξανά και ξανά», εξηγεί η Σοφία Ρουμπάτη. Για εκείνη η μουσική εικόνα που δημιουργείται στο συγκεκριμένο κομμάτι μεταφράζεται σε κάτι βαθύτερο, «στην αδιάκοπη προσπάθεια ανθρώπων να φύγουν από τις χώρες τους και να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο», λέει. «Η επανάληψη του μοτίβου δεν είναι απλή μουσική δομή, αλλά η ηχητική αποτύπωση της ελπίδας και της συνεχούς προσπάθειας».
Οι Ελληνες ακροατές δύσκολα δεν θα ξεχωρίσουν ανάμεσα στις συνθέσεις το «An Afternoon in Late August», ένα κομμάτι που αποπνέει καλοκαιρινή νοσταλγία, με το πολίτικο λαούτο, ή αλλιώς λάφτα, να οδηγεί την αφήγηση των ήχων. «Βρισκόμαστε σε ένα νησί του Αιγαίου, σε μια ταβέρνα ή ένα μπαρ, ή σε έναν οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο. Εκεί η παρέα μαζεύεται για τελευταία φορά πριν φύγει το καλοκαίρι. Τραγουδούν, γελούν, μοιράζονται ιστορίες και αναμνήσεις από τις περιπέτειές τους, λίγο πριν επιστρέψουν στον κόσμο τους και στον χειμώνα που τους περιμένει. Αυτή η στιγμή, που μεταφράστηκε σε μουσική, έχει κάτι βαθιά ελληνικό· μια αίσθηση κοινότητας και χαράς», λέει η κ. Ρουμπάτη.
Αν και η ίδια γράφει κυρίως instrumental μουσική, ένα κομμάτι του δίσκου, το «Thalassa», είναι το μοναδικό που επέλεξε να το συνοδεύσει η αισθαντική φωνή της Αγγελικής Τουμπανάκη. «Τη θαυμάζω εδώ και χρόνια. Το κομμάτι δημιουργήθηκε με βάση τη φωνή της, κάτι που συνηθίζω να κάνω, καθώς πιστεύω πως η μουσική συμπεριφορά κάθε καλλιτέχνη ανοίγει νέες ελευθερίες και δυνατότητες στη σύνθεση», καταλήγει.
