Ζητούσαν να τον δουν «βασιλιάδες» και «δούκες». Εστω και αν ο Ελβις Πρίσλεϊ και ο Ντέιβιντ Μπόουι «αναστήθηκαν» με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης στις οθόνες του Παναθηναϊκού Σταδίου, πλέκοντας το εγκώμιο στον Ρόμπι Γουίλιαμς λίγο πριν βγει στη σκηνή.
Δύο χρόνια είναι πολλά για την ΑΙ ώστε να καλπάσει και στα στάδια –τόσα είναι όσα έκανε και ο Γουίλιαμς για να επιστρέψει στα μέρη μας. Αυτή τη φορά, ενώπιον ενός κοινού που, με μια γενική ματιά, έμοιαζε λιγότερο συναυλιακό από αυτό της Μαλακάσας και που αλλού στριμωχνόταν και αλλού είχε χώρο να στήσει, εάν ήθελε, ένα παιχνίδι 5×5, όπως στο μπροστινό κομμάτι της σκηνής.
Το ότι σε λίγους μήνες κυκλοφορεί δίσκο που λέγεται «Britpop», στον απόηχο κιόλας της εκκωφαντικής επιστροφής των άσπονδων φίλων του Oasis, μόνο καλός οιωνός ήταν για τη βραδιά. Και ενώ στο Terra Vibe μας είχε χαρίσει ένα «Don’t Look Back In Anger», το μόνο που θύμιζε την «Cool Britannia» αυτή την παραλίγο βροχερή βραδιά της Πέμπτης ήταν το –λαμέ– τύπου Adidas σετ με το οποίο ο Βρετανός βγήκε στη σκηνή.
Ο Ρόμπι Γουίλιαμς περνάει τη «θρησκευτική» του φάση, όπως πολλοί άσωτοι σταρ πριν από αυτόν. Τα άγρια χρόνια γεννούν πλέον μόνο αστεία, που ο ποπ σταρ ανακυκλώνει στη σκηνή. Οταν δεν δήλωνε ευλογημένος για τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του, τραγουδούσε, με πατημένο γρέζι στη φωνή του, αγαπημένα χιτ, δικά του αλλά και του Φρανκ Σινάτρα («New York, New York», «My Way»).
Και αφού μας φοβέρισε να φωνάξουμε δυνατά γιατί θα πει στην Τουρκία, που είναι ο επόμενος και τελευταίος σταθμός της περιοδείας του, πως δεν ήμασταν αρκετά ηχηροί, έκανε και μια μικρή σπουδή στην ελληνικότητα, με το κομπολόι που δεν άφησε από το χέρι του, όσο μάθαινε καινούργιες λέξεις («σπατά» αντί για… καταλάβατε). Για όσους περίμεναν να επιβεβαιωθούν οι φήμες που ήθελαν κάποιον γκεστ να ανεβαίνει στη σκηνή, πήραν για δώρο την Ιταλίδα Λάουρα Παουζίνι, που τραγούδησαν μαζί σε πρώτη μετάδοση το κομμάτι του Μουντιάλ του 2026 –μάλιστα, κινηματογράφησαν μέσα στο Καλλιμάρμαρο το επερχόμενο βίντεο της μπαλάντας «Desire».
Το στοίχημα για τον ίδιο, όπως είπε στην αρχή της βραδιάς, είναι να γίνει ο καλύτερος διασκεδαστής όλων των εποχών. Για κάποιον τόσο χαρισματικό περφόρμερ, το δίωρο άγχος να το αποδείξει ήταν υπερβολικό και οπωσδήποτε προς τη λάθος κατεύθυνση. Οταν λίγο μετά την έναρξη της βραδιάς ξεκινάς με ποτ πουρί «Song 2» (ορίστε η britpop!) και «Livin’ On A Prayer» και αργότερα παρουσιάζεις την μπάντα σου κάπου ανάμεσα στο «YMCA» και στο «Could You Be Loved», σκάβεις ο ίδιος τον λάκκο σου – ή χτίζεις βιογραφικό για γάμους.
«Θα γεράσετε μαζί μου;» ρώτησε σε ένα σημείο της βραδιάς ο Ρόμπι Γουίλιαμς και έχουμε όλες τις προθέσεις, αρκεί και αυτός να μη γεράσει πριν την ώρα του, ζητώντας προτάσεις για το setlist του από το ChatGPT. Τουλάχιστον «διάβασε» τα ένστικτά μας και μας χάρισε το μοναδικό «Me and my Monkey» της περιοδείας, μιας και «μόνο εμείς το ξέρουμε». Ακουγόταν καλύτερα φορώντας τη μάσκα χιμπατζή που πωλείτο στο merchandise.
