Τα αστραφτερά λευκά της ρούχα και οι άψογες μπούκλες και το μακιγιάζ της δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για το ποια είναι η σταρ στον χώρο. Παρ’ όλα αυτά, η Γκλόρια Γκέινορ παραμένει τόσο γαλήνια στις κινήσεις και τις κουβέντες της, που λάμπει διακριτικά το σούρουπο του Σαββάτου, στην παραλία του Μπούσουλα στη Χαλκιδική. Χαμογελάει πλατιά σε όλους και δεν λέει όχι σε καμία selfie στο γρήγορο «meet and greet» της με δημοσιογράφους, λίγο πριν ανηφορίσει στον γειτονικό λόφο της Σάνης για να φέρει τον μύθο της «βασίλισσας της ντίσκο» στη σκηνή του Sani Festival· του φεστιβάλ που προσθέτει στην εξίσωση του πολυτελούς Sani Resort τον μουσικό παράγοντα.
Λίγο μετά τις 21.30 κι ενώ τα καθίσματα στο γρασίδι έχουν σχεδόν γεμίσει, κατά βάσιν από τους διεθνείς ενοίκους των ξενοδοχείων του θερέτρου, η δεκαμελής ορχήστρα της Γκλόρια Γκέινορ παίρνει θέση στη σκηνή, μπροστά από το φωτισμένο κάστρο του λόφου. Μιλώντας στην «Κ», λίγες ημέρες νωρίτερα, η τραγουδίστρια έλεγε πως στις συναυλίες της θα βρει κανείς κόσμο από 8 έως 80 ετών και όντως δεν υπερέβαλλε – μπροστά μου μια παρέα από το δεύτερο ηλικιακό γκρουπ δονείται ελαφρώς στο γκρουβ, στο πλάι και στις όρθιες θέσεις οι ηλικίες πέφτουν αισθητά και οι κινήσεις απελευθερώνονται.
«Θα σας πω κάτι παλιό, κάτι καινούργιο, κάτι δανεισμένο, πάντως όχι κάτι μπλε», είπε αστειευόμενη λίγο μετά τα πρώτα τραγούδια η Γκέινορ. Βρίσκεται στα 81 της, αλλά δεν ζορίζεται ιδιαίτερα ούτε φωνητικά ούτε κινησιολογικά – ή τουλάχιστον, δεν το δείχνει. Χορεύει ελαφρώς συνεχώς, μόνο μία στιγμή κάθεται για λίγα λεπτά και άλλες δύο κατεβαίνει για λίγο από τη σκηνή.
Το σετ μοιράζεται ακριβοδίκαια διά του τρία. Ερμηνεύει πρόσφατα τραγούδια της, όπως το «Happy Tears» από το ομώνυμο νέο ΕΡ της. Αλλά και κάμποσες διασκευές με disco φινίρισμα: το «Unstoppable» της Sia, το «Beautiful» της Κριστίνα Αγκιλέρα, το «Killing Me Softly» των Fugees, που ενθουσιάζει άπαντες. Και αυτούς που σιγοτραγουδούν μαζί της και τον διπλανό μου, o οποίος τώρα το μαθαίνει και το ψάχνει στο Shazam. Και φυσικά, οι δόξες του παρελθόντος, το «Never Can Say Goodbye», το «I Will Survive», το «Can’t Take My Eyes Off You» δεν θα μπορούσαν να λείπουν και να κάνουν το κοινό να σηκωθεί όρθιο προς το τέλος.
Στα 90 αυτά λεπτά, η καλοκουρδισμένη μπάντα που πλαισιώνει την Γκέινορ είναι και αυτή ενεργό μέρος του σόου: όπως ο πληθωρικός Γουίλμερ Χαντ και η γεμάτη γρέζι Μελίντα Ντουλίτλ, πάλαι ποτέ τρίτη φιναλίστ του «American Idol», που έχουν τις δικές τους σόλο στιγμές στη σκηνή. Βέβαια, κανείς δεν έκλεψε το σόου σαν τον Τζόναθαν Αρονς στο τρομπόνι, μα κυρίως στην πλαστικότητα των κινήσεων και τη σχεδόν κωμική του αύρα επί σκηνής.
Θα μπορούσε να είναι μια συναυλία που θα στεκόταν από μεγάλα πάρκα μέχρι φωτεινές αίθουσες του Λας Βέγκας. Ενα είναι σίγουρο: η Γκλόρια Γκέινορ κάνει συναυλίες ξέγνοιαστες, χαρούμενες και φιλικές προς κάθε χρήστη που θέλει για μια-δυο ώρες να ξεχάσει όσα τον απασχολούν. Και έτσι, ήταν απολύτως ταιριαστή και στο καλοκαιρινό σκηνικό του Sani Festival.
